Matthew "Murph" Murphy (The Wombats): 'Volwassen worden is onlogisch voor mij'

Gewapend met een nieuw album gaan de heren van The Wombats deze zomer de festivals af. En sinds dat 'Let's Dance To Joy Division' een hit werd, is er een hoop gebeurd. Genoeg om over te praten dus met de leadzanger Matthew "Murph" Murphy.

Het nieuwe album werd goed ontvangen door fans en critici: "Dat was heel fijn. We hebben net de tour in het Verenigd Koninkrijk afgerond die echt gestoord was, het was echt de beste tour die we daar hebben gedaan. De reacties die we gehad hebben op het vierde album waren echt een feestje voor ons en dat dat ook nog eens duidelijk wordt tijdens zo'n tour is natuurlijk helemaal te gek. Ik had het eigenlijk niet verwacht, alhoewel ik wel zeker was van dit album. Alleen had ik niet echt verwachtingen ervan. Dat is denk ik ook de manier om met een album om te gaan, anders ga je er veel te veel van verwachten en kan het alleen maar tegenvallen."

Inspiratiebronnen genoeg voor Murph: "Tussen het laatste album en de tour daarvoor was ik al een beetje aan het schrijven geslagen. Een verantwoordelijke volwassene worden was dit keer wel een van de grootste inspiraties en daarbij opgroeien, samen met mijn vrouw. Daarin uiteraard grandioos falen, want dat is die cirkel waar je dan in komt. Je faalt omdat dit eigenlijk het enige is wat ik heb gedaan sinds dat ik 20 was, dus om dan ineens in de pas mee te gaan lopen is verschrikkelijk moeilijk en doe ik dan ook nog steeds niet erg vaak. Ook de verhuizing naar Los Angeles speelde zeker mee. Volwassen worden en alles wat daarbij hoort valt dus zeker terug te horen op dit album. Tijdens de tour ben ik overigens wel aan het schrijven, maar dan ben ik nog niet echt de liedjes aan het schrijven. Na zo'n reis kijk ik dan terug en bepaal ik wat het nou eigenlijk betekent. Het is dan ook niet dat ik kijk naar die liedjes en denk 'Oh die is goed, en die is goed, laten we die gelijk bij elkaar zetten.' Daardoor wordt het ook niet zomaar een conceptalbum."

Alhoewel de tours van The Wombats balanceren tussen eigen shows en festivalshows, zo wordt de oversteek naar Australië van de zomer gelijk afgewisseld met een reeks festivalshows in Europa, heeft Murph zelf wel een voorkeur: "Doe mij maar festivals. Dat is vooral omdat er minder druk is, tenzij je er natuurlijk headliner bent. Wat ik vooral fascinerend vind en waar ik dan ook heel erg van houd, is hoe alles fout gaat. Er zit een enorme bijna elektronische spanning en dynamiek in een festival. Bij onze eigen shows gaat het voornamelijk over het vermaken van het publiek, die fan zijn van ons. Tijdens een festival zijn de grenzen tussen wie de fan is en wie er eigenlijk aan het optreden is veel waziger. En daarmee bedoel ik dan niet dat er artiesten naar ons staan te kijken, maar dat er op een festival wel een begrenzing is tussen publiek en artiest, maar dat die veel minder voelbaar is. Zowel bij festivalshows en onze eigen shows vind ik het belangrijk dat mensen het enorm naar hun zin hebben, daarbij is een connectie die misschien wordt gemaakt tussen ons en het publiek mooi meegenomen. Ik vind dat we hebben gewonnen en ons doel hebben bereikt als er mensen in het publiek zijn die weggaan met een enorm opgetogen gevoel, alsof ze er weer helemaal tegenaan kunnen." Een voorbeeld van zo'n show waar alles klopte kan Murph ook zo noemen: "We hebben net Alexandra Palace in Londen mogen doen. Dat was echt een gekke show. Mensen die flauwvielen, en na die show keken we elkaar ook aan met de high die we op dat moment hadden; dat was te gek. Ik denk niet dat we samen ooit zo'n gevoel hebben gehad na een show. En vooral dat je daarna met 250 man dronken staat te worden in de kleedkamer maakte het plaatje helemaal compleet. Ik zeg niet dat we buiten die show geen fantastische andere shows hebben gehad, maar die was wel heel erg speciaal voor ons als band. En dan zijn er ook nog wel eens shows waarbij het niet lekker gaat, die heb je er ook bij. Als ik dan het podium afloop en ik bijvoorbeeld op Instagram maar één berichtje zie waarin wordt gezegd dat het fantastisch was voor die persoon, dan heb ik al het gevoel dat ik mijn werk heb gedaan en verdwijnt eigenlijk dat nare gevoel waarmee je dan het podium afloopt direct."

Er is zeker nog een deel van de wishlist van de band die nog niet zijn vervuld: "We zouden het heel tof vinden om nog eens in Zuid-Amerika te spelen, daar hebben we nu één keer mogen staan en dat was tof. Ook Zuidoost-Azië, landen als Singapore en Japan lijken ons nog heel gaaf om te spelen. In sommige van die landen hebben we dan al een keer een tour gedaan, maar was het gewoon zo gaaf dat we eigenlijk niet kunnen wachten om terug te gaan. De focus in tours heeft de afgelopen jaren voornamelijk gelegen op Europa, de VS en Australië, dus is het ook leuk om weer terug te kunnen keren naar Azië." In de vijftien jaar dat The Wombats actief zijn is er logischerwijs onwijs veel veranderd. Wat te denken over nog eens vijftien jaar: "Dat hangt echt af van hoe goed de muziek is en blijft. Als het klote is, zijn we direct ook een band die klote is en dan af en toe nog eens wat oude festivals aandoet. Als we albums blijven maken zoals het laatste, dan zie ik geen problemen met het feit dat we dan veertig zullen zijn en nog steeds op het podium staan. Ik zie bijvoorbeeld ook niet The Cure, The Pixies en Radiohead als oude mannen, ik zie daar de band optreden. Als we op dat punt kunnen komen, dan zou dat super zijn."

Beautiful People Will Ruin Your Life is te verkrijgen bij de platenzaken en te beluisteren via Spotify.