De loopbaan van Schumacher deel I, opweg naar de eerste titels
Misschien is Michael Schumacher de beste Formule 1 coureur aller tijden, daar kan altijd over gediscussieerd worden. Maar zeker is dat hij tot de allerbesten hoort die ooit in de hoogste raceklasse hebben gereden. Nu hij afscheid neemt als actief coureur, is het voor FOK!sport een mooie aanleiding om terug te blikken op zijn imposante loopbaan.
Op 3 januari 1969 kwam Michael Schumacher ter wereld in Hürth-Hermülheim. Al op vroege leeftijd zette vader Rolf kleine Michael in een kart. Hij had speciaal een kart omgebouwd met een kleine motor. Toen op vierjarige leeftijd Michael tegen een lantarenpaal knalde in hun woonplaats Kerpen, besloot zijn vader hem mee te nemen naar het lokale kartcircuit in hun woonplaats. Op zijn zesde wist Schumacher voor het eerst clubkampioen te worden. Om het racen van zijn zoon te bekostigen, nam vader Rolf een tweede baan als monteur op het kartcircuit. Zijn moeder ging in de kantine werken. Op zijn dertiende werd de getalenteerde Michael voor het eerst Duits kampioen. Wel op een Luxemburgse licentie, want hij was nog te jong voor een Duitse licentie. In de jaren die daarop volgden, behaalde de getalenteerde coureur nog vele Duitse en Europese titels.
In 1988 maakte Schumacher de overstap naar de Formula König-klasse, vergelijkbaar met de Formule Ford. Meteen in het eerste jaar wist Schumi de titel te veroveren. Het jaar erop stapte hij over naar het Duits Formule 3-kampioenschap. Daar ging hij rijden voor Willi Weber. Voor dat team won de jonge Duitser in 1990 de titel. Op advies van zijn teameigenaar stapte hij eind dat seizoen over naar Sportscars. Waar veel van zijn collega's in de Formule 3 via de Formule 3000 de weg naar de hoogste raceklasse wilden vinden, koos Schumacher dus op advies van Weber een andere route. Volgens de teameigenaar boden de Sportscars een uitstekende leerschool met hun lange races, volwassen coureurs en grote publiciteit. De keuze bleek een goede en al snel kon Der Michael meedoen om de prijzen. Hij won enkele wedstrijden en reed in 1991 ook de 24 uur van Le Mans, waar hij met zijn team vijfde werd.
In 1991 kwam ook zijn eerste kans op een plekje in de zo begeerde Formule 1. Eddy Jordan, van het gelijknamige team zocht een vervanger voor Bertrand Gachot, die in de gevangenis zat na het slaan van een taxichauffeur. Een week voor de Grand Prix van Spa in België kreeg Schumacher een kans zich te bewijzen in een test op Silverstone. Hij maakte grote indruk op het teammanagement. Mercedes, waar Schumacher in het talentenprogramma zat, kwam over de brug met 150.000 dollar en toen manager Willi Weber ook nog vertelde dat Schumacher het circuit van Spa goed kende, was de deal definitief rond. Dat laatste klopte echter niet helemaal, hij kende het circuit namelijk slechts als toeschouwer.
Schumacher tijdens zijn test op Silverstone in de Jordan (WikiCommons/Herrick)
Tijdens het raceweekend zou teamgenoot Andrea de Cesaris zijn nieuwe collega wegwijs maken op het circuit. Echter door contractuele problemen kwam hij pas later. De jonge Schumacher ging zelf op ontdekkingsreis over het circuit op een zelf meegebrachte vouwfiets. De beperkte voorbereiding was echter geen probleem voor de Duitser. Met een zevende tijd in de kwalificatie deed hij iedereen versteld staan. Door een kapotte koppeling kon hij echter tijdens race geen potten breken, hij kwam namelijk niet verder dan enkele honderden meters.
Na enige contractueel gesteggel kwam Schumacher de resterende races van het jaar uit voor het Benetton-team van Flavio Briatore. Dit tot grote teleurstelling van Eddy Jordan, die dacht een contract te hebben met de jonge Duitser. In de resterende zes races wist de getalenteerde coureur vier punten te behalen. Tijdens de Grand Prix van Italië finishte hij zelfs voor teamgenoot en drievoudig wereldkampioen Nelson Piquet.
Voor het seizoen van 1992 wilde Sauber hem halen als coureur voor hun nieuwe team. Met de steun van Mercedes had Peter Sauber een team in de hoogste raceklasse opgezet. Volgens afspraken tussen Schumacher en Mercedes zou de jonge coureur voor hen komen rijden als ze de Formule 1 zouden betreden. De Duitser had er echter weinig zin in, uiteindelijk ging Mercedes akkoord met het feit dat hij bij Benetton bleef. Dat bleek een verstandige keuze. Het seizoen werd gedomineerd door de superieure wagens van Williams. Daarachter deed Schumacher het bijzonder goed. Tijdens de tweede race van het seizoen, de Grand Prix van Mexico, stond hij voor het eerst op het podium. Met een derde plek achter de ongenaakbare Williams-coureurs maakte hij furore. Hij was slechts één van de drie coureurs die in dezelfde ronde finishten als winnaar Nigel Mansell.
Later dat jaar volgden er nog meerdere podiumplaatsen. Als twaalfde race van het seizoen stond de Grand Prix van België op de kalender. Schumacher kwam na een jaar weer terug op het circuit waar hij zo'n opvallend debuut maakte. In een natte race wist het supertalent iedereen achter zich te laten en won hij zijn aller eerste Formule 1 Grand Prix. Achter hem eindigden Williams-coureurs Mansell en Riccardo Patrese. De naam Schumacher was definitief gevestigd in de Formule 1. Dat seizoen eindigde de Duitser als derde in het kampioenschap achter wereldkampioen Mansell.
Schumacher na zijn eerste Grand Prix overwinning op het podium samen met Nigel Mansell
In 1993 kwam Schumacher wederom uit voor Benetton. Het team had de technische
achterstand op topteam Williams voor een deel gedicht. Dit maakte de auto echter wel onbetrouwbaarder waardoor hij van de zestien wedstrijden er zeven uitviel. De andere races stond hij echter altijd op het podium en in Portugal stond hij zelfs op het hoogste treetje.
Het seizoen van 1994 stond bol van de gebeurtenissen. Het seizoen zal voor altijd zwart omrand zijn door de fatale ongelukken in de wedstrijd op Imola van Roland Ratzenberger en Ayrton Senna. Schumacher wist van de eerste zeven races er zes te winnen. Tijdens de wedstrijd op Silverstone werd de Duitse leider van het WK gediskwalificeerd, nadat hij in de opwarmronde iemand inhaalde en vervolgens de zwarte vlag negeerde. Ook na de race op Spa volgde er een diskwalificatie, ditmaal omdat de bodemplaat onder de auto te veel was afgesleten, wat duidde op een te laag afgestelde auto. Dit leverde hem tevens een schorsing van twee wedstrijden op. Dit waren niet de enige problemen dat seizoen. Ook zijn team Benetton kreeg het zwaar te verduren nadat het betrokken raakte bij een onderzoek naar het oneigenlijk gebruik van software. De autosportbond kon het bewijs echter niet rond krijgen.
Als slotstuk van dit turbulente seizoen kwam het ook nog eens tot een veel bediscussieerde beslissing van de titelstrijd. Doordat Schumacher in het laatste deel van het seizoen veel wedstrijden miste, naderde concurrent Damon Hill tot op één punt. Tijdens de Grand Prix van Australië in Adelaide reden beide coureurs vooraan, toen de Duitser ineens van het circuit raakte en via de muur weer de baan op kwam. Hill wilde meteen inhalen en zette bij de volgende bocht zijn wagen aan de binnenkant naast Schumacher. Die stuurde resoluut in waardoor beiden de race niet voort konden zetten. Over deze race schreven we op FOK!sport al eerder een uitgebreide special, [Special] Schumacher wint eerste titel. Hiermee stelde Schumacher zijn eerste titel veilig.
De rivaliteit tussen beide coureurs ging tijdens het seizoen van 1995 door. Meerdere malen hadden ze aanvaringen op de baan. Hill kon dit keer echter niet in de buurt van zijn Duitse tegenstander komen in de stand voor de titel. Met negen overwinningen bleek Schumacher ongenaakbaar. Hij won zijn tweede wereldtitel met maar liefst 33 punten voorsprong op de Brit. Hiermee werd de Duitser de jongste tweevoudig wereldkampioen ooit.
