Cultfilms van A tot Z
King Kong Vs. Godzilla (1962)
Vanaf het einde van de jaren vijftig waren monsterfilms enorm populair. Toen de Japanse filmstudio in 1962 dertig jaar bestond werd dat jubileum gevierd met een spectaculaire monsterfilm waarin de uit de kluiten gewassen hagedis Godzilla de strijd aan moest gaan met de reuzenaap King Kong.
King Kong Vs. Godzilla was de eerste kleurenfilm uit de reeks waarin we naast veel spanning en avontuur ook de nodige humor tegenkomen. Zo was de aap King Kong sinds zijn filmdebuut in 1933 uitgegroeid tot een monsterlijk beest van zo'n 45 meter hoog die zichzelf kon genezen met electriciteit. Een heerlijke rolprent uit een tijd dat men nog geen gebruik kon maken van CGI en de monsters nog werden gespeeld door mannen in een dik rubber pak. In Japan zou King Kong Vs. Godzilla de bestbezochte film uit de monsterreeks zijn.
The Last House on the Left (1972)
De debuutfilm van Wes Craven is er ook eentje om in te lijsten. In The Last House on the Left draait het om Mari Collingwood (Sandra Cassel) en haar vriendin Phyllis Stone (Lucy Grantham), een stel tienermeisjes die van plan zijn om naar een optreden van de band Bloodlust te gaan. Helaas vallen ze in handen van Junior Stillo (Marc Sheffler) en zijn moordlustige sekte die de meisjes verkracht en daarna afslacht. De sekteleden slaan daarna op de vlucht en komen geheel toevallig in het huis van de ouders van één van de meisjes terecht. Het tuig doet zich voor als een stel nette mensen en krijgen het zelfs voor elkaar om te mogen overnachten. Dan ziet de moeder van Mari dat Junior een ketting van haar dochter om zijn nek heeft. Als dan ook nog het levenloze lichaam van Phyllis wordt gevonden valt eindelijk het kwartje en is het tijd voor ongenadige bloedige wraak.
Cineast Craven liet zich voor zijn debuutfilm inspireren door Ingmar Bergmans film De maagdenbron uit 1960. The Last House on the Left werd geproduceerd door Sean S. Cunningham die later in het horrorcircuit veel naam zou maken met de eerste Friday the 13th-film.
Mad Max (1979)
The last law in a world gone out of control. Pray that he's out there somewhere.
Een absolute cultklassieker uit Australië. In de post-apocalyptische film Mad Max van George Miller zien we de op dat moment nog onbekende Mel Gibson als de politieagent Max Rockatansky wiens vrouw en kind door een motorbende worden vermoord. Max heeft vanaf dat moment nog maar één ding om voor te leven en dat is wraak.
Mel Gibson werd bij toeval ontdekt toen hij met een vriend meeging naar een auditie voor een film. De avond ervoor was Gibson echter betrokken geweest bij een knokpartij in een kroeg en zat met dichtgeslagen ogen op zijn vriend te wachten toen regisseur Miller voorbijliep. Miller wist meteen dat hij deze man in de hoofdrol wou hebben in zijn film. De film zou in slechts 12 weken worden opgenomen met een zeer bescheiden budget van slechts 350.000 Australische dollars. Wereldwijd zou Mad Max meer dan 100 miljoen dollar in het kassalaatje brengen.
Night Of The Lepus (1972)
Night Of The Lepus was een heerlijk bizarre sciencefiction-film van William F. Claxton, die eerder al naam had weten te maken met westerns. Voor deze rolprent liet de cineast zich inspireren door het boek The Year of the Angry Rabbit van de Australische auteur Russell Braddon uit 1964, waarin de mensheid wordt bedreigd door monsterlijke gemuteerde konijnen, die duidelijk weinig goeds voorhebben met de mensheid.
In de cultklassieker zien we een opvallend sterke cast met onder meer Stuart Whitman, Janet Leigh, Rory Calhoun en DeForest Kelley in de hoofdrollen. Een heerlijk slechte film met ketchup bloed, volwassen mannen in konijnenpakken en andere extreem goedkope effecten.
Olga's House of Shame (1964)
Een voor Amerikaanse begrippen zeer gewaagde film uit 1964. Olga's House of Shame was de derde film in de reeks Olga-films en was één van de favoriete rolprenten van John Waters. Producer George Weiss had eerder al naam gemaakt met het provocatieve Glen or Glenda van Ed Wood en het eveneens ondeugende White Slaves of Chinatown.
Net als Ed Wood maakte ook Weiss veel gebruik van oud filmmateriaal uit vorige films en maakte daar een verhaal omheen. Olga's House of Shame zou één van de grote inspiratiebronnen zijn voor de latere naziploitation-film Ilsa She-Wolf Of The SS.
