Foto's: Kroatië
Hoewel er de laatste tijd in Nederland niet erg veel van te merken is geweest, is het wel degelijk zomer. Dat betekent voor veel FOK!kers maar één ding: Vakantie. Op vakantie worden vaak de nodige foto's gemaakt. De mooiste foto's krijg je de komende tijd te zien op de FOK!frontpage.
Heb jij ook een mooie serie foto's gemaakt tijdens je vakantie en wil je deze met ons delen? Stuur even een e-mailtje naar fotografie@fok.nl voor meer informatie!
Hier volgt een verslag van BrandX vanuit Kroatie:
Momenteel ben ik op vakantie in het binnenland van Kroatië. Prachtig land. Mooie natuur, heeft nog wat ruigs en onverzorgds over zich. Veel mooie plekken gezien, maar een van de dingen die het meteen veel indruk op mij maakte was dat je met regelmaat door dorpen rijdt, waar je gewoon bewoonde huizen ziet waar de kogelgaten en mitrailleursporen in de muren nog gewoon zichtbaar zijn. En je dan dus beseffen dat de familie die daar woont waarschijnlijk familieleden is verloren tijdens de oorlog. (Klik op de foto's voor een groter formaat.)
De oorlog is hier in feite nog maar net geweest (1991-1995). 15-20 jaar klinkt ver weg, maar het is eigenlijk nog maar net, en dat merk je best wel in dit land. Het is een vrij arm land. Het platteland en haar dorpen van wat ik gezien heb in ieder geval. Ik zit in de buurt van Karlovac waar enige tijd verwoed gevochten is. In Karlovac is men momenteel bezig met het inrichten van een oorlogsmuseum. Tot die tijd is er een soort van 'openlucht'-museum met enkele ruines, en wat oorlogstuig. Het heeft veel indruk om mij gemaakt. Hierbij een kleine sfeerimpressie. Mocht je een keer in de buurt zijn, is lligt aan de hoofdweg door Karlovac, niet te missen door de straaljager (zie foto's) die je duidelijk vanaf de weg ziet 'vliegen'.
Ik wist wel dat dit land in oorlog is geweest (like, dûh), maar nooit gerealiseerd dat het nog zo zichtbaar en vooral ook nog voelbaar is. En dan mezelf nog heel kortzichtig als eerste afvragen toen ik dat soort huizen de eerste keer zag: 'waarom doen die mensen die gaten niet dichtgooien met wat metselspul ?' om je later te beseffen wat voor emotie er nog moet leven om de verloren familie/vrienden/kennissen, de herinnering die door die gaten (soms als soort van eerbetoon) vastgehouden wordt, en vaak ook omdat simpelweg het geld ontbreekt.
Heel vreemd gevoel hoe dichtbij het in ene komt. Die hele oorlog was stiekem toch een beetje een ver van mijn bed show gezien de fase van mijn leven toen. Terwijl het zo dichtbij was. 15 uurtjes rijden en je bent er. Dat maakt het voor mij dubbel zo confronterend. Ook al klinkt dat misschien gek om te zeggen.
Het forumtopic met dit reisverslag vind je hier.
