JRPG remakes en remasters domineren 2020
2020 is het jaar van de Japanse RPG! Als je een beetje van het genre houdt word je de afgelopen tijd echt verwend. Enige kanttekening is dat het wel vooral om remakes en remasters gaat. Recent wordt mijn gametijd bijvoorbeeld gedomineerd door Persona 5: Royal, een nieuwe versie van Persona 5 die de 100+ uur game verder uitbreidt met nieuwe verhaal- en gameplayelementen. Met een gemiddelde score van 95 is dit volgens Metacritic vooralsnog ook de best gerecenseerde game dit jaar.
Ik had Persona 5 al gespeeld, maar kon Royal toch niet laten liggen. De toevoegingen zijn niet radicaal en je zult ze niet opmerken als je de game niet eerder hebt gespeeld. Je hebt twee volledig nieuwe personages waar je ook een confidant-bond mee kunt hebben, nieuwe verhaalscenes, een nieuw gebied in Tokyo om te verkennen en de gameplay is wat verder uitgediept. Er zijn ook wat meer subtiele dingen veranderd. Morgana zeurt bijvoorbeeld bijna nooit meer dat je ’s avonds naar bed moet, je kunt daarom nu veel vaker ook later op de dag nog een activiteit doen. Het lijken kleine details, maar onder de streep vind ik tot nu toe Royal toch een stuk fijner. Het voegt nog wat extra laagjes diepgang toe aan de game en maakt daarmee de ervaring beter.
Royal is niet eens de enige Persona-remaster dit jaar. In januari kwam Tokyo Mirage Sessions #FE Encore uit voor Switch. Dit was oorspronkelijk een niche Wii U-game die in veel opzichten vergelijkbaar is met Persona. De personages en dungeons tonen veel gelijkenissen, waarbij TMS over het algemeen wel de mindere is. Toch is dit nog steeds een leuke game om te spelen dankzij het originele vechtsysteem waar je als het ware turn-based combo’s uitvoert.
Het is lastig om veel tijd te maken voor Persona-games want zoals gezegd worden we overspoeld door JRPGs. In april kwamen ook al de twee Square-Enix remakes uit: Final Fantasy VII en Trials of Mana. Eerstgenoemde is een AAA-game met uitzonderlijke productiewaardes. Het zal inmiddels weinig mensen zijn ontgaan dat het alleen de Midgar-portie van het origineel onder handen neemt en dat er meerdere sequels op de loer liggen. Desondanks was Final Fantasy VII een genot om te spelen, zeker ook door de ongelofelijke twists waar regisseur Tetsuya Nomura mee komt.
Trials of Mana is qua productiewaardes een wat meer bescheiden remake, al is het cartoony uiterlijk ervan nog steeds aantrekkelijk. De game is een remake van Seiken Densetsu 3, een SNES-game die pas vorig jaar een vertaling kreeg via Collection of Mana op de Switch. De nieuwe versie is qua gameplay totaal anders en lijkt meer op een actie-RPG zoals Ys VIII. De game, slecht verhaal uitgezonderd, is bijzonder leuk om te spelen en wederom een aanrader. Het is ook goed om te zien dat deze klassieke serie weer positieve aandacht krijgt na de rampzalige Secret of Mana remake uit 2018.
In mei wacht alweer de volgende remaster: Xenoblade Chronicles: Definitive Edition. De Wii-game uit 2010 krijgt voornamelijk qua graphics een grote update. Verder is ook de muziek deels opnieuw opgenomen. De gameplay is voor zover wij weten niet aangepast, op trailers zien we nog steeds turn-based MMO-achtige combat. De grootste toevoeging wat betreft content komt in de vorm van een volledig nieuwe epiloog die zich in de toekomst afspeelt. De epiloog zou vooral over Melia gaan en zelfs een nieuw vechtsysteem en gebieden bevatten. Persoonlijk kan ik niet wachten om ook deze moderne klassieker opnieuw te spelen.
Natuurlijk heb ik eigenlijk liever Persona 6 of andere volledig nieuwe games en sequels, maar zo aan het einde van de huidige generatie is het even fijn dat nog een paar top JRPGs in het zonnetje worden gezet. Later dit jaar komen er ook nieuwe leuke JRPGs zoals Bravely Default II, Tales of Arise, Ys IX, Trails of Cold Steel 4 en Yakuza 7. Er is dus ook genoeg nieuws om naar uit te kijken.
