Het filmjaar 2020 volgens de FOK!filmredactie
4. Het filmjaar volgens Peter (Breuls)
Ik moet zeggen; ik twijfel dit jaar meer over mijn lijst dan vorig jaar. Ik heb rond de 50 films uit 2020 gezien maar mijn top 5 bestaat uit drie films die ik in januari heb gezien, één die ik aan het begin van de eerste lockdown heb gehuurd (want gemist in de bioscoop) en de enige zomerblockbuster. Is er de rest van het jaar niks moois uitgekomen? Zeker wel! Is dat allemaal minder goed dan deze top 5? Ik weet het niet. Ik zou ze eigenlijk allemaal opnieuw moeten kijken. Maar ja, lastig. Dit is, op dit moment, mijn lijst.
5. Uncut Gems
Die film waarin Adam Sandler laat zien dat hij, mocht hij er een keer trek in hebben, wel degelijk kan acteren. Hij is een geobsedeerde handelaar in zeldzame stenen die het niet kan helpen dat hij zichzelf steeds verder in de problemen brengt, gewoon door zijn doorlopende handelen. Een Netflix-film die terecht een plek had op het International Film Festival Rotterdam.
4. Tenet
Je kunt van Christopher Nolans films gelukkig van alles vinden, maar dat de vragen over hoe de tijdlijn in Tenet precies loopt en wat de verborgen motieven van sommige personages zijn nog steeds actueel (en voer voor YouTube-video's) zijn geeft aan dat zijn elfde film niet slechts een technisch precisiestukje is; het houdt mensen bezig en als er iets is dat een film goed maakt, is het dat mensen het erover blijven hebben.
John David Washington en Robert Pattinson in Tenet
3. The Invisible Man
Een eigentijdse insteek; niet de wetenschapper die zichzelf onzichtbaar heeft gemaakt en daar een soort megalomane karaktertrek door ontwikkelt staat centraal, maar zijn emotioneel mishandelde ex-vriendin die anderen ervan moet overtuigen dat haar overleden ex haar stalkt. Het is een verhaal met spanning, emotionele waarde en een effectieve regie door Leigh Whannell, die zelfs een lege, goed verlichte kamer onheilspellend kan doen lijken.
2. The Lighthouse
We wisten het nog niet in februari, toen deze film ging draaien, maar het verhaal over twee vuurtorenwachters die feitelijk in een vorm van quarantaine zitten en helemaal doordraaien werd uiteindelijk eng actueel. Het verhaal wordt door regisseur Robert Eggers in zwart-wit en een klein beeldformaat weergegeven, waardoor het nog claustrofobischer is en de al dan niet bovennatuurlijke elementen nog vreemder overkomen.
1. 1917
Een sterk staaltje techniek, zo werd 1917 in januari van dit jaar vooral genoemd. Want een film die uit, min of meer, één lang shot bestaat is nogal een prestatie. Maar dat is allemaal helemaal niets waard als het niet dient als ondersteuning voor een verder ook erg sterk verhaal, van twee soldaten in de Eerste Wereldoorlog die de opdracht krijgen een boodschap over te brengen die vele levens kan redden. Dankzij het "lange shot" laat de film je niet los, blijf je bij de personages, voel je door het eerlijk verstrijken van de tijd de urgentie. En ja, soms leidt het een beetje af dat regisseur Sam Mendes en zijn filmmakers niet kunnen wegknippen naar een ander camerastandpunt en dus de camera overal meebeweegt, maar dat is op zichzelf ook best interessant om te zien, als kunststukje.
George MacKay in 1917
