Een dag op Comic-Con International

De matinee: meer wachten, maar ook meer te zien

Na het gesprek met de iZombie-cast, dat plaatsvond in het nabijgelegen Hilton, haastte ik me terug naar het Convention Center. Het was net drie uur 's middags geweest, maar na vorig jaar het Orphan Black-panel te hebben bijgewoond nam ik aan dat de rij voor het panel van dit jaar, dat om zes uur begon, al begonnen was. En inderdaad, toen ik om kwart over drie aansloot, was de rij zo lang dat deze de aangewezen wachtruimte al overschreden had en ik aan moest sluiten op een andere verdieping. Het zou bijna drie uur later ook kantje boord worden: pas nadat de organisatie de deuren van de zaal al gesloten had ("This room is capped. You're not getting in to Orphan Black.") en er tóch nog een gaatje was, nam ik helemaal achterin plaats voor de 'jaarlijkse meeting van de Clone Club'. Dat was echter pas 's avonds.

De middag van de donderdag vulde ik in de exhibit hall, de beursvloer van Comic-Con. Ik heb daar dit jaar heel weinig tijd kunnen doorbrengen: waar ik vorig jaar elke stand wel een paar keer tegenkwam, heb ik dit jaar het gevoel dat ik niet alles heb kunnen zien. En dat is jammer, want het is zo druk, gevuld, divers en gezellig dat je eigenlijk alles wel twee keer zou willen bekijken. De vele speelgoed- en collectibles-verkopers hebben de gekste dingen in hun stands staan, de T-shirtshops hebben een grote diversiteit aan leuke shirts, er is kunst van diverse thema's, er zijn boeken van alle genres en zelfs professionele cosplayers (ja, die bestaan) hebben simpelweg hun eigen stand. En natuurlijk zijn er ook rijen. En grote opstoppingen, zoals bijvoorbeeld wanneer de cast van Agents of S.H.I.E.L.D. een signeersessie houdt bij de Marvel-stand, of die van Arrow bij de Warner Bros-stand.

Drukte bij een Agents of S.H.I.E.L.D.-signeersessie op de Marvel-stand

Op zaterdagmiddag liep ik uit de Hobbit-persconferentie direct door naar een perskamer voor Constantine. Deze tv-serie, gebaseerd op de Hellblazer-comics, begint in oktober en vertelt over John Constantine, een demonenjager en meester van het occulte. Tijdens Preview Night, op woensdagavond, vertoonde Warner Bros de pilot van deze serie, waarin op dat moment al het effect van een castwijziging te zien was. De pilot introduceert, naast John Constantine zelf (Matt Ryan), ook het personage Liv (gespeeld door Lucy Griffiths). Zij heeft bovennatuurlijke visioenen en wordt in de wereld van het occulte geïntroduceerd door Constantine. Aan het einde van de pilot zou zij verklaren samen met hem tegen het kwaad te willen vechten, totdat David S. Goyer, bedenker van de serie, besloot dat het toch beter was gebruik te maken van een ander personage. En dus was in de nieuwe versie van de pilot te zien hoe Liv 'toch niet meedoet'. De serie zal in een volgende aflevering een nieuwe sidekick (gespeeld door Angelica Celaya) moeten introduceren, wat nadelig kan zijn voor het vasthouden van kijkers voor deze nieuwe serie. Ik had Goyer hier graag even over willen doorzagen, maar helaas was de tijd in de perskamer beperkt en kwam ik er niet aan toe.

Ademruimte was beperkt op zaterdagmiddag, want na Constantine mocht ik aansluiten bij een handjevol internationale journalisten om met Guillermo del Toro te praten over Crimson Peak, zijn nieuwe film die volgend jaar uitkomt. Het was een gezellig gesprek: Del Toro vertelt makkelijk over wat hem bezighoudt en de keuzes die hij maakt in zijn films. Er spreekt enthousiasme en visie uit zijn verhalen en zelfs zonder nou echt te weten waar Crimson Peak over gaat, heb ik zeker interesse de film te gaan zien.

Zondagmiddag, aan het einde van de conventie, liep ik nog eenmaal over de beursvloer. Meerdere malen heb ik staan staren naar de Tower of T-shirts, de stand van een shirtverkoper die een indrukwekkende collectie shirts heeft van allerlei thema's uit comics, film en televisie. Ik kocht uiteindelijk niets: een bekend symptoom van een overdaad aan keuze.

Orphan Black

Het Orphan Black-panel aan het einde van de vrijdagmiddag (of eigenlijk avond) zat bomvol. Ikzelf kon er bijna niet meer in, toen vrijwilligers in de zaal nog een gaatje voor mij en enkele anderen konden vinden. Phew. Het panel zelf zat vol fanmomenten; het afgelopen seizoen werd besproken, de aanwezige castleden, waaronder Tatiana Maslany, werden toegejuicht. Ter sprake kwam dat zij wederom geen Emmy-nominatie heeft gekregen, ondanks haar nog immer indrukwekkende acteerprestaties in de serie (Maslany speelt een reeks nergens op elkaar lijkende personages). Een fan had daarom een Best Actress in the World-award voor haar gemaakt. Schattig, vond ook Maslany, die van het podium kwam om de prijs in ontvangst te nemen. Een andere fan wist het meest memorabele moment van de avond te verzorgen, door uit te leggen hoe de serie ervoor heeft gezorgd dat zij uit de kast durfde te komen, omdat een van Maslany's personages zo succesvol toont dat iemand meer is dan haar seksualiteit. Tranen bij de verder sprakeloze actrice, applaus en gejuich van het publiek.

Na het panel liep de zaal leeg; het volgende panel was voor Banshee. Blijkbaar zitten er niet veel Fanshees in de Clone Club. Zelf bleef ik ook niet zitten; ik had al wel genoeg Banshee gezien die week.

Het avondprogramma: party time

De avond op Comic-Con is op diverse manieren te vullen. Er zijn weinig programmaonderdelen, maar wel veel evenementen in de stad. Zo hield Starz een screening van de eerste aflevering van Outlander ergens in een bioscoop (vorig jaar deden ze hetzelfde met Black Sails - Outlander is in Nederland vanaf volgende week bij HBO te zien), en hadden diverse komieken de Comic-Con-week uitgekozen om hun shows in San Diego op te voeren. Ook vinden er overal feestjes plaats: sommige voor het algemene publiek (Nerd HQ had een feestje waar je zo binnen kon lopen en MTV hield op donderdag de Fandom Awards, met een vrij toegankelijk feest waar Linkin Park een optreden gaf), sommige alleen voor genodigden. En sommigen alleen voor VIP's, want Hollywood viert nogal wat feestjes in San Diego tijdens Comic-Con. Zelf genoot ik op donderdag van een hapje en een drankje op een rooftop party georganiseerd door Cinemax, de HBO-zender die in de VS Banshee uitzendt. De cast van Banshee was aanwezig, wat het een leuk extra tintje gaf. Hoewel ik van plan was ook andere feestjes te bezoeken die avond, was het toch te gezellig om dit feestje te verlaten. En da's volgens mij best een goed teken.

De cast van Arrow, Gotham, The Flash en Constantine op één podium

Op zaterdagavond was het op Comic-Con zelf ook prima vertoeven. Omdat het komende tv-seizoen een overdaad aan op DC Comics gebaseerde tv-series heeft, organiseerde Warner Bros een speciaal, drie uur durend evenement in Hall H: A Night of DC Entertainment. De avond, die werd gepresenteerd door Stephen 'Arrow' Amell, bood bezoekers de kans de pilot van The Flash nogmaals te bekijken (deze was tijdens Preview Night al vertoond, en deze herhaling kreeg evenveel gejuich en applaus als reactie). Daarna was er de wereldpremière van Gotham, de Batman-prequelserie die letterlijk begint met de moord op de ouders van Bruce Wayne. Beide series zijn veelbelovend; totaal verschillend in stijl, maar vol entertainment, zeker voor fans van de comics. De screenings werden gevolgd door een panel, waar de cast van Arrow, The Flash, Constantine en Gotham voor op het podium kwam, en afgesloten met nogmaals een vertoning van de pilot van Constantine. Omdat ik die al gezien had, vond ik het wel leuk geweest en liep ik buiten, langs de op de stoep slapende Supernatural-fans (hun panel was de volgende ochtend in Hall H), naar het openbaar vervoer. Het werd tijd om de dag te eindigen zoals ik 'm begon: in bed. Want een dag op Comic-Con, bomvol als deze kan zitten, is zo vermoeiend als hij vermakelijk is.

Back home: 'con fatigue'

Als je na een bezoek aan San Diego weer thuis bent, vechtend tegen de jetlag en terugdenkend aan Comic-Con, strijden gemengde gevoelens om aandacht. Het was weer een geweldige editie, met meer te doen, zien en beleven dan ik in een simpel verslag kan beschrijven. Maar dat betekent ook dat ik zaken gemist heb. En daardoor dient zich ook de vraag aan: had ik niet wat anders moeten doen? Orphan Black heb ik vorig jaar ook bijgewoond; had ik niet bij Sleepy Hollow moeten gaan kijken? Ik had op donderdag misschien kunnen kijken of de rij voor Hannibal niet te lang was en dat kunnen bijwonen, waarom heb ik dat niet gedaan? Had ik toch moeten proberen bij 24 binnen te komen? Of het panel met Quentin Tarantino op zondag? Terugkijkend op het schema krijg ik dat gevoel dat ik ook altijd heb als ik terugkijk op Lowlands: man, wat heb ik veel gemist. Maar te lang terugkijken en spijt hebben heeft niet veel zin en er is iets veel leukers: over iets meer dan elf maanden is Comic-Con 2015 alweer, en het plannen moet beginnen!

Op de volgende pagina: picture time!