FOK! blikt terug: Command & Conquer

World domination
De eerste Command and Conquer draait om een strijd tussen de GDI en NOD. De GDI is te vergelijken met de militaire tak van de Verenigde Naties, ofwel de NAVO. De NOD neigt naar een terroristische organisatie. De setting is zo\'n beetje rond nu, wat er mede voor zorgt dat je snel in het spel gezogen wordt.

Op onze planeet is de nieuwe stof Tiberium ontdekt. Het groen-gelige Tiberium verspreidt zich langzaam over de planeet en is zeer winstgevend. Helaas voor de mensen en dus ook je soldaten is het spul extreem giftig. Om dit spul barst de strijd tussen beide partijen los; een ouderwetse machtstrijd om wereldominatie.

]

Welcome general
Het verhaal wordt verteld in leuke tussenfilmpjes waarin je persoonlijk wordt aangesproken. Het leuke is dat je, naarmate je verder komt, je steeds belangrijker gaat voelen en ook zo wordt behandeld. In het begin ben je een kneusje die een makkelijke missie mag leiden, maar later krijg je alle verantwoordelijkheid. Naast de overacterende acteurs (Kane!) trakteert ontwikkelaar Westwood ook op andere actierijke tussenfilmpjes over nieuwe eenheden of ontwikkelingen op de planeet. Een feit dat de filmpjes populair blijven: pas in het laatste deel Generals zien we geen acteurs of andere toffe tussenfilmpjes meer terug en veel mensen hebben daar over geklaagd.

De game
Wie nu Command & Conquer zal spelen merkt hoe beperkt het spel eigenlijk is. Voor zijn tijd was het spel echter een enorme sprong voorwaarts. Je kunt gewoon lekker je basis bouwen en je troepen trainen, terwijl je harvester Tiberium naar binnen rijdt. Het spel maakt amper gebruik van hotkeys, je kunt geen troepen groeperen, de AI is voorspelbaar; allemaal dingen die je niet merkte toen je jonger was. En toch blijft het geweldig om te spelen. Het is zo lekker simpel, je hoeft maar één resource te verzamelen en verder kun je je helemaal richten op de inrichting van je basis en de aanvallen op de vijand.

Erg leuk is de manier waarop je missies speelt. Als je voor de GDI kiest vecht je namelijk alles in Europa uit, met de NOD moet je Afrika veroveren. Je kunt bij bijna elke missie maximaal drie verschillende kanten uit. Dat betekent dus eigenlijk drie verschillende missies waarvan je er maar eentje speelt. Eenmaal een richting gekozen verschijnt er leuke info over een land in je scherm, zoals het aantal inwoners en de staatsvorm. Na elke voltooide missie zie je welk gebied de GDI en welk gebied de NOD heeft veroverd.

De GDI en de NOD hebben beide soortgelijke troepen. De ene heeft raketsoldaatjes en de ander granatengooiers. Deze balans loopt zo door tot tegen het einde van het spel. Want als dan de moeder aller tanks, de Mammoet Tank, ten tonele verschijnt... Wie herinnert zich dit speeltje niet? Een dubbelloops monster met anti-infanterie/anti-luchtraketten. Toet toet! Eerlijk toegegeven, daar kan geen tank van de NOD tegen op. Maar wat dacht je van de Obelisk of Light, een statisch verdedigingsobject van de NOD die in no-time je sterkste troepen decimeert? Het ratelen van je verdedigingstorens van de GDI? Het klinkt nog net zo lekker als tien jaar terug.

De muziek in het spel blijft geweldig om naar te luisteren. Gouwe ouwe zoals Mechanical Man en Prepare for Battle klinken als heerlijke achtergrondmuziek terwijl jij je basis aan het opbouwen bent. De game zag er voor zijn tijd erg goed uit. Helemaal als je je indenkt dat Dune 2 de voorganger was. Goed, het blijft tot op heden nog altijd een pixelmassa, maar tegen nostalgie kan niets op.

Covert Operations
Command and Conquer kent een enkele uitbreiding. The Covert Operations geeft de speler een handvol nieuwe missies voor zowel de GDI als de NOD. Iedereen die Command & Conquer gespeeld heeft kan zich vast nog wel de missies met de dinosaurussen herinneren. The Covert Operations kenmerkt zich vooral door de moeilijkheidsgraad, want die ligt zeker een stuk hoger dan bij het origineel.