Het Noordelijk Film Festival 2011 Dagboek - Dag 2

Gisteren was de tweede dag van het Noordelijk Film Festival. De 33e editie van het Noordelijk Film Festival vindt plaats van woensdag 9 tot en met zondag 13 november 2011 in alle zalen van Stadsschouwburg De Harmonie, Filmhuis Leeuwarden en bioscoop Cinema. FOK! is erbij om jullie op de hoogte te houden van wat er zoal op het witte doek te zien was. Vandaag deel twee van het FOK!dagboek vanaf het Noordelijke Film Festival.

22 Mei.

Het is nog guur en mistig als ik op de fiets stap om me te begeven naar het hart van de Friese hoofdstad en het weer lijkt geheel bij de filmkeuze van de dag te passen. Grijs, deprimerend, koud en naar. De juiste ingrediënten voor een goede film. De dag begint met een film van een vertrouwde regisseur. Koen Mortier maakte namelijk eerder het sublieme Ex-Drummer, gebaseerd op het gelijknamige boek van Herman Brusselmans. Zijn jongste filmproductie heet 22 mei en gaat over Sam (gespeeld door Sam Louwyck) die als bewaker bij een winkelcentrum werkt. Die 22e mei lijkt het een normale dag te worden. Sam wijst mensen de weg naar winkels en zet een zwerver uit het winkelcentrum. Als de bewaker even een sigaretje staat te roken verandert alles met een enorme knal. Sam zet het op een lopen en stort op straat in elkaar. Als in een hallucinante droom ziet de bewaker de diverse mensen voorbij komen die hij die dag heeft gezien. Alleen is het de vraag wat waar is en wat in Sams belevingswereld afspeelt. Een heel interessante film waarbij je echter wel goed moet opletten aangezien je nogal wat informatie over je heen krijgt. Een surrealistisch spektakel van de bovenste Vlaamse plank waarvan er niet zo ontzettend veel zijn.

Oliver Sherman.

Ook in de tweede film van de dag is enige vorm van vrolijkheid ver te zoeken. Oliver Sherman (2010) is de eerste lange film van regisseur Ryan Redford. Het Noordelijk Film Festival werkt dit jaar voor het eerst samen met Eye On Films, een internationaal netwerk van filmprofessionals die het draaien van debuutfilms wil bevorderen. In Oliver Sherman is de titelfiguur een oorlogsveteraan die op zoek gaat naar de soldaat die ooit zijn leven redde. Als Sherman voor de deur van Franklin Page staat, is deze in eerste instantie blij hem weer te zien. Page heeft een vrouw en twee kinderen en heeft de oorlog en de bijbehorende ellende achter zich gelaten. Sherman blijkt echter al snel nogal jaloers uit de hoek te komen en dwingt zijn redder om drastische stappen te nemen. Een behoorlijk zware film voor zo vroeg op de middag, maar wel eentje die tot aan de aftiteling blijft boeien. Na het verlaten van de bioscoopzaal werd ik nog eens extra verrast met een mooi T-shirt met een print van Thor Heyerdahl en de Dalai Lama. En geloof me, daar gaat Dekatophetspek wel van spinnen.

Tyrannosaur.

Ook in Tyrannosaur (2011) is het 'van dik hout zaagt men planken'. Ook alweer een debuutfilm, ditmaal van de Engelse regisseur Paddy Considine. Considine schuwt het gebruik van geweld niet in zijn film. Al in de openingsscène laat hij hoofdpersonage Joseph (subliem neergezet door Peter Mullan) zijn eigen hondje Bleuy doodtrappen. Zo'n kerel die je eigenlijk van het doek af zou willen rukken om hem een flink pak slaag te geven. Toch ga je snel sympathie voor de man te krijgen wiens leven een opeenstapeling lijkt van rampspoed en ellende. Joseph heeft maar één vriend, het buurjongetje Samuel (Samuel Bottomley). Op zekere dag vlucht Joseph de winkel van Hannah binnen. Hannah is een zwaar gelovige vrouw die medelijden heeft met Joseph. Hannah heeft echter nog een ander geheim die de levens van zowel haarzelf als Joseph in gevaar brengt.

Tyrannosaur komt aan als een mokerslag. Op het moment dat de aftiteling over het scherm rolt, is het opvallend stil in de redelijk volle zaal. Peter Mullan is ook absoluut geen onbekende in de filmwereld. Mullan begon zijn carrière als regisseur maar ging al snel als acteur aan het werk. Zo was hij in een behoorlijke lijst films te zien waarvan Braveheart (1995), Trainspotting (1996), Session 9 (2001), Children of Men (2006) en Boy A (2007) de bekendsten zijn. Tyrannosaur draait trouwens vanaf 12 januari 2012 in de betere Nederlandse bioscopen.

Net als Oliver Sherman draaide de laatste film van gisteren ook in de Cinema-bioscoop. Mocros van de Nederlandse filmmaker Roy Dames. Een spraakmakende documentaire die de lotgevallen volgt van een vijftal Marokkanen genaamd Tomaz, Soufain, Ilias, Hamid en Youssef. De Amsterdamse regisseur Roy Dames volgde de jongens vanaf 2003. Dames was ook aanwezig bij de première in Leeuwarden. Bij de introductie van de film vertelt de filmmaker dat de versie die we nu te zien krijgen de tiende edit van de film was. Er was nogal wat commentaar vanuit diverse hoeken geweest en ook het politiek correcte Nederlandse Film Fonds was een grote spelbreker in het gebeuren. Volgens de mensen van het filmfonds was Mocros te vooroordeelbevestigend. Duidelijk de mening van personen die niet helemaal door lijken te hebben dat hun houding juist het grootste obstakel is voor enig begrip van beide zijden. 

Naast opnames in hun thuisstad Rotterdam mag Dames ook mee met een vakantie naar het land van hun ouders. Dat er in acht jaar veel kan gebeuren blijkt vooral uit het verhaal van straatschoffie Tomaz. Tomaz heeft dik vijf jaar vast gezeten voor een moord en verdient de kost met dealen op straat. Dat was in 2003 in elk geval. Aan het einde van de documentaire zien we een opname uit april van dit jaar. Tomaz is inmiddels de trotse vader van twee kinderen en lijkt de straat achter zich te hebben gelaten. Na de documentaire was er nog gelegenheid om de regisseur vragen te stellen en zo komen we er onder andere achter dat hij bij het maken van zijn vorige documentaire een pistool op zijn hoofd gezet kreeg en te horen kreeg dat men hem zijn keel door zou snijden. Ja mensen, het leven van een documentairemaker gaat niet alleen over rozen. De film zal het komende voorjaar bij de publieke omroep te zien zijn.

Een mooie afsluiter van een dag mooie films. Morgen meer, inclusief een zombiewalk en een verrassend filmprogramma met heerlijke horror als toetje.

Dekatophetspek