7: Games uit onze jeugd

Gamers, jong en oud, kunnen zich waarschijnlijk nog allerlei games uit hun jeugd herinneren. Denk bijvoorbeeld aan Pokémon, FIFA of Super Mario. Misschien herinner je zelfs nog dingen die de hedendaagse jeugd niet meer kent, zoals cartridges, cassettebandjes en flippo's. Zeven FOK!-redacteuren schreven een stukje over een geliefde of memorabele game uit hun jeugd.

7: Games uit onze jeugd

Pheno  Game: Pac-man
  Platform: Arcade
  Verschenen in: 1980
  Redacteur: Pheno

Vroeger, toen Pheno een kleine Pheno was, bowlde zijn vader. Phenootje mocht mee, maar moest wel stil zijn en zeker niet op de bowlingbaan gaan rondrennen. Wat doe je als ouder dan? Je zet je kind op een stoel voor een groot videoscherm en laat hem Pac-man spelen. Daar zat ik dan, in een rokerige bowlingbaan met de kegelgeluiden op de achtergrond, bolletjes en fruit te snacken met die gele happer.

Volgens Bassie en Adriaan bestonden spoken niet, maar de wereld bestond voor mij alleen uit gangen met blauwe muren waar vier echte spookjes ronddwaalden om mij te stoppen met het eten van bolletjes. Mijn fantasie maakte het spel levensecht, daar kunnen hedendaagse engines als Unreal Engine 3 of CryEngine 3 niet tegenop.

Pac-man is in de meer dan dertig jaar dat hij bestaat een game-icoon geworden. Simpel design, simpele gameplay, alles is simpel maar oh zo verslavend. En niet alleen in de zoveelste spinoff is hij te zien. Zelfs mijn oma kent het figuurtje. Nog steeds is de gele happer op T-shirts, tassen, pennen en meer te bewonderen. Voor mij telkens weer een flashback naar die rokerige bowlingbaan waar het stikte van de spoken.

Nebo  Game: Donkey Kong Country
  Platform: SNES, GBC, GBA
  Verschenen in: 1994
  Redacteur: Nebo

Mijn eerste game-ervaring gaat minder ver terug dan die van Pheno. Op basis van deze informatie kunnen conclusies getrokken worden over wie de meest teruggevallen haarlijn heeft. Wie tevens meer haar hebben dan Pheno zijn Donkey Kong en zijn maatje Diddy Kong. Jullie voelen hem al aankomen: Nebo's eerste game was Donkey Kong Country.

Ik was al een jaar of drie aan het lopen, had mijn eerste stapjes in de basisschool al gezet en zou een jaar later een gewiekst handelaar in flippo's worden toen mijn broer een SNES voor zijn verjaardag kreeg. Een verwonderlijk apparaat in een grote met groen bedrukte doos. Het was een bundel met Donkey Kong Country.

Hoewel ik later in mijn leven maar al te graag met andermans spullen begon te spelen nog voordat het in zijn geheel uit de doos werd gehaald, bleef ik de eerste dagen op afstand. Ik observeerde hoe mijn broer met twee aapjes op de televisie naar rechts en naar links liep en af en toe tegen een ballon aan sprong. Uiteindelijk kreeg ik de controller in mijn handen gedrukt (of ik trok hem uit mijn broers handen, dat ligt vermoedelijk dichter bij de waarheid). Uren, dagen, maanden, jaren gingen voorbij, en hier zit ik dan; nog altijd een gamer.

Kn0x  Game: FIFA 99
  Platform: pc, PlayStation, Nintendo 64
  Verschenen in: 1998
  Redacteur: Kn0x

Het jaar was 1999 en men maakte zich klaar voor de Y2K-bug. Ondergetekende was een verse brugpieper van 13 jaar en had pas zijn eerste PlayStation overgekocht van een familielid. Echter, de spellen die bij de console zaten waren van waardeloze kwaliteit, vond ik toen. Ik besloot om een eigen game te kopen en, voetbalfan dat ik ben, had ik mijn eerste FIFA in mijn handen: FIFA 99. Wat. Een. Geweldige. Game was dit! Ja, er zijn vele betere games uitgekomen in mijn jeugd maar FIFA 99 was voor mij op dat moment dé game om te bezitten. Je kon toentertijd nog geen eigen speler aanmaken en dus was ik genoodzaakt om een bestaande speler aan te passen. Hiervoor moest ik een goede speler opofferen, want je kon geen extra punten toekennen. Uiteindelijk besloot ik toen maar Gabriel Batistuta te wijzigen naar mijn eigen speler.

Vele uren heb ik er later ingestoken: zowel met familieleden als vrienden zat ik uren achter elkaar potjes tegen elkaar te spelen. Hele competities werden opgezet, allemaal op papier. Iedereen mocht een eigen team uitzoeken en elke keer dat er iemand kwam spelen, werd de ranking bijgewerkt. Zodoende had de nummer één op een gegeven moment al 73 wedstrijden gespeeld terwijl de nummer twee er maar 33 had. Heerlijke tijden met een heerlijk spel.

Nezhi  Game: Legend of Mana
  Platform: PlayStation
  Verschenen in: 2000
  Redacteur: Nezhi

Legend of Mana was mijn allereerste RPG. 's Avonds keek ik toe hoe mijn vader een schilderachtige wereld ontdekte en de inwoners redde van gigantische monsters en draken. Van deze game kreeg ik ook mijn liefde voor pixel-art: alles zag er zo mooi uit!

Tot nu toe heb ik eigenlijk geen game gevonden die mij zo het spel inzoog zoals Legend of Mana. Een spel waarin je zelf je wereld in elkaar kon zetten en zo de wereld kon beïnvloeden. Door rond te reizen ontdekte je allemaal verhalen. Ook al ben ik minstens tien keer opnieuw begonnen met het spel, ik heb ze tot nu toe nog niet allemaal kunnen vinden. Steeds doken er weer nieuwe, vreemde personages op. Elke keer dat ik het speelde was er weer iets om te ontdekken. Er waren ook veel andere dingen te doen: je eigen golems bouwen, huisdiertjes verzorgen en trainen en fruit plukken. De golems en huisdieren kon je meenemen zodat ze met je konden vechten.

Als ik de muziek hoor denk ik gelijk weer terug aan een van de meest memorabele verhaallijnen. Voor mij, tenminste. Even samengevat: een tragisch verhaal van een broer en zus die uit elkaar gerukt zijn door een strijd om macht. Aan jou de taak om deze strijd ten einde te brengen. Dit doe je door de meest indrukwekkende monsters die er zijn te verslaan. Ik ben nog steeds op zoek naar een spel dat Legend of Mana kan evenaren.

Isai  Game: Myst
  Platform: Mac, pc
  Verschenen in: 1993
  Redacteur: Isai

Dankzij mijn jeugd ben ik een gamer geworden en voornamelijk dankzij één persoon: mijn vader. Hij is ook een gamer die vroeger vooral games als Baldur's Gate en Gabriel Knight speelde. Altijd als ik me verveelde ging ik op het dressoir naast de computer zitten kijken hoe hij aan het gamen was. Nog steeds trouwens.

Eén van de games die me echt altijd is bijgebleven, is Myst. Voor wie het niet kent: Myst is een adventuregame. Door puzzels op te lossen kom je verder in het spel. In Myst beland je op een mysterieus eiland, waar je verschillende boeken vindt. Sommige zijn dagboeken of geven je aanwijzingen voor wat je moet doen en via andere, speciale boeken kun je naar andere werelden reizen, waar je dan weer verder kunt puzzelen.

Ik weet nog goed dat ik zat te kijken en mijn vader probeerde te helpen met de hersenkrakers (niet dat ik in die tijd veel hulp was) en dat ik volledig werd meegezogen in die magische wereld. Voor die tijd (1993) zag de game er prachtig uit met spectaculaire vergezichten en gedetailleerde werelden. Bovendien was je praktisch altijd alleen wat zowel rustgevend als een beetje spookachtig was. En elke keer als mijn vader zo'n speciaal boek tegenkwam, zat ik op het puntje van mijn kast. Wat voor wereld gingen we nu weer ontdekken?

Nog steeds speel ik af en toe games uit de Myst-serie en moet ik altijd terugdenken aan die eerste game waardoor ik geïnteresseerd raakte in gamen. Jeugdsentiment!

StefanW  Game: Prince of Persia
  Platform: Apple II, IBM pc
  Verschenen in: 1989
  Redacteur: StefanW

Als je oud bent worden je jeugdherinneringen steeds obscuurder voor de jongere medemens. Lang, heel lang geleden had de kleine StefanW een computer met hele grote floppies en een scherm met één kleur, groen. Gelukkig werd dit eind jaren 80 een kleurenscherm en al snel was ik er niet achter vandaan te slaan. Mijn vader had namelijk Prince of Persia voor mij gekocht. Het platformspel pur sang had mij volledig in zijn greep en ik wilde maar blijven spelen, ook omdat tussentijdse saves toen nog niet je van het was.

Het doel was simpel, baan je een weg door het kasteel om de prinses te redden en de boze plannen van Jaffar, de vizier, tegen te gaan. De obstakels waren zo mogelijk nog simpeler. Wegvallende vloeren, omhoog schietende punten, een dichte deur die open ging door op een tegel te staan en mannetjes met zwaarden. Meer was er niet en de gemiddelde hedendaagse speler zou er zijn neus voor ophalen. Toch was het spel in zijn tijd baanbrekend. Voor mij was het één van de eerste platformspellen die ik speelde. Daarnaast was de kleur op mijn scherm als het jongetje uit de reclame die zijn eerste Werthers Echte krijgt, een soort magische ervaring. Vanaf dat moment was één ding zeker, ik was verslaafd aan gamen. Bedankt, Prince of Persia, voor deze fantastische ervaring die je mij hebt gegeven.

  D-vide Game: Tomba!
  Platform: PlayStation
  Verschenen in: 1998
  Redacteur: D-vide

De eerste '3D'-console die wij hadden was de PlayStation. Hiervoor hadden we een NES en een gammele Atari gehad, maar toen mijn broer zijn eerste PSX haalde wist ik dat het menens was wat betreft gamen. Bij het eerste pakketje kregen we drie games: Rascal, Gran Turismo en Tomba!. Van de eerste twee games begreep ik geen snars, of vond ik niks aan. Tomba! daarentegen heeft een speciaal plekje in mijn hart gekregen.

In Tomba! ben je een soort atletische holbewoner met een paars kapsel dat de armband van zijn opa kwijt is. Toevallig wordt de wereld ook nog eens overgenomen door kwade zwijnen, maar dat is niet waar je oorspronkelijk naar op zoek bent. In het eerste level kom je al verschillende huisjes en voorwerpen tegen die letterlijk vragen op je scherm werpen. Pas later zul je erachter komen waar het voor is.

Terwijl je speelt speel je nieuwe vaardigheden vrij: hard rennen, zweven met een parasol en jezelf huil- of lachaanvallen laten doen door middel van paddestoelen. Ja, echt. Elke keer als je iets nieuws had gevonden kon je dit in eerdere levels gebruiken om nog meer vrij te spelen. De game zat echt boordevol met ontdekkingen en leuke geintjes. Ik weet niet of de game nu ook via PSN te downloaden is, maar wie dit niet gespeeld heeft is gek. Klaar.