[EK-21] Wat gebeurde er vorig jaar? (2)

In deze special blikken we terug op het vorige Europees Kampioenschap voor spelers onder de 21 jaar in Portugal. Jong Oranje legde uiteindelijk beslag op de titel en mag deze dit jaar gaan verdedigen.

Iedereen zal bij het voetbaljaar 2006 ongetwijfeld denken aan het teleurstellend verlopen WK in Duitsland. Na lang nadenken zal een enkeling zich misschien herinneren dat Jong Oranje Europees kampioen in Portugal werd. Reden genoeg voor de organisatoren om het EK Onder-21 uit de schaduw te halen van de grote toernooien. Zodoende staan we aan de vooravond van een nieuw EK Onder-21, maar staan wij nog één keer stil bij het verleden.

Na het uitschakelen van titelverdediger Italië stond Jong Oranje voor een wellicht nog zwaardere opgave: Frankrijk. De Fransen hadden in de groepsfase laten zien in vorm te zijn en waren dan ook torenhoog favoriet voor deze wedstrijd. Oranje begon net wat beter te draaien, mede dankzij tactische omzettingen van trainer Foppe de Haan. Ismail Aissati kreeg een basisplaats toebedeeld en liet zien over uitstekende voetbalkwaliteiten te bezitten. Of dit echter genoeg was om Frankrijk van de finale af te houden, viel te bezien.

Oranje begon voortvarend aan de wedstrijd. Al na zes minuten prijkte een 1-0 tussenstand op het scorebord. Nicky Hofs liet zien wel degelijk over meer dan gemiddelde voetbalkwaliteiten te bezitten. Hij omspeelde twee man en schoot met links diagonaal over de grond binnen. Vervolgens was het de beurt aan wederom Klaas-Jan Huntelaar. Met een magistrale stift zette hij Oranje op een comfortable 2-0 ruststand. Frankrijk kwam goed uit de startblokken in de tweede helft. Julien Faubert beweest dat door na zes minuten de bal achter Kenneth Vermeer te koppen. Na kansen over en weer kwamen de Fransen in de 85ste minuut op gelijke hoogte. Bryan Bercougnoux plaatste een vrije trap al dan niet opzettelijk schitterend in de verre hoek. Een verlenging was het gevolg. In die verlenging kreeg Faubert zijn tweede gele kaart en kon dus vertrekken. De tien Fransen zagen hoe Stijn Schaars met een prachtige pass Hofs alleen voor de keeper zette. Hofs faalde niet en schoot Oranje koel naar de finale.

In die finale kwam Oranje een oude bekende tegen. Oekraïne had in de andere halve finale Servië en Montenegro verslagen na strafschoppen. In de reguliere speeltijd en verlenging hadden beide teams niet weten te scoren.

Weer begon Oranje voortvarend aan de wedstrijd. Na elf minuten controleerde Huntelaar een pass van Hofs op de borst en faalde oog in oog met keeper Pyatov niet. In het restant van de eerste helft kwam Oranje er vrijwel niet meer aan te pass. Tot tweemaal toe kwam het team van De Haan zelfs heel goed weg. Een kopbal van Chygrynskiy belandde op de paal, terwijl een vrije trap van Godin op diezelfde paal uiteenspatte. Vlak voor rust kwam Oranje op een 2-0 voorsprong. Yatsenko maakte opzichtig hands in zijn eigen zestien en arbiter Hansson uit Zweden legde de bal op de stip. Huntelaar ging achter de bal staan en schoot de bal hard en hoog tegen de touwen.

In de tweede helft stond Nederland onder druk. Net zoals in de andere wedstrijden onderscheidde doelman Vermeer zich meerdere malen. Kansen van Cheberyachko en Chygrynskiy werden door hem onschadelijk gemaakt. Oranje kon alleen maar counteren en zelfs dat eigenlijk niet, tot tien minuten voor tijd. Romanchuk kon vertrekken na een harde overtreding op Hofs met zijn tweede gele kaart. Diezelfde Hofs besliste enkele minuten voor het verstrijken van de officiële speeltijd de wedstrijd. Na voorbereidend werk van De Ridder passeerde Hofs een tegenstander om vervolgens droog raak te knallen. Jong Oranje schreef met deze overwinning historie, want dit was pas de eerste Europese titel voor het Nederlandse team.