Ranking the MCU: tien jaar Marvel op een rij
10. Black Panther (2018)
Wie had gedacht dat Black Panther zó'n succes zou worden? Het is natuurlijk een belangrijke film in cultureel opzicht; het is eigenlijk sinds Blade niet meer voorgekomen dat een zwarte Marvel-held de titelrol had in een verfilming en dat feit, samen met de rijk aanwezige Afrikaanse cultuur in deze film, zorgt ervoor dat deze film omarmd is door voornamelijk de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap. Maar dat is niet de enige reden; Black Panther is gewoon een goede film. Het is origineel in de setting van een fictief, Afrikaans, technologisch vooruitstrevend land, in de hoofdfiguur, die niet zozeer een superheld is, maar de koning en beschermheer van dit land, en de schurk, die niet de wereld wil vernietigen, maar juist de wereld wil helpen en om dat te bereiken de macht over het land wil overnemen. Daarnaast kent de film een sterke, vrouwelijke cast die meer is dan beeldvulling en nog veel kan bijdragen aan het MCU. En voor een film met 'zwart' in de titel is het opvallend hoezeer de verhaallijn juist niet zwart-wit is. Motivaties van diverse personages zijn geloofwaardig en hoewel 'goed' en 'slecht' met eenvoud aangewezen kunnen worden is het toch niet eerlijk om de bad guy een slechterik te noemen. En bovenop al die waardevolle inhoud is het een film die er geweldig uitziet, een goede cast kent en een prachtige soundtrack heeft. Het is niet verbazend dat de film, die in februari uitkwam, nog steeds draait wanneer Infinity War in de bioscoop verschijnt.
9. Thor: Ragnarok (2017)
Waar ga je heen als over de gehele linie de MCU-films lichte, upbeat verhaallijnen vertellen terwijl jouw eigen vorige films donkere, serieuze vertellingen waren? De eerste Thor-films waren helemaal niet zo serieus als je je herinnert, dus eigenlijk valt dat contrast wel mee, maar de oplossing ligt in Taika Waititi, een regisseur die, in tegenstelling tot Edgar Wright, wél van Kevin Feige de ruimte kreeg om zijn eigen stempel te drukken op een MCU-film. Thor: Ragnarok is een veel minder serieuze film dan de voorgangers, maar weet toch voldoende impact te hebben op Thors wereld, voornamelijk door die wereld compleet te vernietigen. Een spoiler kan dat niet zijn; Ragnarok is de mythologische apocalyps van Asgard, en dus vond dat ook plaats. Voordat het echter zover was mocht Thor lekker naar een compleet nieuwe planeet reizen, een oude vriend tegenkomen (het is nog altijd zonde dat Hulks aanwezigheid in deze film überhaupt in de promotie van de film werd verwerkt) en een uiterst humoristische kant van zijn karakter tonen. De film is kleurrijk, avontuurlijk, grappig en oprecht en legt ook nog eens wat mooie elementen klaar voor Infinity War.
8. Avengers: Age of Ultron (2015)
De hype voor een Avengers-film is bij elke nieuwe release groot gebleken; de eerste Avengers was nog nieuw en anders en daarom spannend, en bij de tweede waren de helden al een hecht team, een groep vrienden die elkaar goed kennen en samenwerken. Dat ze het vervolgens op gingen nemen tegen James Spaders Ultron leek een bijzondere film op te gaan leveren. Uiteindelijk viel dat wel mee; het is niet de beste uiting in de MCU en herinnert ons eraan dat de hype voor Infinity War op eenzelfde manier kan sterven in de bioscoopzaal. Ultron was niet zo indrukwekkend als hij leek, maar aan de andere kant introduceerde de film ons wel een setje nieuwe Avengers. We hopen dat Thanos ons iets minder teleurstelt. Of gewoon helemaal niet.
7. Captain America: The First Avenger (2011)
Steve Rogers is altijd een beetje een buitenbeentje gebleven; hij is bijna honderd jaar oud en zijn oorsprong ligt in de Tweede Wereldoorlog. Zijn eerste avontuur was de introductie van niet alleen de leider van de Avengers, maar ook de eerste Infinity Stone, die verstopt zit in de Tesseract, de terroristische organisatie Hydra en S.S.R.-agent/S.H.I.E.L.D.-oprichter Margaret 'Peggy' Carter, die nog vele malen zou terugkeren en zelfs haar eigen tv-serie kreeg. Als oorsprongsverhaal toont de film zelf wie Steve is en waar hij vandaan komt, en dat geeft ons een goed beeld voor de latere films. Op zichzelf voelt het verhaal, nu vele films later, wat ouderwets aan. Dit was de Steve Rogers vóór het ijs, niet onze Steve Rogers in het heden.
6. Spider-Man: Homecoming (2017)
Een mijlpaal in de MCU-geschiedenis is de thuiskomst (wink, wink) van hun eigen Spider-Man. Eigenlijk is Spidey één van de vele personages waarvan Marvel de rechten aan andere studio's heeft verkocht, maar dankzij een samenwerking met rechtenhouder Sony kan Marvel de held nu integreren in hun eigen universum. De deal houdt ook in dat Marvel zelf de Spider-Man-films mag maken (Sony zal deze vervolgens op de markt brengen en daar de opbrengsten van opstrijken) en dat is te merken in Spider-Man: Homecoming, die met gemak de beste Spider-Man-vefilming sinds Sam Raimi's Spider-Man 2 genoemd kan worden. De film doet een hoop goed; Peter Parker wordt gespeeld door een jonge hond van een acteur (in plaats van een twintiger die probeert jonger te lijken), het avontuur raakt niet te veel aan de bestaande personages in het MCU en enigszins overlappend hiermee blijft Tony Starks Iron Man zowel letterlijk als figuurlijk op voldoende afstand om Spider-Man gewoon zichzelf te laten zijn. Het avontuur zelf is vervolgens origineel, persoonlijk en met een goede schurk die bovendien een mooie integratie met het MCU laat zien (en door on-screen-tijdsaanduidingen verwarring oproept over de tijdlijn van de MCU-films, maar dat mag de pret niet drukken). Het is echt een solide, op zichzelf staand, avontuur dat laat zien wie Spider-Man is in dit universum. En het maakt de weg vrij om Spider-Man lekker met de rest tegen Thanos te laten strijden in Infinity War.
5. Captain America: Civil War (2016)
Mark Millars Civil War was in de comics een mijlpaal in de Marvel-geschiedenis. De hoofdverhaallijn zat barstensvol Marvel-personages en terwijl deze comics verschenen, hadden de andere Marvel-titels hun eigen subverhaallijntjes die erop aansloten. Niet gek dus dat de filmversie, die werd verpakt als Captain America-film, dus ook met veel hype werd ontvangen. Door de grote cast en significatie binnen de MCU werd de film ook wel Avengers 2.5 genoemd, maar het was toch echt gewoon een film met Steve Rogers als belangrijkste figuur. Zijn loyaliteit ten opzichte van zijn beste vriend Bucky bleek de rode draad te zijn, terwijl lange tijd werd verwacht dat een verschil van mening over een VN-akkoord de drijvende motor zou zijn in wat een conflict tussen Steve en Tony Stark moest worden. Dat conflict is anno 2018 nog steeds niet uitgesproken, wat de vraag doet rijzen wat voor invloed dat straks nog zal hebben in Infinity War. Civil War zelf bleek uiteindelijk geen eenvoudige film te zijn; zonder echte conclusie en met een niet volledig geloofwaardige schurk was het vooral een film waarin veel Avengers en andere Marvel-helden met elkaar op de vuist gingen. De film introduceerde en passant ook nog even Spider-Man en Black Panther, maar dat leidde niet eens af. Als oefening voor een grote groepsfilm met veel te veel helden was het voor Joe en Anthony Russo, de regisseurs van deze film en Infinity War, in ieder geval een interessante generale repetitie.
4. Iron Man (2008)
We wisten in 2008 niet beter dan dat Iron Man gewoon wéér een superheldenfilm was. Het was het jaar van terugkerende helden in The Dark Knight en The Incredible Hulk, maar eerst werd een bij het grote publiek totaal onbekende superheld geïntroduceerd in wat uiteindelijk nog steeds een sterke vertelling is. Een wapenhandelaar wordt gevangen genomen en bouwt een gepantserd pak om te ontsnappen. Het verhaal was persoonlijk, innovatief en introduceerde een aantal elementen in het Marvel Cinematic Universe (naast natuurlijk het MCU zelf), zoals de digitale assistent J.A.R.V.I.S. (waar de Siri's en de Alexa's van onze wereld nog steeds niet aan kunnen tippen), de sterk geavanceerde technologie in de Marvel-wereld, de overheidsorganisatie S.H.I.E.L.D. en personages als Nick Fury en James Rhodes die we nog jaren zijn blijven zien in MCU-films. En het introduceerde de figuur die tien jaar laten nog steeds het belangrijkste personage van de groep is: Tony Stark. De casting van Robert Downey Jr. was een gouden zet en wanneer hij eenmaal uit de MCU stapt is dat het einde van een tijdperk.
3. Guardians of the Galaxy (2014)
De eerste potentiële flop in het Marvel Cinematic Universe. Een gedurfde zet. Na films over de Avengers verschoof de camera ineens naar andere planeten om personages te introduceren die helemaal niets te maken leken te hebben met de helden die we al kennen. Het was een prima zet: James Gunn toonde dat de Marvel-wereld groter is dan we dachten en vertelde een verhaal over nieuwe, interessante figuren in een film met een originele toonzetting (mede dankzij de muziek, natuurlijk). Blijkbaar hoef je geen Avengers of S.H.I.E.L.D. (die in de vorige film, Winter Soldier, was gesneuveld) te hebben om een MCU-film mee te laten tellen. Natuurlijk was ook hier een Infinity Stone de MacGuffin en was er een kleine rol voor Thanos, waarmee de link naar Infinity War alsnog werd gelegd, maar Guardians of the Galaxy stond heerlijk op zichzelf en is nog steeds een genot om naar te kijken.
2. The Avengers (2012)
Er is een MCU vóór The Avengers, en er is een MCU ná The Avengers. Anno 2018 weten we niet beter dan dat er een team is dat zo heet, wat hun geschiedenis is en dat films met die helden, in welke samenstelling dan ook, de moeite waard zijn. Maar in 2012 moest er nog flink aan getrokken worden om dit totaal onbekende team in de bioscoop aan de man te brengen. Marvel had natuurlijk de zes leden van het team al netjes geïntroduceerd in de vijf voorgaande films, dus de basis was al gelegd, maar of het als team zou werken was toch een beetje een gok. Een goede gok, want Joss Whedon wist een memorabel avontuur neer te zetten waarin het Avengers Initiative uiteindelijk leidde tot de formatie van het team dat samen een buitenaardse invasie wist te stoppen. De film is, zes jaar later, een klassieker in de geschiedenis van superheldenfilms; een status die tegenhanger Justice League waarschijnlijk niet zal halen.
1. Captain America: The Winter Soldier (2014)
Een spionagethriller in de stijl van klassieke spionagethrillers, maar tegelijk een waardige Captain America-film en bovendien een game-changer in het MCU. Het was het eerste avontuur voor Steve Rogers na The Avengers en dus de eerste waarin hij, zonder team, in het heden speelde. Het was een film met volwaardige gastrollen van Natasha Romanoff en Nick Fury, maar ook de memorabele terugkeer van Bucky Barnes. Het was de introductie van toekomstige Avenger Sam Wilson. Maar bovenal liet het zien dat de terroristische organisatie Hydra verre van uitgeroeid was en maakte het een einde aan de constante aanwezigheid van S.H.I.E.L.D. door deze organisatie ten val te brengen (dat S.H.I.E.L.D. daarna weer een doorstart kreeg speelde zich eigenlijk alleen af op televisie). Het was de eerste MCU-film voor regisseurs Joe en Anthony Russo, die in 2019 uiteindelijk hun vierde film zullen opleveren. In Winter Soldier is dan ook goed te zien hoe veel van de (Aardse) Marvel-wereld er daarna uit zou zien; down to earth, met een mix van actie en doorontwikkeling van de doorlopende verhaallijnen. De combinatie van al deze elementen maakt dat deze film het beste is wat de MCU so far te bieden heeft.
Benieuwd waar Avengers: Infinity War op deze lijst terecht zal komen? Komende woensdag lees je onze review hier op FOK!
