7: GTA V-wensenlijstje

Afgelopen week is Grand Theft Auto V eindelijk aangekondigd waarbij het speculeren over de game is begonnen. Morgen zal de eerste trailer verschijnen maar voordat we deze gaan zien, hebben zeven FOK!games-redacteuren zichzelf afgevraagd wat ze het liefste willen zien. Wat voor elementen moeten er in een nieuwe Grand Theft Auto-game zitten en waar moet het zich afspelen? KoosyNL, WesleyB, Beaudelaire, Kn0x, tuut-chips, MrManiak en Nebo hebben hieronder hun keuzes toegelicht.

Redacteur: KoosyNL

De intense vreugde die mensen krijgen bij het opstapelen van tientallen auto's en deze op te blazen of een gigantisch vuurgevecht met de politie, heb ik nooit gehad. Als grote fan van verhaallijnen en duidelijke doelen in games heb in nooit heel veel plezier gevonden in een grote zandbak waar de mogelijkheden eindeloos zijn, maar waarbij het doel vaak nergens te vinden is. Toch heeft Rockstar met hun vorige game mij wel enorm doen bekoren en ik hoop dat ze met Grand Theft Auto V dan ook die kant op zullen gaan.

Grand Theft Horse, zo werd Red Dead Redemption ook wel genoemd. Toch was dit eerder een belediging voor een geweldige sandbox-game waarbij ik wel het gevoel had een doel te hebben en de mogelijkheden om de wereld te ontdekken mij veel meer aanspraken. De kleine bezigheden als het jagen op wild, het zoeken van verborgen schatten of het helpen van mensen in random-events wisten mij enorm af te leiden en te vermaken. Voeg daar een meeslepend verhaal aan toe over een man met herkenbare en intrigerende problemen, en je hebt een geweldige sandbox-game die meer is dan alleen aankloten in de wereld.

Dit is wat ik wil van een grote open-world-game en van de volgende Grand Theft Auto. Ik wil een game die verder gaat dan over-de-top missies en situaties, die verder gaat dan een oppervlakkig verhaal waarbij je halverwege eigenlijk niet meer weet waarom je ook alweer in deze situatie zit. Ik wil een wereld die aanvoelt alsof hij echt leeft en ik wil een doel hebben. Al is het maar het zoeken van schatten, het verzamelen van bloempjes of het helpen van een random voorbijganger die wordt beroofd. Ik wil Red Dead Auto!

Redacteur: WesleyB

Aan het einde van GTA IV is er een vette scène. Je zit op je motor en rijdt op de snelweg. Je raast tegen de wind in, langs alle regendruppels. Ondertussen vliegt er een helikopter boven je hoofd die alles dat ook maar een beetje in de weg staat opblaast. Je houdt contact met je opdrachtgever via een zendertje. Je neemt de afslag naar het vliegveld en knalt even later door de beveiligde omgeving heen. Niet lang daarna ga je met een rotgang de ladingsbaan over, terwijl je een vliegtuig achtervolgt. Door je snelheid en het verrassend goed gepositioneerde hellingkje bevind je je opeens onder het vliegtuig dat nog maar net in de lucht hangt. Je gaat naar binnen en knalt iedereen dood. The end.

Een prachtig voorbeeld van een meeslepende climax in Grand Theft Auto IV, dat naar meer smaakt. Als ik aan GTA V denk, dan denk ik waar iedereen aan denkt. Grotere stad of steden, meer missies voor nog meer gameplayuren en zijmissies met toegevoegde waarde. Zijmissies met als doel de gameplay op te rekken naar een hoger niveau, niet dat je er voor je gevoel wat aan hebt, zijn waardeloos. Batman: Arkham City doet dat heel goed, om maar een recent voorbeeld te gebruiken. Die leert je gameplaymechanieken in de zijmissies; lessen waar je later in het spel op kunt terugvallen.

Bovenal wil ik een levende, sprankelende en compleet chaotische wereld, met meer voertuigen dan in deel vier. Die helikopter is leuk, maar brengt je eigenlijk nergens waar je echt wil zijn. Je gebruikt hem ook niet om snel ergens te komen, want die dingen zijn verrekte langzaam. In plaats daarvan wil ik zelf te besturen vliegtuigen die mij naar een ander land brengen en kennis laat maken met nieuwe gameplay, personages en missies. Meer hoogtepunten en minder koerierdiensten. Meer spannende sluipmissies, maar dan met een echt zuivere besturing. Of dat er allemaal inzit, weten we nog niet. Waarschijnlijk moeten we wachten tot eind 2012, zeker een half jaar nadat Max Payne 3 is uitgekomen, totdat we daar achterkomen.

Redacteur: Beaudelaire

Er is eigenlijk maar één game die het kan maken om via een simpele tweet met een link naar een pagina met een logo een nieuw deel aan te kondigen: Grand Theft Auto. In één keer werd het grandiose gamenajaar vergeten en werd er alleen maar over GTA V gepraat. Maar wat kunnen we eigenlijk verwachten? Duidelijk is dat Rockstar met deel 4 een iets serieuzere kant is ingegaan, iets waar Saints Row dankbaar gebruikt van heeft gemaakt. Persoonlijk denk ik dat het vijfde deel twee kanten op kan gaan: een oude wereld in een nieuw jasje of een gigantische nieuwe wereld.

De beste GTA qua wereld was San Andreas. Het was een schitterende reis om vanaf de getto's in Los Santos via het platteland en de woestijn naar Las Venturas te rijden. Wat zou het prachtig zijn om in GTA V dezelfde wereld (met wellicht een extra gebied) te krijgen met een nieuw karakter en verhaal. De tweede mogelijkheid is een compleet nieuwe wereld, die enorm groot is. De oorspronkelijke wereld van GTA IV was zo groot dat een rit van de ene kant naar de andere kant een paar uur duurde. Waarom is deze verkleind? GTA V krijgt hopelijk een enorme wereld met enorm veel (downloadbare) content.

De kritiek op GTA komt iedere keer terug en is eigenlijk elke keer hetzelfde. Naast dat de missies vrijwel altijd op elkaar lijken, zijn sommige mensen het nogal zat om het slaafje van iemand te zijn. In het logo van GTA V is een stuk groen te vinden, dat ook te zien is in een bankbiljet. Ik denk dat Rockstar naar de kritiek geluisterd heeft en dat je dit keer kunt spelen met een topman van een bank. Door de economische crisis gaan vele bedrijven failliet en een leuk idee is om als personage een succesvolle millionair te spelen, die steeds verder de onderwereld in duikt om maar geld te blijven verdienen. Het blijft allemaal speculatie en 2 november weten we hopelijk meer. Ik kan niet wachten.

Redacteur: Kn0x

Het is niet makkelijk om in een tolhuis te zitten. De hele dag kruipen mensen in hun vehicle voorbij zonder ook maar een blik naar mij te werpen. Een Thank You hier en een Have A Nice Day daar en dan heb je het ook wel gehad. Daarnaast is er op veel plekken ook gewoon te veel criminaliteit. Het gebeurt veel te vaak dat er weer eens een asshole door de slagboom rijdt. Die mensen hebben geen flauw benul wat dat voor impact dat op mijn baan heeft: De politie weer bellen (die wel altijd zeer snel ter plekke is), de slagboomreparateurs bellen, slagboom weer terug hijsen. Het is niet altijd makkelijk.

Ik heb in veel steden gewoond: Liberty City, Los Santos, San Fierro, Las Venturas maar ik heb me nog nergens echt op mijn plek gevoeld. Ik ga binnenkort weer verhuizen, maar ik heb nog geen idee waarheen. Misschien dat ik naar Europa ga, Londen of Parijs. Ik heb gehoord dat de criminaliteit daar minder is. Lekker thee drinken bij de Big Ben, beetje stokbrood schransen bij de Eiffeltoren, de rustiek van het land. Dat is waar ik naar smacht. Ach ja, we zullen het zien. Ik ga op 2 november mijn ontslag indienen en dan zie ik wel waar het schip strandt.

Redacteur: tuut-chips

Als er één game is die mijn laatste jaren op de basisschool heeft getekend, is het Grand Theft Auto: San Andreas. Ik had al langer een PlayStation 2, maar ik kwam nooit verder dan Gran Turismo 3 en de Harry Potter-spellen. Tot de dag dat ik met een verjaardag bij mijn neef was, en daar als negen- of tienjarige San Andreas speelde. De mogelijkheden waren eindeloos: vliegen in vliegtuigen, omstanders neerknallen, parachutespringen, in tanks rijden. Ik was meteen verkocht.
De volgende morgen toog ik met mijn vader naar de Intertoys, om San Andreas te kopen. Inmiddels heb ik het spel zes keer uitgespeeld: drie keer op mijn PlayStation 2, twee keer op pc en onlangs heb ik hem weer gekocht op Xbox Live.

San Andreas is de bestverkopende GTA ooit, en de op twee na (Call of Duty!) bestverkopende game ooit. De game definieerde hoe een sandbox-game moest zijn, en zette de standaard voor de vele die daarna zouden komen.

Met GTA V hoop ik dat de serie weer terugkomt bij die oneindige vrijheid. GTA IV was voor veel mensen een teleurstelling, omdat het leek alsof Rockstar niet goed de balans kon vinden tussen realisme en fun. De RAGE-engine werkte geweldig, het verhaal sleepte je daadwerkelijk mee, maar er was té weinig te doen. Ik wil niet bowlen met mijn neef, ik wil vliegen met jetpacks en Harriers stelen uit Area 51. Ik wil de map van Just Cause 2, de oneindige mogelijkheden van San Andreas, de graphics van Battlefield 3, het verhaal van Red Dead Redemption en de wapens van Saints Row: The Third. Te veel gevraagd? Misschien. Maar vergeet niet, dit is GTA. Dit is niet een serie die wegkomt met een gemiddelde game. Grand Theft Auto zet standaarden, en ik heb er vertrouwen in dat Rockstar dat met GTA V ook weer doet.

Redacteur:MrManiak

Naast de Metal Gear Solid-reeks is Grand Theft Auto een reeks naar mijn hart. Waar ik bij MGS verliefd ben op het gehele universum, is dat bij GTA de beleving. Ik weet nog goed dat ik de allereerste Grand Theft Auto speelde. Grafisch was het zelfs in die tijd redelijk, maar wat een tijd heb ik in dat spel gestoken. Hetzelfde geldt ook voor de expansion Grand Theft Auto: London, 1969. Heb jij de gouden tank gevonden in de Britse hoofdstad?

Na het iets hippere GTA 2 zorgde GTA 3 voor een geweldige ervaring. Wat was het heerlijk om na uren en uren een 'helikopterperspectief' te hebben nu een shot van achter de hoofdpersoon Claude te hebben. Toch miste de game een bepaalde vibe, een heerlijk gevoel. Toen kwam Grand Theft Auto: Vice City. Vaarwel sociale leven, hallo Tommy Vercetti! Wat een heerlijke sfeer, soundtrack, humor, missies en vooral setting.

En dit miste Grand Theft Auto 4. Hoewel het mooier was en vooral realistischer, miste het de speelsheid van Vice City. De nieuwste telg van de GTA-serie was in mijn ogen te grijs en nam zichzelf veel te serieus. Met The Ballad Of Gay Tony werd dit deels verbeterd, maar het miste het totaalplaatje. The Ballad was maar een kleine expansion, te klein om een goed en fijn gevoel over te brengen.

Wat zie ik graag terug in Grand Theft Auto V? De Vice City-vibe. Het hoeft niet de geweldige jaren 80-stijl te bevatten, maar het totaalplaatje moet kloppen. Meer kleur, meer vrolijkheid en vooral meer zelfspot. Hierbij valt ook een goed hoofdpersoon. Niko Bellic was zo interessant als een ui.

Zijn er nog meer elementen die ik verwacht? Ja, namelijk iets dat, afgezien van Grand Theft Auto IV, niet op grote schaal is gedaan: meerdere, gevarieerde steden. San Andreas had het wel deels, maar het leek toch redelijk veel op elkaar omdat het allemaal buurtsteden waren. Maar hoe tof zou het zijn om na een rit naar het vliegveld van bijvoorbeeld Liberty City naar Parijs, Amsterdam of terug naar Londen te gaan? Natuurlijk gaat dit niet gebeuren, maar het is wel tof om over na te denken.

Bovenstaande dingen hebben voornamelijk te maken met visuele aspecten. Toch zou het mooi zijn als de missies iets gevarieerder worden. Na een tijd de GTA 4-missies te doen, ben je het continue achtervolgen snel beu, hopelijk wordt hier over nagedacht.

Rockstar, bring it on. Ik heb er weer zin in.

Redacteur: Nebo

GTA II was mijn allereerste GTA-game. Als de toen nog kleine Nebo was het op zijn minst opmerkelijk dat ik zo'n gewelddadige game speelde. Maar, zo braaf en mentaal stabiel als ik was, ben ik toch op het goede pad beland. Bovendien brachten de weinig aanwezige pixels de gore net zo expliciet in beeld als in de gemiddelde Tom&Jerry-aflevering. Zoals sommigen van jullie weten, ben ik pas laat het PlayStation 2-tijdperk ingedoken. GTA III en GTA Vice City zijn mij volledig ontgaan. GTA San Andreas had ik echter wel op dag één in de pocket. Dankzij mijn woeste baardgroei, welke mijn leeftijd met vier jaar opkrikte, en een charmante knipoog naar de verkoopster, kreeg ik de game zonder problemen mee.

Daar stond ik, als zwarte jongeman in de hood, klaar om de wereld te veroveren. De missies hebben mij nooit echt weten te boeien. Ik heb ze gespeeld om alle omgevingen vrij te spelen en ben daarna gaan doen waar GTA echt voor bedoeld is: de stad op stelten zetten. Explosieven op de vreemdste plekken plakken en kijken wat voor schade het aanricht, een jumbojet kapen en er vlak boven de strip van Las Vegas uitspringen, met een jetpack en paarse dildo op zak iedereen aan gort slaan, je kon het zo gek niet bedenken of het was mogelijk. Dit wil ik terugzien in GTA V.

Velen zullen voor dit soort fun naar Saints Row verhuisd zijn, en dat kan niemand ze kwalijk nemen. GTA IV was te serieus. De stad was tof, maar je kon te weinig doen. De offline co-op van San Andreas hebben mijn broertje en ik kapot gespeeld. Dat deze ontbrak in GTA IV was voor mij reden om de game al snel opzij te leggen. Ik kende elk straatje van San Andreas. In GTA IV zou ik de weg niet kunnen vinden, ik nam immers altijd de taxi. GTA V krijgt van mij de kans op herstel. Als de game toegankelijker wordt dan zijn voorganger en boven alles meer vrijheid biedt om te doen wat je niet laten kunt, ben ik verkocht. Mijn geheugen zit vol mooie GTA-herinneringen en ik hoop dat GTA V hier meer aan kan toevoegen dan deeltje vier deed.