[Special] Linford Christie wordt vandaag 50

Vandaag wordt één van de grote Britse sporters vijftig jaar oud. Hij heeft een erelijst met daarop een wereldtitel, meerdere Europese titels en een Olympische gouden medaille. Buiten zijn sportieve prestaties was deze man een opmerkelijke persoonlijkheid. Vandaar dat we vandaag terug kijken op de bijzondere carrière van Linford Christie.

Linford werd vijftig jaar geleden geboren in Saint Andrew, Jamaica. Als hij zeven jaar is volgt hij zijn ouders die vijf jaar daarvoor al naar Londen verhuisd zijn. Op school blinkt hij al uit tijdens de gymlessen maar hij gaat zich pas op zijn negentiende serieus bezig houden met atletiek. Zijn doorbraak laat echter even op zich wachten. Christie mist kwalificatie voor de Olympische Spelen van Los Angeles in 1984. De Brit weet zich zelfs niet te plaatsen voor een plekje in de estafetteploeg.

Na deze teleurstelling stapt de geboren Jamaicaan over naar een nieuwe coach. Hij komt terecht bij Ron Roddan en dat blijkt de juiste man voor Christie te zijn. Al in 1986 volgen de eerste successen. Met goud op de 100 meter tijdens de Europese kampioenschappen breekt hij definitief door. Later dat jaar pakt hij ook nog de zilveren medaille op diezelfde afstand tijdens de Gemenebest Spelen. Hij moet alleen Ben Johnson voor zich dulden.

Tijdens de Spelen van 1988 in Seoul pakt de Brit aanvankelijk een bronzen medaille op de 100 meter maar na de diskwalificatie van Ben Johnson vanwege dopinggebruik krijgt hij alsnog de zilveren medaille. Enkele dagen later volgen de kwalificatiewedstrijden voor de dubbele afstand. Christie gaat door, alleen wordt er bij een dopingtest pseudo-efedrine aangetroffen. Tijdens een hoorzitting ontkent Christie ooit bewust doping genomen te hebben en zegt dat de gevonden stof in zijn urine terecht is gekomen door het drinken van gingsengthee. De autoriteiten accepteren zijn verweer en er volgt geen straf.

In 1991 beleeft de grote Brit een moeilijke periode in zijn loopbaan. Hij wordt slechts vierde op de 100 meter tijdens de wereldkampioenschappen. Christie twijfelt aan zijn toekomst in de sprint. Als je echter het deelnemersveld en de uitslag van die avond bekijkt, is een vierde plaats ook een grootse prestatie. Die 100 meter was misschien wel de best bezette race ooit. Er lopen twee mensen onder het bestaande wereldrecord, er worden drie continentale records verbroken en er sneuvelen zes persoonlijke record. De eerste zes zitten binnen één tiende van een seconde.

Eén jaar later volgt dan het absolute hoogtepunt van zijn carrière. Tijdens de Olympische Spelen van Barcelona staat hij wederom in de finale van kortste sprintafstand. Hij is dan al 32 jaar, wat vrij oud is voor een topsprinter. In de baan naast hem staat topfavoriet Leroy Burrell. Maar die heeft een slechte start. Christie start prima en heeft halverwege al iedereen te pakken. En finisht afgetekend als eerste waarmee hij de oudste winnaar van het koningsnummer ooit wordt.

Weer een jaar later schrijft Christie definitief geschiedenis door in Stuttgart ook wereldkampioen op de 100 meter te worden en maakt daardoor een voor Britten bijzonder rijtje titels vol. Christie is na die race regerend olympisch, Europees, Gemenebest en wereldkampioen. Een nooit eerder geleverde prestatie! Dit leverde hem de prijs van sportpersoonlijkheid van het jaar op in Engeland. Een zeer belangrijke prijs daar.

Daarna gaat het langzaam bergafwaarts met zijn carrière. Tijdens de Spelen in 1996 in Atlanta wordt hij met twee valse starts gediskwalificeerd. In 1997 kondigt hij zijn afscheid aan van de wedstrijdsport en in de jaren erna verschijnt hij alleen op uitnodiging in enkele wedstrijden. Bij zo’n wedstrijd in Dortmund in 1999 wordt hij bij een onaangekondigde dopingcontrole betrapt op het gebruik van Nandrolon. De Britse atletiekfederatie spreekt hem vrij maar de internationale atletiekfederatie herroept dat besluit en schorst hem voor twee jaar. En zo komt er een definitief einde aan de actieve loopbaan van Christie.

Linford had in Engeland regelmatig aanvaringen met de pers en dan vooral de beruchte tabloids. Daarin werd regelmatig geschreven over de “Linford Christie-lunchbox”. Daarmee doelde men op de nadrukkelijke en duidelijk herkenbare aanwezigheid van zijn geslachtsdeel in de strakke atletiekpakken die hij droeg. Hij vond dergelijke commentaren veel te ver gaan. Christie maakte er echter ook regelmatig grapjes en opmerkingen over. Als reactie op alle artikelen in de pers verscheen hij zelf een keer in een wedstrijdpak dat bedrukt was met allemaal stukken over hem.

Tegenwoordig begeleidt Christie atleten en heeft hij een eigen bedrijf wat zaken rond het management en promotie van sporters en sporten regelt. Ook is hij zo nu en dan op de BBC te zien als presentator of analist.