50 jaar Lothar Matthäus, een terugblik

Bij FOK!sport zetten we vaak beroemde en minder beroemde sporters in de spotlights. Vandaag is het de beurt aan Duitse voetbal legende Lothar Matthäus. De geroemde schwalbekoning en recordinternational van Duitsland wordt vandaag Abraham en dit is een goede reden om terug te blikken op zijn carrière.

1979 - 1988, de Duitse jaren
Bijna vijftig jaar geleden zag Lothar Herbert Matthäus het levenslicht. Op 21 maart 1961 werd hij geboren in het West-Duitse Erlangen. Een plaats met ruim honderdduizend inwoners in de deelstaat Beieren. Hij startte zijn voetbalcarrière in het jeugdteam van FC Herzogenaurach. Op achttienjarige leeftijd tekende Lothar een contract bij de Duitse topclub Borussia Mönchengladbach.

Zelf geeft de Duitser aan dat hij een gewenningsperiode nodig heeft. En dat hij misschien wel heimwee zou krijgen naar zijn oude voetbalclub. Deze uitspraken bewijzen dat de jonge Lothar zich bewust was van de harde wereld van het professionele voetbal. Des te verrassender is het dat hij al gauw een basisplaats verovert en zich in het elftal werkt als belangrijk pion op het middenveld. In zijn eerste jaar als profvoetballer speelt hij zelfs de finale van de UEFA Cup tegen Eintracht Frankfurt. Hij weet zich nog wel op het scorebord te plaatsen door in de eerste van de twee duels te scoren. Uiteindelijk wonnen ze de eerste wedstrijd met 3-2 maar het tweede duel voor Borussia ging verloren.

In 1984 haalt Matthäus met Die Fohlen de finale van de DFB-Pokal. In de finale treft de club uit Nordrhein-Westfalen de grootmacht Bayern München. Het was de eerste keer dat de finale beslist werd door het nemen van penalty's. Het werd, zoals eerder bekend was gemaakt, de laatste wedstrijd voor Lothar Matthäus voor Borussia Mönchengladbach. Lothar nam de eerste strafschop maar miste. Vele, trouwe supporters van Borussia claimden dat hij dit met opzet deed. Matthäus ontkende dit later.

In datzelfde jaar verhuisde Der Lothar naar Zuid-Duitsland om te spelen voor Bayern München. Voor veel fans van zijn vorige club had hij de Rekordmeister al een prijs bezorgd nog voordat hij ook maar één duel speelde. Deze veroordeling zat de Duitsers nog altijd niet lekker. Wat Lothar bereikt heeft met Bayern München is bijna ongekend en niet vergelijkbaar in het professionele voetbal. In alle 4 seizoenen die hij voor de Zuid-Duitse club speelde voordat hij naar Italië vertrok, won hij elk jaar de Bundesliga. In 1987 verloor Matthäus met Bayern München de UEFA Champions League van FC Porto met 2-1, door late goals van Madjer en Juary.

1988 - 1992, het avontuur in Milaan
In 1988 tekenden Lothar Matthäus en zijn ploeggenoot van Bayern München Andreas Brehme een contract bij Inter Milan. Matthäus debuteerde in het shirt van Inter op 21 augustus 1988 tegen Parma, dit duel werd direct een overwinning. Deze veelbelovende start zorgde voor een ijzersterk seizoen van Inter. In hun eerste jaar wonnen de Italianen met de twee Duitsers in de gelederen de Scudetto (het kampioenschap) in de Serie A. Ook op het Europese toneel deed Inter goede zaken. In het seizoen 1990/1991 wonnen de Italianen de UEFA Cup. Matthäus had hierin een belangrijk aandeel. Hij wist zes doelpunten te maken in twaalf duels in de UEFA Cup. In dat jaar werd hij verkozen tot FIFA Wereldspeler van het Jaar.

Lothar Matthäus wordt verkozen tot FIFA Wereldspeler van het jaar (WikiCommons/Deutsches Bundesarchiv)

 

 

1992 - 2000, terug op Duitse bodem
In 1992 keert Lothar Matthäus terug op het oude nest. Bij de club waar hij van 1984 tot 1988 zeer succesvol mee was: Bayern München. Ook in zijn tweede periode bij de Zuid-Duitse club ging hij door met prijzen winnen. In de acht jaren die hij uiteindelijk nog speelt voor die Rekordmeister vult hij de prijzenkast aan. Vier Bundesliga-titels, twee DFB-Pokals en nog een UEFA Cup worden binnengesleept.

Een wedstrijd die veel fans van Bayern is bijgebleven is de Champions League finale tegen Manchester United. Op 26 mei 1999 werd historie geschreven in Camp Nou. Bayern München nam al snel in de wedstrijd een voorsprong en de wedstrijd leek een winstpartij op te leveren voor de Duitsers, echter Sheringham en Solskjaer scoorden in de blessuretijd. Daardoor ging de beker met de grote oren naar Manchester. Matthäus werd tien minuten voor tijd naar de kant gehaald omdat de winst toch al binnen leek te zijn en vervangen door Thorsten Fink. Dit was de tweede Champions League-finale die de Duitser in zijn carrière verloor.

2000, het afscheid in Amerika
Tijdens het seizoen 1999/2000 ging Lothar Matthäus een nieuw avontuur aan. Hij ging aan de slag in de Major League Soccer bij de. MetroStars, de club die tegenwoordig de New York Red Bulls heet. Deze onderneming zou in het teken staan van zijn afscheid van het profvoetbal. De Duitser wist niet te scoren in de MLS en kon terugkijken op een teleurstellend avontuur waarin hij zestien duels speelde voor de club uit New York.

1980-2000, zijn interlandcarriére
Der Lothar speelde maar liefst 150 wedstrijden in het nationale elftal van Duitsland (waarvan 83 voor toenmalig West-Duitsland). Daarmee is hij recordhouder. In die 150 interlands scoorde hij 23 goals en pakte hij 5 gele kaarten. Hij deed mee op vijf wereldkampioenschappen en vier Europese kampioenschappen. Op het laatste WK was hij maar liefst 39 jaar oud, en hij pakte met zijn deelname aan zijn vijfde WK een gedeeld record met de Mexicaanse keeper Antonio Carbajal. In 1980 werd hij met Duitsland Europees kampioen en in 1990 werd hij wereldkampioen.
Zijn indrukwekkende aantal interlands had nog hoger kunnen zijn, maar Matthäus was geblesseerd voor het EK 1992 waardoor hij niet mee kon doen. Doordat het WK in 1994 teleurstellend verliep (uitgeschakeld in de kwartfinale door Bulgarije, ondanks een goal van Lothar) en hij conflicten kreeg met bondscoach Berti Vogts en captain Jürgen Klinsmann, werd hij niet geselecteerd voor het EK van 1996 of de kwalificatiewedstrijden hiervan. Dat EK zouden de Duitsers uiteindelijk winnen.

Na het teleurstellende WK van 1994 won Matthäus vier Duitse kampioenschappen (met Bayern) en tweemaal de beker, waarmee hij een terugkeer verdiende in het nationale elftal. Ook in 1998 ging het echter mis in de kwartfinale, waarin Kroatië te sterk bleek. Na zijn verhuizing naar de Major League Soccer in 1999 werd hij nog wel geselecteerd voor het EK van 2000, maar daarin werden de Duitsers zelfs al in de groepsfase uitgeschakeld.

Tijdens zijn interlandcarrière speelde hij meestal als verdedigende middenvelder, maar toen hij wat ouder werd, verplaatste hij zich in het veld naar de liberopositie. Dit was vanaf het WK in 1994 in de Verenigde Staten.

In Nederland werd Der Lothar zeer impopulair door zijn schwalbes en het kaartennaaien. Op het WK van 1986 smeerde hij de voor Denemarken spelende Frank Arnesen, destijds PSV'er, een rode kaart aan met een schwalbe. In 1988 versierde hij in de halve finale van het EK tegen Nederland een strafschop om hieruit zelf de 1-0 te scoren, maar Nederland won alsnog met 2-1 om vervolgens Europees kampioen te worden.

2001, de snelle terugkeer in het profvoetbal

Één jaar na zijn afscheid als voetballer keerde Lothar Matthäus terug in de voetbalwereld. Hij had in verschillende media aangegeven dat het zijn droom was om een club in de Bundesliga te trainen. Dit wilde hij bereiken door eerst ervaring op te doen in het buitenland, en dat zou dan moeten leidden tot aanbieding vanuit Duitsland. Met zijn eerste club, Rapid Wien, behaalde hij wisselende successen. Hij hield het maar een half jaar vol in Wenen.

2002 - 2004, de Servische jaren
In december 2002 tekende hij een contract bij het Servische Partizan Belgrado als opvolger van de ontslagen Ljubiša Tumbaković. Bij Partizan won de Duitser zijn eerste titel als trainer met 19 punten voorsprong op de nummer twee, Rode Ster Belgrado. Zijn hoogtepunt als trainer van Partizan kwam in het tweede jaar. Hij maakte met de club een ogenschijnlijke onmogelijke 0-1-achterstand goed in de derde kwalificatieronde van de Champions Leauge tegen Newcastle United door met 1-0 te winnen op St. James Park. Op zaterdag 13 december 2003 nam Lothar Matthäus onverwacht ontslag, naar eigen zeggen om persoonlijke redenen. Een paar dagen eerder was de geruchtencarousel al weer aan het draaien gegaan. Verschillende media meldden dat de Duitser bij het Hongaarse nationale elftal had getekend.

2004 - 2011
Matthäus kreeg de opdracht van de nationale bond van Hongarije om de glorietijden van de vijftiger jaren te doen herleven. Lothar moest zich kwalificeren voor het WK van 2006 in zijn thuisland. Deze opdracht kon direct te prullenbak in want Hongarije kwam in een zware poule met onder andere Zweden, Kroatië en Bulgarije. Zoals verwacht verloren de Hongaren alle wedstrijden tegen deze landen en wisten ze zich niet te kwalificeren voor het WK. Matthäus mocht de campagne nog wel afmaken maar toen kwam er een eind aan zijn periode bij de Hongaarse bond. De Duitser trapte nog wat tegen de bond aan na zijn ontslag, want hij vond dat die niks toevoegde aan het Hongaarse voetbal maar het juist uitbuitte.

Op 11 januari 2006 tekende hij een contract bij een club waar hij maar zeven wedstrijden in dienst zal blijven: het Braziliaanse Atlético Paranaense. Na vijf winstpartijen en twee gelijke spelen geeft de Duitser er alweer de brui aan en keert terug naar Duitsland omdat hij dichter bij zijn familie wil zijn. Echter, het Oostenrijkse Red Bull Salzburg contracteert hem twee maanden later voor het seizoen 2006/2007. Hij zal samen met de Italiaan Giovanni Trapattoni de club naar een kampioenschap leidden. Ook dit avontuur is niet van lange duur en op 12 juni 2007 wordt Lothars contract ontbonden. Een jaar later tekent de Duitser bij het in zwaar financiële problemen zijnde Maccabi Netanya. Al snel wordt duidelijk dat Lothar ook hier maar één seizoen de honneurs waarneemt omdat de club te veel financiële problemen heeft.

Op 21 september 2010 gaat hij weer aan de slag als bondscoach. Nu bij Bulgarije. Hij krijgt hier de taak om het land naar het EK van 2012 te leiden.

Nog altijd heeft Lothar Matthäus zijn droom van het coachen van een Duits team nog niet waargemaakt. In zijn actieve voetbalcarrière bereikte hij grote hoogtes, waarin hij vele prijzen won. Zijn trainerscarrière wil echter maar niet vlotten.

Privéleven
Buiten zijn carrière om had Matthäus ook een turbulent privéleven. Hij trouwde maar liefst viermaal en scheidde ook evenzoveel keren.

Twee van zijn drie kinderen komen uit zijn eerst huwelijk met Sylvia. Daar hield hij zijn dochters Alisa en Viola aan over. Dit huwelijk duurde van 1981 tot 1992. Zijn tweede vrouw, Lolita Morena, schonk hem een zoon: Loris. In 1994 trouwde hij met deze Zwitserse TV-presentatrice en model. Het huwelijk duurde tot 1999.

Zijn derde vrouw, Marijana Kostić, huwde hij in 2003. Hij ontmoette haar tijdens zijn periode als trainer bij Partizan Belgrado. Eind 2007 vroeg Marijana een scheiding aan, maar deze werd pas in januari 2009 definitief. Dit kwam door een rechtszaak over de verdeling van de bezittingen die ruim een jaar duurde.

In december 2008 trouwde Lothar echter alweer met zijn vierde vrouw. Dit keer had hij zijn oog laten vallen op het destijds 21-jarige Oekraïense model Kristina Liliana Chudinova. Het koppel trouwde in Las Vegas ongeveer een jaar nadat zij elkaar ontmoet hadden tijdens Oktoberfest, een Duits bierdrinkfeest. Het koppel woonde in Israël in Tel Aviv waar zij een studie journalistiek volgde. In juli 2010, toen men in Duitsland nog maar net bekomen was van het seksschandaal rondom Franck Ribèry, zorgde de vierde vrouw van Lothar voor opschudding door halfnaakt op een jacht gefotografeerd te worden met een andere man. Dit leidde ertoe dat Matthäus, tot op het bot vernederd, direct zijn trouwring afdeed toen hij de foto's onder ogen kreeg.