Ranking the MCU: tien jaar Marvel op een rij

Met nog heel even te gaan tot de release van Avengers: Infinity War is een marathon-sessie om alle films uit het Marvel Cinematic Universe (18 stuks inmiddels) te herkijken inmiddels onmogelijk. Toch is een gedegen voorbereiding zeker de moeite. Bij FOK! halen we daarom de krenten voor je uit de pap met onze, totaal persoonlijke, ranking van alle 18 films uit het MCU. Met vele dank aan redactielid Breuls voor zijn onmisbare bijdrage.

18. The Incredible Hulk (2008)

Deze film verscheen in hetzelfde jaar als Iron Man en behoort tot het begin van het MCU. Marvel produceerde deze films tegelijk (in dit geval samen met Universal) en probeerde hiermee uit of ze succesvolle films konden maken. De film is geen volledige mislukking. Deze interpretatie van de Hulk staat mijlenver boven de eerdere Ang Lee verfilming met Eric Bana en leidt tot een aardige thriller met een comic-inslag. Binnen het MCU heeft de film echter geen meerwaarde. Edward Norton werd al snel vervangen door Mark Ruffalo en verhaallijnen uit deze film komen later niet meer terug. Sterker nog, de tag (waarin Robert Downey Jr als Tony Stark een bar binnen loopt) verstoort de continuïteit zelfs en is later geretconned in een One-Shot, dat op de individuele home releases te zien is. Al met al is dit een middelmatige film die misschien niet de slechtste film in dit lijstje is, maar wel de minste impact heeft op de MCU.

17. Iron Man 2 (2010)

Na het gigantische succes van Iron Man ging Marvel natuurlijk gelijk door met het uitbouwen van hun filmuniversum. Na twee jaar wachten was de eerste film waarin men hiermee verder ging Iron Man 2. Regisseur Jon Favreau kreeg hierin het mandaat mee om naast een individuele film over de playboy Tony ook Thor, Captain America, S.H.I.E.L.D. en de Avengers te introduceren. Resultaat is een mixed bag van een film die geen goed Iron Man-verhaal vertelt, een mogelijke interessante villain verspeelt (Mickey Rourke als Whiplash) en teveel tijd bezig is met praten over The Avengers in plaats van deze echt te laten zien.

Iron Man 2 3

16. Doctor Strange (2016)

Deze nog vrij recente entry in het universum is een klassieke origin-story en bevat daardoor weinig interessants. Hoofdpersoon met vervelende trekjes maakt een tragedie mee waardoor die eens goed naar zichzelf moet kijken en dit doet via een nieuwe kracht die hij ontdekt en daardoor zijn leven betert en uitgroeit tot held. De film wijkt daarmee niet heel ver af van Iron Man. Visueel is dit een interessante film en Benedict Cumberbatch zet een prima interpretatie van de titelheld weg. Marvel had echter inmiddels zoveel goede films gemaakt dat dit een beetje een 'dud' is binnen al het superheldenspektakel. De film is wel van belang voor de Infinity-plot met de introductie van de Time Stone.

Doctor Strange: Chiwetel Ejiofor en Benedict Cumberbatch

15. Thor (2011)

Een bijzondere film binnen deze reeks: in deze film maakt Marvel voor het eerst een uitstapje naar het buitenaardse. Met de introductie van Asgard, Noorse goden en de Bifrost binnen een gevestigd universum met S.H.I.E.L.D. liet Marvel voor het eerst zien dat ze niet bang zijn om een gokje te nemen. De actie verplaatst zich echter wel snel naar de aarde waar Thor, ontdaan van al zijn krachten, kennis maakt met Jane Foster. Het levert een frisse blik op een origin story op die vermakelijk maar ook een beetje zoutloos is.

14. Iron Man 3 (2013)

De meningen zijn verdeeld over de derde Iron Man. Het is de eerste film na The Avengers, en dus de eerste van de solofilms waarin het concept van een team bestaat. Dat wordt echter netjes opzij gezet door de gebeurtenissen in New York een basis te laten zijn voor een persoonlijk trauma van Tony Stark, dat op zichzelf weer mooi doorgetrokken kon worden naar de volgende Avengers-film. Regisseur Shane Black maakt een aantal opvallende keuzes in dit verhaal: de tegenstander van Stark is niet wéér iemand die een rivaliserend mechanisch pak heeft gemaakt, Stark brengt een deel van de film geïsoleerd van Pepper en zijn vrienden door, waarbij hij bovendien zonder zijn pak zichzelf moet zien te bewijzen, en de 'grote schurk' waar al sinds de eerste Iron Man naar gehint werd bleek heel anders in elkaar te zitten. Dat was misschien wel de meest controversiële keuze: de Mandarin kwam uiteindelijk nooit echt voor in dit verhaal, terwijl veel fans dat wel verwachtten. Marvel maakte dat later goed door in een One-Shot te vertellen dat er een échte Mandarin is, en hij was not amused met Trevor Slattery's vertolking.

13. Thor: The Dark World (2013)

Deze film is belangrijk als een 'wat gebeurde er met Loki na The Avengers'-antwoord en de introductie van een Infinity Stone (in 2013 dachten wij dat het de tweede was, maar het was al de derde). Het is ook een vermakelijk fantasy-verhaal van Game of Thrones-regisseur Alan Taylor, maar dat hele gedoe rondom de 'convergence' en een nietszeggende schurk die de inzet van Christopher Eccleston geen eer aan doet geeft dit avontuur toch een beetje een rare nasmaak. Er zitten genoeg leuke momenten in (we missen Kat Dennings misschien toch een beetje in Thor: Ragnarok en een Noorse god in de Londense Tube is natuurlijk hilarisch) en we zien Thor, in Asgard, als een wijzer man na zijn eerdere avonturen, maar toch doet het er allemaal niet zo toe. We zien Jane Foster zelfs helemaal niet meer terug na dit verhaal. Zonde!

Thor: The Dark World: Thor

12. Guardians of the Galaxy Vol. 2 (2017)

Was de eerste Guardians of the Galaxy een bijzonder hoofdstuk, met een (soort van) pratende boom en een pratende (soort van) wasbeer? Zeker. Het vervolg ging nog verder met de introductie van een pratende planeet, die bovendien de biologische vader bleek te zijn van Peter Quill. Guardians of the Galaxy Vol. 2 had geen last meer van het moeten introduceren van de groep en kon focussen op een belangrijk thema: familie. Contrasten tussen Nebula en Gamora's relatie, Drax' verlies van zijn familie en emotionele band met Mantis, Peters band met zijn beide vaders Ego en Yondu en natuurlijk het feit dat Baby Groot het kindje van de groep is lieten zien hoe belangrijk familie is en hoe veel James Gunn geeft om 'zijn' Guardians of the Galaxy (Gunn is ook executive producer van Infinity War en kon op die manier zekerstellen dat hun vertolking consistent bleef). Dit tweede deel heeft een diepere emotionele lading dan de vorige film al blijft het wat minder verrassend. En het verhaal zelf? Ook niet verkeerd, al blijft het wat vreemd om een groep helden het te zien opnemen tegen een planeet.

11. Ant-Man (2015)

Scott Lang was de eerste nieuwe superheld sinds de introductie van de losse Avengers, als je de Guardians of the Galaxy, die op dit punt in de MCU-timeline nog niets met de rest te maken hebben, even buiten beschouwing laat. De introductie van Ant-Man haakt in op de geschiedenis van S.H.I.E.L.D. en laat zien dat er lang voor Tony Stark al superhelden waren (een thema dat in komende films, zoals Captain Marvel, nog verder verkend zal worden). Lang zelf is de tweede Ant-Man, en legt dus de basis voor een tweede Captain America in komende jaren, of misschien wel een tweede Iron Man. De film zelf is jarenlang ontwikkeld door Edgar Wright, die het helaas niet met Marvel-baas Kevin Feige eens kon worden over het eindproduct en dus het stokje heeft moeten doorgeven aan Peyton Reed, die van Ant-Man een geslaagde heist-comedy wist te maken. Ant-Man is oprecht grappig, heeft een interessant hoofdpersonage, maar lijdt zoals veel MCU-films onder een zwakke schurk. Daar staat tegenover dat Lang, als Ant-Man, nog niet echt een superheld is, dus zo erg was dat misschien ook weer niet.

Ant-Man: Scott Lang tussen het tapijt