Het Noordelijk Film Festival 2011 Dagboek - Dag 4

Gisteren was alweer de vierde dag van het Noordelijk Film Festival. Een dag gevuld met mijn favoriete ingrediënten: Muziek en Horror. Terwijl buiten drommen mensen liepen te wachten op de binnenkomst van de één of andere goedheiligman, liepen in de Harmonie in Leeuwarden alweer vroeg de eerste echte filmliefhebbers rond. 

Zo'n filmfestival is eigenlijk best wel slopend te noemen. Er is een behoorlijk strak schema waardoor je zo nu en dan een half uur ruimte hebt maar vaak is het ook niet veel meer dan dat. Op 25 en 26 november aanstaande is er in Leeuwarden het Explore the North-festival. In het kader van dat festival had organisator Sjoerd Bootsma een tweetal films uitgekozen die in de Nivo Noord-zaal te zien waren. Het programma begon met een zonderlinge film Nightingale Express van de Nederlandse regisseur Lex Vesseur. Nightingale Express vertelt het verhaal van een persoon, die ondanks zijn binding met het element water de zoektocht begint naar het element van zijn voorkeur, de lucht. De zwaar atmosferische beelden worden gesteund door de zo nu en dan psychedelisch aandoende gitaarrock van A Liquid Landscape.

Nightingale Express

Vesseur is trouwens geen nieuwkomer in de filmwereld. Zo maakte hij al videoclips met 3Fm Serious Talents Pioneers Of Love (Fear Of Heights) en de Spotrockers (Vliegen), in beide gevallen bands waarvan we in de nabije toekomst nog veel gaan horen. Na Nightingale Express was het tijd voor de meest verrassende film van de dag. De Franse filmmaker Vincent Moon vertrekt in augustus 2010 samen met de achtkoppige band Efterklang naar een Deens eiland om daar filmopnames te maken. Men wilde eigenlijk opnames maken ter lengte van een volledig album en dit resulteerde in vier dagen van optredens met meer dan 200 lokale muzikanten. Efterklang is een band die ook maar erg moeilijk in een hokje te plaatsen is. Bij de opnames van de film An Island is voornamelijk gebruikgemaakt van nummers van hun album Magic Chairs uit 2010. Efterklang is een band die graag gebruikmaakt van natuurlijke geluiden. Dat kunnen ritselende kranten zijn maar ook regendruppels in een waterplas of waterdruppels die op een microfoon lekken. De film van Moon is inmiddels ook op dvd verschenen in een beperkte oplage van slechts duizend handgenummerde exemplaren en bevat naast de film meer dan een uur aan extra beelden. Een zeer mooie uitbreiding van de muziekcollectie voor eenieder met een wat meer ontwikkelde muzieksmaak.

Efterklang teaser voor An Island.

Toen was het tijd voor de film waar ik al weken op zat te wachten. En dan mogen er kneuzen in de zaal zitten die zo nodig kenbaar moeten maken dat ze het een 'boutfilm' vinden (en dan denk ik, wat doe je bij deze film in godsnaam, ga naar een park om te kijken hoe het gras groeit of zoiets...). Voor mij is Dick Maas een held en een veteraan en dat bewijst hij ook in Sint. Dick Maas heeft in de 36 jaar dat hij films maakt al diverse pareltjes afgeleverd zoals De Lift, de drie Flodder films, Amsterdamned en Moordwijven. Ook in Sint bewijst Maas wederom dat hij het beste thuis is in de horror. De film begint in 1492 als Sint Nicolaas en zijn bende moren weer eens op rooftocht zijn. De plaatselijke bevolking pikt het echter niet meer en vermoorden de goedheiligman en zijn knechten. Voordat hij sterft spreekt snieklaas een vloek uit en vanaf dat moment zal hij elke keer dat het op 5 december volle maan is, terugkeren om te moorden. 

Sint.

In Sint worden wel wat historische fouten hersteld. Zo weten we nu dat de Sint geen stoomboot had maar een schoener (de schoen zetten...) en is de Bisschop van Myra een verzinsel om de moordpartijen 'onder de mijter' te houden. Sinterklaas wordt trouwens vertolkt door de totaal niet te herkennen Huub Stapel. En dan moraalridders als Johan Nijenhuis gaan lopen janken dat ze poster zo schokkend vinden voor de tere kinderziel, zelf is Nijenhuis nog nooit veel verder gekomen dan het ontzettend matige Costa. Maar we mogen niet klagen want juist door al deze negatieve aandacht kreeg Maas ook veel aandacht in de media en dat verdient hij van harte. Sint is zonder enige twijfel de leukste Nederlandse film die verscheen sinds 2000. Maas laat met Sint zien dat hij eigenlijk te groot is geworden voor Nederland. Stel je eens voor dat de man opdrachten zou krijgen zoals Verhoeven met zijn Starship Troopers. Dat is ook meteen het enige manco aan deze film. De Sint had wat meer zakken met geld mee moeten nemen uit Spanje dan hadden de actiescènes nog langer gekund. Want actie kun je niet snel te veel van hebben. Vooral de achtervolgingsscène met het paard over de daken van de Amsterdamse grachtenpanden is hilarisch. Vooral hoe de goedheiligman en zijn trouwe Amerigo komen 'binnenvallen' bij een stel homo's is om van je stoel te vallen van het lachen. Heerlijke platte Nederlandse humor zoals het hoort.

Trollhunter

Na Sint was het alweer tijd voor de afsluiter van de dag. Alweer een film met een leuk voorprogramma. Det siste norske trollet (The Last Norwegian Troll) is een prachtige animatiefilm van de Noorse regisseur Pjotr Sapegin. In vroegere tijden was Noorwegen een vrijhaven voor trollen maar die tijden zijn voorbij. Drie geiten besluiten dat de trol, die onder hun brug leeft, moet verkassen. Het blijkt de laatste wakkere trol van Noorwegen te zijn. Pjotr Sapegin won al prijzen met zijn films in Berlijn, Minneapolis, Oberhausen, Lissabon, Seoul, Guanajuato (speciale jury vermelding) en Londen. De vertoning op het Noordelijke Film Festival was eveneens de Nederlandse première van de dertien minuten durende film. Nog meer trollen kwamen we daarna tegen in de hoofdfilm van regisseur André Øvredal. In Trollhunter draait het om de jager Hans die verdacht wordt van het neerschieten van wilde beren. Hans weet echter beter dan de gemiddelde mensen. Het zijn trollen. Trolljegeren (2010) doet wat de stijl betreft erg denken aan films zoals The Blair Witch Project en Paranormal Activity. Een groepje filmstudenten volgt de trollenjager en we zien dan ook een groot deel van de film door de camera van deze studenten. 

In de film wordt veel gebruikgemaakt van oude Noorse folklore. Zo zien we de drie beroemde geitjes weer op de brug en wordt er ook gesproken over een eetwedstrijd met een trol. Ook vanuit de internationale filmwereld was veel interesse voor deze film en de rechten voor een remake waren al verkocht voordat er ook maar een minuut van deze film was vertoond. Deze film bevat prachtige speciale effecten en doet zo nu en dan zelfs denken aan een Peter Jackson-productie uit diens begintijd.

Inmiddels was het alweer na 02.00 uur 's nachts geworden en toog Dekatophetspek weer naar huis om interviews voor te bereiden met acteur Sam Louwyck (de 'dove' uit Ex-Drummer!!!!) en regisseur Roy Dames van de spraakmakende documentaire Mocros. De laatste dag alweer van het Noordelijk Film Festival. Een prachtig festival voor de liefhebbers van de betere films die je niet in elke bioscoop tegen zult tegenkomen.

Prrrrrrrrrr.

Dekatophetspek