Musicals in Concert

Doodstille en uiterst luide momenten wisselden elkaar zaterdag af in de Ziggo Dome in Amsterdam. Enkele van de beste musicalsterren van Nederland beklommen daar het podium voor de eerste van drie shows van Musicals in Concert. Duizenden mensen kwamen naar Amsterdam om dit muzikale spektakel te aanschouwen. FOK!recensente Lisanne van de Bunt was een van hen en deed verslag van deze memorabele avond.

Het eerste wat opvalt – naast de grote hoeveelheid mensen – is de indeling van de zaal, die vanavond anders is dan bij de meeste concerten. Achterin is een extra vak met zitplaatsen en om het podium en de catwalk zijn hekken neergezet die de Golden Circle van de staanplaatsen scheidt. De zaal is vol en dat mag ook wel, want het neusje van de musicalzalm is vanavond in de Ziggo Dome. Niemand minder dan Chantal Janzen, Willemijn Verkaik, Simone Kleinsma, Freek Bartels, Jamai Loman, Stanley Burleson, René van Kooten, Carolina Dijkhuizen en Celinde Schoenmaker zijn aanwezig om het publiek in te pakken.

Aftellen

Om tien over acht – tien minuten later dan gepland – verschijnt een timer op de schermen. Het publiek, dat bruist van enthousiasme, telt luidkeels mee van zestig naar nul. De band onder leiding van Eric van Tijn begint te spelen en de show wordt met blij gejoel op de achtergrond geopend met het vrolijke Brand New Day uit de musical The Wiz.

De show heeft een sterke opening met na Brand New Day enkele nummers uit de musical Jersey Boys. Vooral tijdens Can’t Take My Eyes Off You zingt het publiek massaal mee met Jamai, Freek, Stanley en René. Maar de mensen in de zaal bewijzen twee kanten te hebben. Zo luid als ze zijn tijdens de nummers uit Jersey Boys, zo stil zijn ze als Simone Kleinsma Alsof Ik Nooit Meer Weg Zal Gaan zingt uit de musical Sunset Boulevard.

Supercalifragilisticexpialidasties

Dat is ook zo leuk aan het concept van Musicals in Concert: de musicalsterren hebben veel meer interactie met de mensen in de zaal. Waar het publiek bij een musical slechts toeschouwer is, is het hier onderdeel van de show. Telefoons en aanstekers gaan de lucht in, de songteksten verschijnen op het grote scherm en de artiesten vragen het publiek regelmatig om mee te zingen. Wat soms knap lastig is. Probeer Supercalifragilisticexpialidasties maar eens mee te zingen op hetzelfde tempo als Burleson en Schoenmaker. Zelfs als ze het spellen blijkt het nog een hele opgave. Maar goed, dat is dan ook een van de redenen dat zij op het podium staan en de rest van ons niet.

Kippenvelmomenten

De nummers worden zo nu en dan onderbroken door een kort praatje – voornamelijk door Jamai. De man die ooit bekend stond om zijn grote verzameling brillen, bewijst opnieuw dat hij muzikaal veel in huis heeft. Zo begeleidt hij zichzelf op de piano tijdens het nummer Waarom God uit Miss Saigon. En als iedereen in de zaal dan massaal ‘waarom’ meezingt, ontstaat er een klein kippenvelmoment.

Een van vele. Want die kippenvelmomenten komen tijdens Musicals In Concert bovengemiddeld vaak voor. Ik durf voor iedereen in de zaal te spreken als ik zeg dat armharen rechtop gingen staan tijdens I Dreamed A Dream uit Les Misérables (Schoenmaker), Mijn Leven Is Van Mij (Verkaik plus Pia Douwes op het scherm), De Winnaar Krijgt De Macht uit Mama Mia! (Kleinsma), Sluit Alle Deuren Maar uit Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat (Bartels) en meer. Ja, nóg meer.

Glee

Naast nummers uit tig musicals als The Lion King, Petticoat, Sister Act, The Phantom Of The Opera, Moeder Ik Wil Bij De Revue en Elisabeth, is er in Musicals In Concert ook plaats voor Glee. Het onderdeel The Best Of Glee bestaat uit een selectie nummers uit de bekende musicalserie Glee en bevat onder andere Don’t Stop Believing, Don’t Rain On My Parade en Teenage Dream, met achter de artiesten dansers in een Glee-uniform met bretels en strikjes.

Chapeau

De dansers zijn overigens ontzettend goed. In allerlei outfits, elke keer opnieuw passend bij de musical, laten ze zien wat ze in huis hebben. En dat is veel. Ook de band verdient een zeer diepe buiging. Al aan het begin van de show is duidelijk dat alleen het beste goed genoeg is voor Musicals in Concert.

The show must go on

Ook een hoogtepunt van de show zijn de nummers uit de musical We Will Rock You, met bovenaan het wereldberoemde meesterwerk Bohemian Rhapsody. Bartels, Loman, Burleson en Van Kooten zijn zeer overtuigend en brengen geniale harmonieën ten gehore. Daarnaast klinkt de gitaarsolo fantastisch en als iedereen uit volle borst ‘mama’ zingt, ontstaat er een moment dat het best kan worden omschreven als magisch. En als Van Kooten prachtig afsluit met We Are The Champions en hij met de rest al zwaaiend het podium verlaat, blijf je achter met een warm gevoel van binnen. Een prachtige afsluiting van een geweldige avond.

Behalve dan dat de show nog niet voorbij is. Als iedereen van het podium is verdwenen, wordt er een dj-set het podium op gereden, waar een stoere chick achter gaat staan. Ze draait remixes van bekende musicalnummers, wat op zich leuk is, maar  wel vreemd getimed. Zoiets zou het beter doen als voorprogramma, zodat het publiek tijdens het wachten lekker in de mood kan komen. Eén voor één wandelen de musicalsterren terug het podium op, waar ze dansen, springen, zwaaien en in het geval van Jamai en Chantal de Dirty Dancing sprong doen. Nou ja, bijna dan, want op het laatste moment besluiten ze de sprong maar niet te wagen. Letterlijk.

Spetterend einde

Na een paar nummers van de dj, doen de artiesten nog één keer waar ze het beste in zijn: zingen. Met Oh, What A Night (Jersey Boys) en vuurwerk wordt de avond toch nog met een knaller afgesloten. En waar de dj misschien wat misplaatst was in de show, is het laatste nummer perfect gekozen. Oh, what a night.