In Memoriam: Armand
Vandaag is de bekende protestzanger Armand op 69-jarige leeftijd overleden. Naast zijn grote voorliefde voor marihuana was de muzikant, die geboren werd als Herman George van Loenhout, bij velen vooral bekend door zijn maatschappijkritische liedjes, zoals 'Ben Ik Te Min' en 'Blommenkinders'. In deze In Memoriam blikken we terug op het leven van de beroemde roodharige hippie.
De jonge jaren
Herman van Loenhout wordt op 10 april 1946 geboren in Eindhoven. Zijn eerste muzikale activiteiten vinden plaats vanaf het einde van de vijftiger jaren, als Eindhovense artiesten zoals Peter Koelewijn en Ria Valk nationaal doorbreken. De dan 10-jarige Herman speelt accordeon en is als zanger vanaf 1958 te vinden in rock-'n-roll bands zoals Splendour Boys, de Shannon Boys en Les Gilets. De jonge muzikant is een groot bewonderaar van de scherpe teksten van Bob Dylan en besluit in 1966 om onder de artiestennaam Armand verder te gaan met een Nederlandstalig repertoire.
Uit de Leeuwarder Courant van 14 december 1966
Nadat hij meedoet aan de Eindhovense talentenjacht het Cabaret Der Onbekenden krijgt Armand eind 1966 een platencontract bij Phonogram. Met de groep The Valiants neemt hij zijn eerste single 'En Nou Ik' op. De door Peter Koelewijn geproduceerde single is echter een grote flop. Op aanraden van discjockey Herman Stok wordt de single opnieuw uitgebracht met de titel 'Want Er Is Niemand', maar weet de single nog steeds niet aan te slaan. Met zijn maatschappijkritische liedjes doet Armand ondertussen optredens in het hele land en staat onder meer in het voorprogramma van The Troggs in Groningen en the Rolling Stones in Den Haag.
Uit de Leeuwarder Courant van 3 mei 1967
De doorbraak
Ook 'Een Van Hen Ben Ik', de tweede single van Armand, lijkt hetzelfde lot beschoren, tot een diskjockey van de dan nog piratenzender Veronica de B-kant van de single begint te draaien. In 'Ben Ik te Min' horen we het verhaal van een jongen uit een lagere klasse die zich hardop afvraagt of hij niet goed genoeg is voor het meisje waar hij verliefd op is. De single slaat in als een bom, staat 14 weken in de Top 40 en zou zelfs de grootste hit voor Armand zijn. Vanwege het plotselinge succes moet er ook snel een langspeelplaat verschijnen en zo wordt in slechts 1 dag de elpee Armand opgenomen.
De eerste hit
Op de eerste elpee van Armand horen we meteen waarom de zanger wel de Nederlandse Bob Dylan werd genoemd. Op de plaat, waarop 'Ben Ik Te Min' vreemd genoeg ontbreekt, horen we een jonge muzikant aan het werk die een behoorlijke afkeer heeft van de maatschappij waarin hij leeft. De platenmaatschappij is evenwel niet zo blij met liedjes zoals 'Wat Het Klootjesvolk Wil Weten', wat op latere persingen van de plaat niet meer terug te vinden is.
De zomer van '67 werd met bloemen getooid.
Nog nooit hebben zoveel kleuren de mensen gesierd.
En ook al heeft het bij elkaar maar een goed jaar geduurd.
Ik ben blij dat ik het ook heb gevierd.
En als ik straks weer thuiskom in mijn jungle met planten.
Dan voel ik een rilling door mijn ruggegraat gaan.
En ik weet dat de bloemen nog steeds niet verwelkt zijn.
Voor die vogels die ze nog zien staan.
(uit: 'Blommenkinders')
De Plantagewerker
Na het succes van zijn single 'Blommenkinders' verschijnt begin 1968 de gelijknamige elpee. Op de plaat treffen we een groot aantal liedjes van de eerste elpee aan, aangevuld met wat tracks van eerder verschenen singles. Op de B-kant van 'Blommenkinders' bezingt Armand zijn andere grote liefde in zijn leven (naast muziek) in het liedje 'Opgedragen Aan De Oorden Der Benevelde Agrariërs'. De muzikant wordt al snel bekend als een man die graag een jointje rookt en wordt zo de spreekbuis voor liefhebbers van geestverruimende middelen.
Armand de Hasjiesjman
De liefde tussen Phonogram en de eigenzinnige Armand bekoelt snel als de successen uitblijven. De muzikant is een uitgesproken voorstander van de legalisering van softdrugs en zingt daar regelmatig over, maar de preutse platenbazen van Phonogram zien er geen heil in om de in die tijd best wel provocerende teksten uit te geven. Zo weigert de platenmaatschappij in 1968 om het liedje 'Lijpe Harrie' uit te brengen. Wel heeft Armand een klein succesje als hij datzelfde jaar nog het liedje 'Laat Maar' schrijft voor zangeres Lenny Kuhr. Nadat Armand begin 1969 met de single 'Waar Wil Je Heen Gaan, M'n Liefste', een Nederlandstalige cover van Peter Sarstedt's 'Where Do You Go To, My Lovely' wederom geen hit weet te scoren verloopt het platencontract met Phonogram.
Rue De La Paix
De albumjaren
Vanaf 1970 vindt Armand onderdak bij de aartvader van het Nederlandse lied: Johnny Hoes. Op zijn label Killroy brengt Armand een aantal singles uit die bij de meeste mensen geruisloos voorbij zouden gaan. Met de Limburgse bands The Walkers en Windmill (het latere Partner) neemt Armand in 1972 de plaat Rue De La Paix op. De plaat wordt vanaf dat moment regelmatig gedraaid in het VARA-radioprogramma In de Rooie Haan, waarin Dj Koos Zwart wekelijks ook de 'beursprijzen' van de Rode Libanon en Nederwiet liet horen.
Na het succes van Rue De La Paix krijgt Armand de vrije hand bij het opnemen van zijn volgende album. Met saxofonist Bertus Borgers en bandleden van zijn band Mr. Albert Show en bassist Fred van Kampen begint een opnamesessie die zo spoedig verloopt dat er uiteindelijk een dubbelalbum kan worden uitgebracht. Met Een Beetje Vriendelijkheid wordt in elk geval wel duidelijk dat Armand niet langer een artiest is die het van hitsingles hoeft te hebben.
De latere jaren
Gedurende de jaren zeventig zou Armand een beetje bij het grote publiek uit het zicht verdwijnen. Zo zullen velen het niet opgemerkt hebben dat Armand indrukwekkende platen maakte als het sobere Terug Naar De Aarde (1976) en Tintels Voor De Mensen (1978). Omdat Armand in 1977 tien jaar bij Phonogram weg is, krijgt hij de mogelijkheid om oudere nummers in een nieuw jasje op te nemen. Zo verschijnt in 1977 het album Armand '77, dat echter in het punktijdperk nog geen deuk in een zacht pakje boter weet te maken.
Armand & The Kik
Na het album Nachtbraken in 1981 neemt Armand afscheid van het platenlabel van Johnny Hoes. Vanaf dat moment verschijnen er nog een paar albums, die grotendeels in eigen beheer worden uitgebracht en veelal alleen bij de concerten in kroegen en jeugdhonks worden verkocht. Nadat Armand in 1994 de CD One Of Eur Kind uitbrengt, waarop de zanger in zeven talen zingt, is het jaren doodstil rondom de muzikant.
In 2011 is de zanger te zien in het programma Ali B Op Volle Toeren. In het daaropvolgende jaar neemt The Kik het liedje 'Want Er Is Niemand' op waarop ook Lucky Fonz III en Armand zelf te horen zijn. Tijdens Lowlands 2012 verschijnt Armand als suprise-act bij het optreden van The Kik.
Uit de Leeuwarder Courant van 7 september 2015
In juni van dit jaar verscheen de laatste plaat van Armand, die wederom werd opgenomen met The Kik. Op de elpee Armand & The Kik horen we een groot aantal oude nummers van Armand in een eigentijds jasje, waarbij de bandleden van The Kik de liedjes mochten uitkiezen. Ook in zijn laatste jaren bleef Armand de rebelse artiest die hij altijd was geweest. Zo was de zanger ook aanwezig toen in 2014 het Maagdenhuis werd bezet. Armand: "Het werd godverdomme weer eens tijd". Met het overlijden van Armand heeft Nederland haar allereerste hippieartiest verloren. Om met de woorden van Armand te eindigen: "Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet".
