FOK!toen: Pink Floyd - Wish You Were Here
Het afgelopen weekend was het op de kop af veertig jaar geleden dat het legendarische album Wish You Were Here van de progressieve rockband Pink Floyd werd uitgebracht. Wish You Were Here was het negende studioalbum van de groep en was de opvolger van het eveneens iconische album The Dark Side Of The Moon uit 1973. Een mooie gelegenheid om eens terug te kijken op de totstandkoming van deze prachtige plaat van Pink Floyd.
Wish You Were Here
De voorgaande tijd
Nadat Pink Floyd in 1973 hun meesterwerk The Dark Side of the Moon had uitgebracht had de band zich vooral bezig gehouden met concerten en het schrijven van nieuw materiaal. Zo konden fans van de band in juni 1974 al kennis maken met nieuwe liedjes zoals 'Raving And Drooling', 'You Gotta Be Crazy' en 'Shine On'. Na de French Summer Tour 1974 en de daaropvolgende British Winter Tour 1974 doken de mannen begin 1975 de Abbey Road Studios in Londen in om aldaar te gaan werken aan hun nieuwe plaat. Bij het opnemen van The Dark Side of the Moon had de groep nog gewerkt met Alan Parsons, maar deze was niet meer beschikbaar aangezien hij het al druk genoeg had met zijn eigen band The Alan Parsons Project.
Bij de opnames voor het album More had Pink Floyd al eens samengewerkt met technicus Brian Humphries. Humphries had al eerder naam gemaakt met zijn werk voor onder meer Traffic, The Kinks en Black Sabbath en had in het verleden ook al met Pink Floyd gewerkt aan onder meer Ummagumma en Roger Waters' eerste solo-album Music From The Body. Na het onverwachte immense succes van The Dark Side of the Moon bleek het vinden van geschikte tracks voor de opvolger een behoorlijke moeilijke kwestie. Toetsenist Richard Wright zou de periode later in interviews ook omschrijven als het begin van een duistere tijd voor de band.
Het concept
Wish You Were Here was het tweede album van Pink Floyd dat was gebaseerd op een concept van Roger Waters. Waters mistte zijn vriend en voormalig band-lid Syd Barrett en had ook het gevoel dat de vriendschap tussen de bandleden op dat moment ver te zoeken was. Wish You Were Here was ook een aanklacht tegen de op dat moment heersende muziekindustrie. Zo horen we het nummer 'Welcome To The Machine' dat begint met een opengaande deur (door Waters omschreven als een symbool van de muzikale ontdekking en vooruitgang die verraden wordt door een muziek-industrie die meer geïnteresseerd is in hebzucht en succes).
Welcome my son, welcome to the machine.
What did you dream?
It's alright we told you what to dream.
You dreamed of a big star,
He played a mean guitar,
He always ate in the Steak Bar.
He loved to drive in his Jaguar.
So welcome to the Machine.
Ook in 'Have A Cigar' kregen de grote plantenbazen er flink van langs. Het nummer opent met de welbekende loze kreten die een jonge succesvolle artiest vaak te horen kreeg en om vervolgens de desinteresse van de platenbonzen te illustreren volgt de vraag "By the way, Which one's Pink?", een vraag die de band in het verleden ook al een aantal keer te horen kreeg.
Come in here, dear boy, have a cigar.
You're gonna go far, fly high,
You're never gonna die,
You're gonna make it if you try;
They're gonna love you.
Well I've always had a deep respect,
And I mean that most sincere.
The band is just fantastic,
That is really what I think.
Oh by the way, which one's Pink?
Nadat de band al enige weken met de opnames bezig was werd het roer omgegooid. De drie nieuwe composities uit 1974 zouden het begin vormen van de nieuwe plaat waarbij het lange 'Shine On', dat inmiddels de titel 'Shine On You Crazy Diamond' had gekregen, het middelpunt van de plaat zou gaan worden. Omdat 'Shine On You Crazy Diamond' te lang was voor één plaatkant werd het nummer in twee delen gesplitst.
In het nieuwe concept was geen plaats meer voor de tracks 'Raving and Drooling' en 'You Gotta Be Crazy'. De liedjes zouden in 1977 op het album Animals verschijnen als respectievelijk 'Sheep' en 'Dogs'.
Bezoek van een oude vriend
5 juni 1975 is een dag die de mannen van Pink Floyd nooit meer zouden vergeten. De band was druk bezig met het afmixen van 'Shine On You Crazy Diamond' toen een bijna kaalhoofdige dikke man met afgeschoren wenkbrauwen, met een plastic tas in zijn handen, de studio inkwam. Roger Waters en Nick Mason, die druk aan het werk waren in de studioruimte, herkenden de man niet. David Gilmour dacht dat de man bij de studio werkte en Richard Wright had het vermoeden dat het een vriend was van Waters. De schok was dan ook groot toen ze tot ontdekking kwamen dat het Syd Barrett was. Het zou de laatste keer zijn dat de mannen van Pink Floyd hun oude vriend terug zouden zien tot zijn dood in 2006.
De hoes
Net als bij de voorgaande platen werd de hoes voor Wish You Were Here gemaakt door de Britse kunstenaar Storm Thorgerson. Thorgerson had gezien hoe de elpee Country Life van Roxy Music vanwege de expliciete hoesafbeelding in groen krimpfolie werd verkocht. Het leek de kunstenaar een goed idee om hetzelfde met Wish You Were Here te gaan doen. Eerste persingen van Wish You Were Here werden dan ook verkocht in zwarte krimpfolie met daarop een sticker met het logo van de plaat.
Op de hoes van Wish You Were Here zien we een tweetal zakenmannen (de stuntmannen Ronnie Rondell en Danny Rogers) die elkaar de hand schudden terwijl één van de mannen in de fik staat. Voor de Amerikaanse persing van de elpee werd een andere foto gebruikt uit dezelfde fotosessie. De foto's werden gemaakt in de Warner Bros. studios in Los Angeles. Op de achterkant van de hoes zien we een zakenman zonder gezicht. Thorgerson verwees naar de man als een zakenman die zijn ziel had verkocht.
De Amerikaanse persing van Wish You Were Here
Het album
Nederlandse persing
Kant A:
Shine On You Crazy Diamond (1-5)
Welcome To The Machine
Amerikaanse persing
Kant B:
Have A Cigar
Wish You Were Here
Shine On You Crazy Diamond (6-9)
De 8-track van Wish You Were Here
Wish You Were Here zou op 12 september 1975 worden uitgebracht in Groot-Brittannië en een dag later in de Verenigde Staten. In Groot-Brittannië, waar 250.000 exemplaren van de elpee waren voorbesteld, stond de plaat meteen op de hoogste positie van de album top 100. In de Verenigde Staten ging Wish You Were Here in twee weken zo'n 900.000 keer over de toonbank en was daar toen ook op nummer 1 positie te vinden in de Amerikaanse albumcharts. Wereldwijd zijn er meer dan 13 miljoen exemplaren van Wish You Were Here verkocht, waarmee we het zeker tot de bestverkochte platen van de groep mogen rekenen. Zowel David Gilmour als Richard Wright zagen Wish You Were Here als hun beste album en ook veel van de fans van Pink Floyd zijn het daar roerend mee eens.
