[Foto] John Mayer - Ziggo Dome

John Mayer houdt van Nederland. Een heleboel. Slechts dertien dagen na zijn optreden op Pinkpop, keerde hij terug naar ons kikkerlandje om zijn Europese tournee af te sluiten in de Ziggo Dome in Amsterdam. En dat was niet zomaar een show. Mayer was vastbesloten zijn tour af te sluiten met een "speciale avond". FOK!fotograaf Vincent Riemersma en recensente Lisanne van de Bunt waren namens FOK! aanwezig in de Ziggo Dome om verslag te doen van deze speciale avond.

De avond begint met voorprogramma Go Back To The Zoo. De Nederlandse poprockband is live goed, maar weet de Mayer-groupies en andere bezoekers niet echt mee te krijgen. Zelfs als ze tijdens hun hit Beam Me Up het publiek willen laten meezingen, komt het optreden niet echt van de grond. “Oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh” is blijkbaar te veel gevraagd voor het publiek. Al komt dat misschien ook doordat de helft pas halverwege het voorprogramma aan komt waaien en dus nog niet helemaal in de stemming is.

Als het voorprogramma verdwijnt, stijgt de spanning. De praatjes in het publiek veranderen van “Hé, wil je nog bier?” en “Ik ga nog even plassen” naar “Welke nummers zou hij spelen?” en “Zou hij die witte broek weer dragen?” Het antwoord op de laatste vraag is in elk geval ja, zo blijkt als Mayer onder luid gejoel het podium op wandelt. Hij voelt zich op het podium net zo op zijn gemak als in die witte broek, en zo hoort het ook. Deze laatste show van de tour is zíjn avond: “Een performer hoort een setlist samen te stellen die iedereen gelukkig maakt, maar vanavond speel ik wat ík wil spelen”, aldus Mayer. Ach, als je zo veel geweldige nummers hebt, valt toch niets tegen.

Daarbij is het concert sowieso een beetje anders dan anders. Niet alleen vanwege de setlist, maar ook omdat Mayer een praatje houdt voor de show (doet hij nooit) en akoestisch begint (idem). In de eerste minuut die hij op het podium staat, weet hij de 17.000 man in de uitverkochte Ziggo Dome een speciaal gevoel te geven. En dat is zelfs nog voor hij begint te spelen. Want als hij dan eindelijk begint met zijn hit Queen Of California, is iedereen om.

En dat moet ook. Potverdikkie, wat kan die man zingen. Met zijn bluesy slaapkamerstem kan Mayer zelfs met poesje mauw nog iedereen omver blazen. De zanger begint in akoestische sferen, met nummers als Wildfire, Who Says en Half Of My Heart. Door die akoestische set ontstaat er direct een knus sfeertje in het enorme concertgebouw. Maar dat Mayer ook geweldig elektrisch gitaar speelt, blijkt tijdens If I Ever Get Around The Living. Hij begint het nummer akoestisch, maar eindigt op de elektrische gitaar. Minuscuul detail: de gitaar hangt op zijn rug. Of het functioneel is, geen idee. Maar hij maakt er in ieder geval een show van. Later grijpt de wereldberoemde muzikant ook nog naar zijn twaalfsnarige resonatorgitaar. Ach ja, waarom ook niet?

Misschien omdat je handen er kapot van gaan. “My hands are falling apart”, vertelt Mayer het publiek, terwijl hij wat aan zijn vingertoppen plukt. Maar een echte muzikant leeft volgens het ‘the show must go on’-principe en dus speelt hij vrolijk verder. Gelukkig maar. De Amerikaanse singer-songwriter speelt niet enkel zijn eigen nummers, maar brengt ook een cover van John Prine’s Angel From Montgomery en stukjes van Stevie Wonders Isn’t She Lovely en Part-Time Lover ten gehore.

Mayer zet in ruim twee uur een indrukwekkend optreden neer. Als ik zeg dat hij vijf uitschieters had, zou ik zwaar overdrijven. Zijn buitengewone stem en formidabele gitaarspel maken het concert tot een sensationeel geheel. Mayer bewijst maar weer eens dat er geen kolossale Amerikaanse poppenkast nodig is om een fantastische show neer te zetten. Bijna net zo fantastisch zijn trouwens zijn gitaarhoofden, die variëren van grappig tot ronduit hilarisch. Maar ze tonen ook zijn passie. Want passie voor muziek en optreden heeft Mayer. “This is a very, very, very cool night”, zegt de zanger zelf over de afsluiter van zijn tour. Bijna mee eens. Het verdient alleen nog een extra ‘very’.