FOK! Games en het beste en slechtste van E3
3. Lord_Hydra
Hoogtepunt: Ghost of Tsushima
Games met samoerai in de hoofdrol waren populair op de afgelopen E3. Nog even en de ninja is de nieuwe zombie. Nioh 2, Sekiro: Shadows Die Twice, Ghost of Tsushima. Niet dat ik daarover klaag, hoor. Nog meer Nioh? Laat maar komen. Van From Software speel ik vrijwel elke game als een ware addict. Toch was het vooral de laatstgenoemde, Ghost of Tsushima, die het meeste mijn interesse heeft gewekt.
Al vanaf de eerste seconden van de trailer was ik om. Een prachtig en duister Japan, binnengevallen door het Mongoolse Rijk. Een eenzame samoerai genaamd Jin Sakai die het lot van Japan op zijn schouders draagt, sfeervol bijgestaan door Aziatische achtergrondklanken. Zoals het een samoerai betaamt rekent hij al gauw af met een aantal Mongoolse krijgers, om zich vervolgens samen te voegen bij Masako om een monnik te redden. Na een stukje sluipen – want samoerai en stealth gaan natuurlijk hand in hand – blijkt Masako de monnik liever te willen vermoorden, want hij heeft haar familie verraden. Terwijl de Mongoolse hulptroepen onderweg zijn gaat Jin het gevecht aan met Masako.
Snelle acties, sluipen, intriges, eer, en vooral heel veel sfeer: wat kan ik me nog meer wensen? De optie om de gesproken taal op Japans te zetten zou leuk zijn, voor net dat beetje extra immersie (inmiddels bevestigd!). En iets van een releasedatum, want helaas kan ontwikkelaar Sucker Punch daar nog niets over zeggen. Ik ben enthousiast in ieder geval en Ghost of Tsushima staat hoog op mijn lijstje.
Dieptepunt: Shadow of the Tomb Raider
O Lara, wat doen ze je toch aan? Ben je zover gerezen, alleen om nu enkel nog een schaduw van jezelf te zijn? Ja, dat is lichtelijk overdreven, maar echt hoopvol ben ik niet na de gameplaybeelden van Shadow of the Tomb Raider. De eerste game uit de trilogie van de reboot is geweldig. Filmisch en prachtig in beeld gebracht, met een haast menselijke Lara in de hoofdrol die noodgedwongen moet vechten voor haar overleving. Die radiotoren-scène gaf me de eerste keer oprecht hoogtevrees. Goed, Tomb Raider is zo lineair als een waterpas, maar dat vind ik juist een van de sterke punten. Rise of the Tomb Raider was in veel opzichten een herhalingsoefening, met een vleugje open wereld toegevoegd dat bij mij totaal niet klikte. Op zich een prima game, al is daar alles wel mee gezegd. Tijd voor Eidos Montreal en Crystal Dynamics om een tandje bij te zetten voor de afsluiter van de trilogie. Ik had goede hoop, maar als ze dan met zulke gameplaybeelden aankomen …
Eén worden met de jungle door in het volle licht te sluipen, vijanden die in de richting van een afgeschoten pijl lopen, in plaats van te zoeken waar die vandaan komt. “Hé, er ligt hier een lichaam, ziet er recent uit.” Ja vriend, dat is je collega die je vijf seconden geleden nog de toegangscode van de laptop hebt gegeven. Wat het helemaal afmaakt, is dat een van de ontwikkelaars daarna in beeld verschijnt en doodleuk zegt dat de gameplay dieper is dan ooit – precies waar bovenstaande video helaas wordt afgekapt. Het doet het allemaal gewoon net niet voor me. Ik hoop dat de getoonde beelden ongelukkig gekozen zijn, want deze scheppen bij mij niet direct de verwachting dat Shadow of the Tomb Raider een verbetering gaat worden ten opzichte van de vorige games uit de serie.
Bonus-hoogtepunt:
Om na die liters azijn toch nog af te sluiten op een vrolijke noot: mocht je de mogelijkheid hebben om één persconferentie terug te kijken, kies dan vooral voor die van Devolver Digital. Vreemd, hilarisch, grof en bovenal een grote parodie op de gangbare E3-presentatie. Hoewel ik niet wil dat de hele E3 er zo uit gaat zien, heb ik van deze presentatie oprecht genoten.
