Isle of Man TT: de gevaarlijkste en dodelijkste race ter wereld

5. Race-opzet & Mad Sunday

De Isle of Man TT beslaat zo'n twee weken. De eerste week is gereserveerd voor kwalificaties en trainingen en de tweede week is race week. Mad Sunday, waarop de gewone sterveling ook op het circuit mag racen en er geen snelheidslimiet geldt, splitst deze twee weken ongeveer doormidden. 

Huidig schema, raceklasses en -format
Dit jaar vindt de Isle of Man Tourist Trouphy plaats van 27 mei tot en met 9 juni, waardoor Mad Sunday dus op 4 juni valt. Racedagen zijn om de dag en vallen in 2017 daarom op 3, 5, 7 en 9 juni. De wedstrijden van de verschillende raceklassen worden verdeeld over deze data en elke dag vinden er twee races plaats. De huidige TT kent zes grote klassen: Superbike, Senior, Supersport, Superstock, Lightweight/Supertwin en Sidecar.

De Supersport en Sidecarklasse kennen elk twee races van vier laps. De Superstock en Lightweight/Supertwinmachines komen elk voor één vier ronden tellende wedstrijd in actie. In de Senior TT, samen met de Superbike de belangrijkste race, rijden ook TT Superbike- en enkele TT Superstockmachines. Eigenlijk kan je dus stellen dat de Senior TT een soort tweede Superbike race is. Doordat deelnemers in meerdere categorieën mogen meedoen (en dit ook vaak doen) kan men meerdere zeges behalen in één TT-week. 

Rijders vertrekken een voor een met een interval van 10 seconden, een zogeheten 'interval-start', omdat een 'massa-start' zoals we die kennen uit onder andere de MotoGP veel te gevaarlijk zou zijn. Hierdoor kan pas aan het eind van de wedstrijd vastgesteld worden wie er heeft gewonnen. 

365 kilometer vol gas
De coureurs in de Superbike- en Seniorklasse rijden maar liefst zes rondes over de Mountain Course - in totaal dus bijna 365 kilometer -, waar de toprijders ongeveer één uur en 45 minuten over doen. Er wordt enkel gestopt voor een bandenwissel en om een keertje of twee tussentijds te tanken. 

Door de interval-start zit er voor de racers niks anders op dan constant vol gas te gaan en te blijven pushen - kilometer na kilometer, ronde na ronde -, omdat men feitelijk tegen de klok rijdt en niet per se tegen de rijder(s) voor zich. Een snellere coureur kan zich immers tientallen seconden voor of achter je bevinden. Uiteraard wordt er door teams altijd een manier gezocht om de (tussen)tijden van de concurrentie te achterhalen en zo hun eigen rijders te laten weten op welke positie ze liggen. 

Mad Sunday: baan open voor publiek
Het hoort eigenlijk niet te kunnen en toch kan het, maar what else is new in Man? Op Mad Sunday lijkt het anarchisme springlevend en de anarchisten zijn in volle glorie op het eiland aanwezig. Niet alleen in de bermen, op muurtjes en in voortuinen, nee, de gewone sterveling waagt zich op deze speciale zondag maar al te graag zelf op het circuit. Zonder geldende snelheidslimiet. Een beetje proberen te proeven wat mannen als Dunlop en Hailwood ook ooit geproefd moeten hebben. Een klein likje aan ongekende vrijheid. En dat gaat lang niet altijd met slechts een verfrissend watertje achter de kiezen.  

Oh, Mad Sunday, onmiskenbaar een van de meest geliefde dagen van de beruchte straatrace. Eenmaal uit het dorp is er geen snelheidslimiet meer en de baan is open voor elk soort vervoersmiddel, hoewel het geluid van motorfietsen de boventoon voert. En de politie? Wie reguleert de boel? Uiteraard worden er elk jaar dronken raceliefhebbers gearresteerd, maar een deel van de sterke arm der wet viert het feestje gewoon mee. Ze spelen het spel en laten je enkel doorrijden op de promenade - die tijdens de TT vol staat met biertenten - als je meer dan 20 meter een wheelie kan maken of als je een vrouwelijke passagier hebt, mits ze topless gaat. Natuurlijk geldt dit niet voor elke agent en zijn dit slechts voorbeelden, maar het illustreert voor een deel de bijna anarchistische vrijheid die zovelen ervaren als ze naar Man afreizen. Twee weken rock 'n roll, vol met makkelijke vrouwen en goedkoop spraakwater. Met als achtergrondmuziek ronkende motoren en de geur van verbrand rubber. 

Kan dit wel altijd goed gaan? Nee. Bijna jaarlijks zijn er tientallen ongelukken en soms komen er (al dan niet dronken) amateurrijders om het leven. In 2013 was een woordvoerder van de politie verheugd met slechts vier (niet-fatale!) ongelukken, een aantal dat inderdaad vrij laag ligt als je je bedenkt hoeveel duizenden amateurracers zich op het circuit bevinden. Coureur Simon Andrews reed van 2011 tot en met 2013 de beroemde TT maar in 2014 kwam hij om het leven na een crash in de North West 200. Sinds zijn overlijden vindt er jaarlijks op Mad Sunday een herdenkingsronde in zijn eer plaats.