CampZone 2010
Bij aankomst werd verwacht dat er van het terrein van CampZone niets meer was overgebleven dan een moeras, daar eerdere edities van het outdoor-lan-festijn de bijnaam SwampZone kregen. Het had de afgelopen dagen flink geregend, maar de schade viel mee. Het drainagesysteem deed zijn werk goed, hoewel dit keer de pomp van één van de portable douches het liet afweten. Maar dat drukte de pret voor niemand. Legertenten, caravans en paardentrailers stonden er rustig bij op het veld in Oirschot. Het was immers pas twaalf uur 's middags en de bezoekers lagen nog allemaal te ronken in hun tenten.
CampZone is opgedeeld in zes grote velden, met elk zijn eigen karakter en regels. BikkelsInc hebben hun eigen veldje, en om klokslag twaalf uur gaat de volumeknop om en knalt er alweer flink wat muziek over de velden. Andere velden hebben het liever wat rustiger, en de meest centrale velden zijn ook meteen de actiefste. Over het complete terrein liggen her en der kabels waardoor je niet alleen op verdwaalde haringen moet letten als je het gras niet van dichtbij wilt bestuderen. Deze kabels komen bijeen in één van de vele serverhokjes dat het 10-gigabitnetwerk mogelijk maakt. Per dag worden er duizenden liters diesel verstookt om al die hardware letterlijk vooruit te branden. Genoeg om een eengezinswoning een jaar lang draaiende te houden. Maar wat je ervoor terugkrijgt is op zijn minst uniek te noemen.
De bier-o-meter van BikkelsInc stond al op 23.2 liter rond half één en de bitterballenteller kon niet wachten om in gebruik genomen te worden. Naast de tent van de bier-o-meter stond al een ‘bieramide' van een bekend biermerk uit het oosten van het land, met daarnaast een spandoek met de tekst: ‘Zuipgevaar'. De tap was overdag 'offline' aangezien de koelinstallatie ervan werd gebruikt om het serverhokje ernaast enigszins te behoeden van oververhitting. Een stukje verderop was een groot volleybalnet opgehangen, waar bezoekers en vrijwilligers uit de CampZone-organisatie regelmatig te vinden waren met een felgekleurde volleybal, om letterlijk een balletje te slaan (of te schoppen, de regels werden niet zo nauw genomen).
Het leger deed ook mee aan CampZone, omdat tegenover het terrein een legerbasis staat. Bezoekers van het lanfeest konden zich opgeven om bijvoorbeeld een middag te schieten op de oefenbaan, allemaal onderdeel van de zogenaamde Camp Tent Cup. Helemaal aan het begin van het terrein stond de maintent, waar vrij beschikbare (en oude) consoles staan en competities gehouden werden.
Voorheen was de catering gestationeerd in de maintent, waardoor het er altijd erg druk was. Dit keer was er een apart cateringplein, waardoor de drukte bij de hoofdtent aanzienlijk minder was dan voorgaande jaren. Dat komt ook doordat de meeste bezoekers zelf hun consoles en PC's meenemen, omdat CampZone daar om draait. "Lekker gamen tegen elkaar, maar daarbuiten ook om af te spreken om samen een biertje te pakken, gezellig bij het kampvuur te zitten of met de activiteiten meedoen", aldus Sven, die voor de vierde keer CampZone bezoekt. Volgens hem is dat hét CampZone-gevoel.
Zesdejaars bezoeker Jeroen beaamt dat. "Er wordt genoeg georganiseerd om mensen uit hun tent te lokken." Zo kon er midden op het cateringplein, tussen de dönerkar, de friettent, de pizzaoven en GameZone Radio op een rodeostier worden gereden. Alhoewel de meeste kampeerders liever in hun tent bleven, werd het gaandeweg steeds drukker. Pakweg een man of dertig hadden zich om de stier verzameld en lachten hard om de mensen die het niet langer dan veertien seconden op het nepbeest uithielden, maar moedigden wel de volgende kandidaat aan en bekroonden goede prestaties met een applaus. In dit proces werden de jongens van de mannen onderscheden, daar alleen échte mannen de bewegelijkheid van het mechanische dier met nepvel durven te trotseren. Op de achtergrond knalde er gangsterrap uit de boxen, dat afgewisseld werd met foute hits van Kylie Minogue. Jammer dat het weer zo guur was. "Mijn bier komt naar boven", klonk het wanneer de zoveelste bijna van de stier afvloog.
