Legendarische Wimbledonfinales

Morgen staan Rafael Nadal en Novak Djokovic tegenover elkaar in de finale van Wimbledon. Of het een legendarische finale gaat worden weten we nog niet, maar de kans is groot dat deze twee heren er een mooie strijd van gaan maken. De geschiedenis van Wimbledon bood ons al eerder vele mooie finales. Speciaal daaraan wijdde tong80 in Memory Lane het topic Kennen jullie de mooiste Wimbledon finale ooit nog? Om de lezers van FOK!sport een beetje in de stemming te brengen hebben we een paar juweeltjes voor jullie verzameld.

Voor tong80 zelf is vooral de finale uit 1980 legendarisch. De wedstrijd ging tussen Björn Borg en John McEnroe. Borg had de vier jaren daarvoor het fameuze grastoernooi gewonnen en wilde graag de eerste zijn die vijf titels op rij pakte. Voor McEnroe was het zijn eerste finale ooit in Londen, wel had hij het jaar ervoor al de US Open gewonnen. Het werd een enerverende strijd waarbij de Amerikaan uit de startblokken vloog en meteen de eerste set met 6-1 won. Daarna kwam de viervoudig winnaar Borg terug met 7-5 en 6-3. De vierde set bracht een tiebreak waarin beide heren lang gelijk op gingen. In een ongemeen spannende strijd werd het uiteindelijk 18-16 voor McEnroe. In de beslissende vijfde set bleef de wedstrijd in evenwicht tot Björn Borg op 7-6 eindelijk zijn matchpoint benutte en zijn vijfde titel op rij veilig stelde. 

Voor n00biedoobiedoo was de finale van 1996 een bijzondere wedstrijd. Het was het jaar dat een Nederlander zegevierde op Wimbledon. Richard Krajicek kwam in de finale na slechts één set verloren te hebben. Zelfs Pete Sampras moest er in de kwartfinale in drie sets aan geloven. In de eindstrijd kwam hij MaliVai Washington tegen. Voor de Amerikaan was Krajicek niet de eerste Nederlander die hij ontmoette, in de achtste finale won hij van Paul Haarhuis. Deze finale was helaas niet bijzonder spannend. Wederom hoefde Richard Krajicek geen set af te staan en won met 6-3, 6-4 en 6-3. De finale was niet alleen vanwege de oranje-overwinning bijzonder, maar ook vanwege de vrouwelijke streaker die vlak voor het begin van de wedstrijd de baan overstak. Misschien dat het juist daarom voor n00biedoobiedoo zo gedenkwaardig was.

rubbereend vond vooral de finale tussen Goran Ivanisevic en Patrick Rafter bijzonder. De finale werd niet zoals altijd op zondag gespeeld, maar door het door veel regen geplaagde toernooi werd de wedstrijd naar maandag verplaatst. Mensen die normaal nooit een kaartje konden bemachtigen, wisten nu binnen te komen door gewoon voor de deuren van Wimbledon te gaan slapen. De sfeer in het stadion was uitzinnig. In die sfeer verdeelden beide heren de eerste vier sets netjes om en om. De Kroaat won de eerste met 6-3 maar daarna sloeg de Australiër terug met 6-3. Waarna Ivanisevic weer voor kwam dankzij een 6-3 setoverwinning. Wederom kwam Rafter terug met 6-2. In de beslissende vijfde set ging het gelijk op maar bij 7-7 wist Ivanisevic Rafter te breken en op 8-7 mocht het service kanon zelf de wedstrijd beslissen. En dat deed hij. Hij was al de eerste speler met een wildcard die de finale behaalde en hij was nu ook de eerste winnaar die mocht meedoen dankzij een wildcard.