Eerste indrukken van de Nintendo 3DS

Nintendo bracht ons schouderknoppen met de introductie van de Super Nintendo. Het Japanse bedrijf gaf ons de analoge stick met de Nintendo 64 en maakte gamen tijdens je vakantie groot bij de Gameboy. Met de Nintendo Wii introduceerde het bewegingsgevoelige besturing om te gamen. Tenslotte is daar de Nintendo DS dat gamers de mogelijkheid bood om de virtuele spelwereld aan te raken via het touchscreen. Met de bioscoopfilm Avatar brak het kijken naar 3D-beeldschermen echt door. Nu is het 2011 en brengt Nintendo de Nintendo 3DS op de markt, een 3D-spelcomputer die alle ervaringen van alle voorgaande spelcomputers in zich stopt.

De Nintendo 3DS ligt vanaf 25 maart voor grofweg 250 euro in de winkels. Het apparaat is verkrijgbaar in twee kleuren, zwart en blauw. Het is iets minder breed dan de DSi, iets dikker en slechts twaalf gram zwaarder. Waar het bovenste scherm breder, maar minder hoog is geworden, heeft het aanraakscherm zowel in de breedte als in de hoogte moeten inleveren. Het verschil is minimaal, maar wel opvallend omdat Nintendo sinds de eerste Nintendo DS de schermen alleen maar groter heeft gemaakt (met de DSi XL is hoogtepunt natuurlijk).

Vierpuntsdruktoets
Interessanter is de interface van de 3DS. Doordat het touchscreen iets kleiner is gemaakt, zijn de select-, home- en startknop nu te vinden onder het schermpje. Aan de rechterkant zijn de bekende actieknoppen te vinden en de schouderknoppen zien we ook weer terug. Aan de linkerkant van het touchscreen neemt de analoge joystick een opvallende plaats in. Door de joystick is de richtingstoets, voorheen bekend als de vierpuntsdruktoets in Nintendo-jargon, naar beneden verplaatst. Dit bekent dat de analoge pad erg plezierig geplaatst is, terwijl de richtingsknop toch wel erg veel aan de rand van het apparaat zit. Het is geen ramp, maar plezierig kunnen we het niet noemen. Puristen die zich verheugen om Super Street Fighter IV: 3D Edition met de geliefde vierpuntsdruktoets te spelen, zullen door een zure appel moeten bijten.

Ambitie
Zolang de 3DS nog niet gelanceerd is, hebben veel functies van het apparaat nog geen nut. Zo is het mogelijk om met de Nintendo 3DS online te gaan, spelletjes te kopen, demo’s te downloaden en via Nintendo’s online netwerk met of tegen andere spelers te gamen. Een speciale functie, genaamd StreetPass, maakt het mogelijk voor jouw 3DS om data uit te wisselen met andere 3DS bezitters. Op die manier zou jouw Street Fighter-personage achter de schermen vechten met andere Street Fighter-bezitters (de game hoeft er dan niet eens per definitie in te zitten), waarmee je bijvoorbeeld kledingstukken kunt verdienen voor je gamepersonage. Niet alle games gaan gebruik maken van StreetPass, maar de technologie is door Nintendo goed uitgedacht. Het Japanse bedrijf wil al langer SteetPass gebruiken dan het 3D-scherm. Dat moet toch iets zeggen over de ondersteuning die geboden gaat worden aan StreetPass. Automatisch uit te wisselen Pokémon-personages, schatkaarten voor The Legend of Zelda en racetijden voor Mario Kart zouden slechts simpele en logische voorbeelden zijn.

Beeldscherm en camera
Zoals gezegd is er natuurlijk veel te doen om het 3D-scherm. Je kunt het uitschakelen of slechts voor de helft activeren, volgens de handleiding moet er elk half uur zeker tien minuten pauze genomen worden en ondertussen schreeuwen mensen moord en brand wanneer ze hoofdpijn krijgen van de 3DS. Ten eerste moet vastgesteld worden dat het 3D erg goed werkt. De beelden komen niet uit het scherm, zoals in de bioscoop, maar het glas van het scherm houdt alle virtuele objecten juist tegen. De diepte gaat het scherm in. Uiteraard zonder dat je een brilletje nodig hebt.

Toch 3D is niet altijd even handig. Hoe leuk het ook is om door je huis te lopen, terwijl je in Face Raiders je eigen hoofd neerschiet, door het vele bewegen en lopen is het maar moeilijk om je goed te focussen op het 3D-beeld. Wanneer je de 3DS recht voor je neerzet, zie je het 3D-beeld optimaal. Beweeg je hoofd en centimeter op tien naar links of rechts en het scherm verspringt al een beetje. Dat zijn de nadelen van parallax barrier, het systeem waarmee het 3D-beeld wordt opgebouwd. Om en om worden beelden onafhankelijk van elkaar naar een van je ogen gestuurd. Doordat je beide ogen een iets ander beeldje waarnemen, ervaar je diepte. Dit is nogal gevoelig, en daarom ten zeerste af te raden wanneer je spellen speelt die gebruik maken van de camera of de bewegingssensor in de 3DS.

Naast een 3D-scherm beschikt dat nieuwe spelcomputer ook over een 3D-camera. Deze dubbele camera zit aan de achterkant van de Nintendo 3DS en biedt de mogelijkheid om foto’s in 3D te maken. Uiteraard kan je deze foto’s vervolgens ook weer in 3D bekijken of exporteren via een meegeleverde SD-kaart. De camera heeft geen flitsfunctie en geen hoge resolutie, namelijk 640 x 480. De kans dat iemand ooit serieuze foto’s gaat maken met de camera van de 3DS acht ik dan ook minimaal. De camera’s zullen waarschijnlijk dan ook hoofdzakelijk gebruikt worden in een paar spellen.

Wowfactor
De Nintendo 3DS ligt niet in de winkel samen met een spelletje. De games moeten los gekocht worden. Om niet helemaal beteuterd thuis te zitten met een 3DS zonder spellen heeft Nintendo enkele kaartjes meegeleverd. Door het programma AR Games op te starten en met de 3D-camera, op de achterkant van de spelcomputer, op zo’n kaartje te richten, is het mogelijk virtuele spelletjes in de echte wereld te spelen. Zo komt er plots een virtueel landschap uit je bureau waarbinnen je doelwitten moet raken, kan je 3D tekenen en is het mogelijk om een variant op midgetgolf te spelen. Deze spellen hebben een wowfactor die je zoekt wanneer je de 3DS voor het eerst aan je ouders toont. Het leukste is een schietspelletje waarbij uiteindelijk een draak moet worden verslagen. Vooral het idee dat je met de 3DS om de draak, die bijvoorbeeld uit de eettafel komt, heen moet lopen om hem te verslaan, is iets dat zelfs de grootste gadgetfreak doet glimlachen.

Voorlopig oordeel
Als totaalpakket is de Nintendo 3DS een mooi apparaat. De analoge stick is een welkome toevoeging en de wetenschap dat het apparaat aanzienlijk krachtiger is dan zijn voorganger moet de fanatiekere gamers geruststellen. Het 3D-scherm werkt goed, maar lijkt lang niet altijd ideaal te zijn. De Nintendo 3DS is een goede opvolger voor de Nintendo DS. Bovendien hoef je Nintendo DS-games niet weg te gooien, want die zijn gewoon nog altijd speelbaar. Waar de wowfactor erg afhankelijk lijkt te zijn van het 3D-scherm, lijkt de kracht van het apparaat niet daar te liggen. Die ligt namelijk bij de verbindingsmogelijkheden van het apparaat en de online functionaliteiten.

Door: Robert Hoogendoorn – Novum Nieuws ©