LadBrokes World Dart Championship 2012

Jeffrey (Puzzel.) 14-12-2010 12:00

In aanloop naar het Ladbrokes.com World Darts Championship kijkt FOK!sport terug op de eerdere edities. Hieruit zal blijken dat tot de komst van Nederlander Raymond van Barneveld, Phil Taylor heer en meester was. Mocht er ook maar een fractie van de vorige edities dit jaar weer te zien zijn,dan kunnen we een groot spektakel verwachten in Alexandra Palace.

2005 was, hoe kan het ook anders, het jaar van Phil The Power Taylor. De Engelsman schoot als een raket van start en wist in de eerste drie wedstrijden slechts een set te verliezen. Hij won van Alex Roy en Dennis Priestley met 4-0 om vervolgens Kevin Painter met 1-5 naar huis te sturen. Vanaf toen werd het ook voor Taylor spannend. In de halve finale wist hij met 2-6, een geflatteerde uitslag, te winnen van landgenoot Bob Anderson. De finale was een groot spektakel. De Engelsman moest aantreden tegen Mark Dudbridge. Laatstgenoemde kwam met geweldig spel op een 2-1 voorsprong, Taylor liet het er echter niet bij zitten en wist Dudbridge terug te breken en zelfs op 2-3 voorsprong te komen. Na die inhaalslag kwam Taylor niet meer in gevaar, hij won drie sets op rij. Na deze imponerende actie wist Dudbrigde nog een set af te pakken om vervolgens ten onder te gaan met 7-4. The Power ging naar huis met £60,000 en zijn twaalfde titel in de PDC.

De Nederlanders waren in 2005 dun gezaaid. Josephus Schenk en Roland Scholten wisten beiden de beginfase van het wereldkampioenschap te overleven, maar kwamen niet verder dan de vierde ronde.

Een jaar later bleek er wederom niemand tegen Taylor opgewassen. Ook dit keer ging het weer heel gemakkelijk voor de Engelsman. In de eerste ronde mocht The Power voor het eerst niet 'als eerste'? verschijnen voor het dartbord en deed dit met veel succes. Tegen landgenoot David Platt werd het heel gemakkelijk 3-0 voor Taylor. Een ronde later werd de als 31ste geplaatste Matt Clark een prooi voor Taylor. Na wat tegenstribbelen aan de kant van Clark werd het uiteindelijk gemakkelijk 4-1 voor de oppermachtige Taylor. Andy Hamilton was in de derde ook weer geen partij voor Taylor, 4-0 werd het en heel Engeland maakte zich op voor de zoveelste overwinning van Taylor. In de kwartfinale kwam de Engelsman een oude bekende tegen, Kevin Painter. Wat een zinderende wedstrijd had moeten worden, werd een walkover voor Taylor. Met maar liefst 5-1 werd Painter afgedroogd en niets leek The Power nog in de weg staan voor zijn dertiende wereldtitel in de PDC. In de halve finale leek het echter toch allemaal iets anders te lopen. Wayne Hawaii 5-0-1 Mardle liet zijn beste kant zien in de wedstrijd tegen Taylor en dit leverde een geweldig spektakel op dat uiteindelijk toch in het voordeel van Taylor werd beslist. Mardle wist het uiteindelijk tot een 6-5 score te komen. Het grootste verzet was hiermee gebroken. Peter Manley vormde in de finale geen enkele tegenstand voor Taylor en werd met 7-0 naar huis gestuurd. Taylor gooide in de finale een gemiddelde van bijna 107 per drie pijlen.

Ook dit jaar waren de Nederlanders niet in staat om ver in het toernooi te komen. Erwin Extercatte kwam niet verder dan de tweede ronde, waarin hij werd uitgeschakeld door Gary Welding. Landgenoot Jan van der Rassel kwam ook niet verder dan ronde 2, hij werd nipt met 4-3 naar huis gestuurd door de Amerikaan John Kuczynski. Roland Scholten wist het wel een ronde verder te schoppen. De als vierde geplaatste Nederland kon echter geen vuist maken tegen Andrian Lewis en kon na drie rondes dus inrukken.

In 2007 was het dan eindelijk zover. Nederlander Raymond van Barneveld maakte de overstap van de BDO, naar de PDC. In datzelfde jaar wist Barney meteen de beker met de grote oren mee naar huis te nemen door de op het oog onverslaanbare Taylor toch te verslaan in een zinderende finale die heel de wereld rondging.

In de tweede ronde was het al meteen raak. De als eerste geplaatste Colin Lloyd was de tegenstander van de Hagenaar. Een prachtige wedstrijd was het gevolg van deze loting, een wedstrijd die uiteindelijk met 3-4 door Van Barneveld werd gewonnen. De drie rondes daarna vormden geen enkel probleem voor Barney. Eerst werd landgenoot Rico Vonck met 4-0 verslagen en daarna was het de beurt aan Alan Tabern die met 5-0 naar huis kon. Toen Andy Jenkins in de halve finale met 6-0 werd afgedroogd stond al bijna vast dat de Nederlander zou gaan winnen. Er was echter een grote hindernis voor de Hagenaar in de persoon van Phil Taylor. Ook de Brit had in aanloop naar de finale geen enkele tegenstand gehad, hierdoor was het onmogelijk in te schatten hoe goed de twee eigenlijk waren. Dit werd echter snel duidelijk. Een van de beste wedstrijden ooit was het gevolg van twee geweldenaren aan het bord. De wedstrijd werd uiteindelijk een prooi voor Barney die hiermee na vier BDO-titels ook beslag wist te legen op de wereldtitel bij de PDC. Ook zorgde hij met deze overwinning voor het eerste verlies in drie jaar voor Taylor.

Buiten Barney om was het ook dit jaar niet veel met de Nederlanders. Zoals hierboven al genoemd werd Vonck door Van Barneveld in de derde ronde uitgeschakeld en ook Scholten kwam niet verder. Hij werd met 4-2 naar huis gestuurd door de Engelsman Colin Osborne.

2008 was een opvallend jaar. Dit keer was het niet Taylor, niet Van Barneveld, maar John Part die er met de wereldtitel vandoor ging. Taylor had het deze editie aanzienlijk moeilijker in de beginfase dan voorgaande jaren. De tweede en de derde ronde werden met veel pijn en moeite gewonnen. Het werd tweemaal 4-3 in het voordeel van The Power. Daarna was het afgelopen voor Taylor. Oude bekende Wayne Mardle stuurde Taylor naar huis met 5-4. Van Barneveld lag er zelfs nog een ronde eerder uit. In de tweede ronde wist de Nederlander nog met 4-1 van Jason Clark te winnen, maar een ronde later was Kevin Painter met 2-4 te sterk. Winnaar Part kende een sterk toernooi. Hij won in de tweede ronde met 4-1 van de Oostenrijker Mensur Suljovic. Daarna was hij te sterk voor achtereenvolgens Alex Roy, James Wade en Kevin Painter. In de finale bleek ook Kirk Sheperd niet opgewassen tegen de Canadees. Hij ging uiteindelijk van het podium af met een 2-7 nederlaag.

Dit jaar deden er maar liefst zeven Nederlanders mee. In de eerste ronde waren Jelle Klaassen, Michael van Gerwen, Raymond van Barneveld, Erwin Extercatte, Vincent van de Voort, Leroy Kwadijk en Jan van der Rassel actief in Londen. Van Gerwen mocht aantreden tegen Taylor die hij een aardige partij bood. Het werd 3-2 voor de Engelsman. Na afloop prees Taylor het talent van de Nederlander. Naast Van Gerwen werd alleen Klaassen door landgenoot Van de Voort uitgeschakeld. Ook na drie rondes was Nederland in drie man vertegenwoordigd. Toch was het in de derde ronde afgelopen voor Nederland. Van Barneveld ging zoals gezegd met 2-4 ten onder tegen Painter, terwijl Scholten en Van der Rassel werden uitgeschakeld door respectievelijk Wayne Mardle en Peter Manley.

2009 was weer het jaar van The Power. Taylor rolde weer makkelijk door het toernooi, hij stond in de vier wedstrijden in aanloop naar de finale slechts één set af. Verder won hij met 3-0 van Steve Grubb, met 4-0 van Michael van Gerwen, met 4-1 van Kevin Painter en in de halve finale rolde hij Co Stompé met speels gemak op. Het werd 5-0. De andere finalist, Van Barneveld, had het iets lastiger. In de eerste ronde won hij eenvoudig van Mark Stephenson met 3-0. In de derde ronde echter, had hij al zijn talent nodig om Ronnie Baxter op de knieën te krijgen. Hij won uiteindelijk nipt met 4-3. Na deze uitputtingsslag stond landgenoot Klaassen tegenover hem, Barney wist uiteindelijk relatief eenvoudig te winnen met 5-1, maar het opvallendste gebeurde pas in de allerlaatste set. Na een 107-uitgooi van Klaassen ging Van Barneveld als een speer van start, wat uiteindelijk resulteerde in de eerste 9-darter ooit op het PDC World Championship.

Na een 6-4 overwinning op James Wade was daar dan eindelijk weer dé finale: Van Barneveld tegen Taylor. Iedereen hoopte natuurlijk op een kopie van de vorige finale, volgens velen de beste finale ooit. Het liep echter anders, heel anders. Barney speelde zwak, Taylor speelde geweldig. Met een gemiddelde van 110.94 per drie pijlen aan de kant van de Engelsman werd het uiteindelijk 7-1 voor Taylor.

Van Barnevelds landgenoten deden het dit jaar echter ook niet onaardig. Zo won Stompé met speels gemak van Wayne Mardle met 4-0 en wist Klaassen het tot de kwartfinales te schoppen.

Ook in 2010 was Taylor weer de beste. In een zinderende finale tegen Simon Whitlock liet hij zijn beste darts zien en stuurde de Australiër met 7-3 naar huis. Ook deze editie stond The Power slechts een set af in de weg naar de finale. Whitlock had het beduidend moeilijker en moest tegen James Wade in de kwartfinale en Van Barneveld in de halve finale flink aan de bak. Tegen Van Barneveld werd het 5-6, terwijl Wade moeizaam met 5-3 werd verslagen.

Van Barneveld had tot de wedstrijd tegen The Magician ook een set afgestaan en leek hard op weg naar de finale. Tegenstander Ronnie Baxter, waar hij een jaar eerder veel moeite had, werd met 5-0 van het podium afgeveegd. De enige andere Nederlander die een kleine rol van betekenis speelde dit jaar was Co Stompé, hij kwam net als Barney niet verder dan de kwartfinale. Hij werd met 3-5 verslagen door Mark Webster.