[Fotoreportage] Huntenpop 2009
De Heideroosjes trapt af met een set van drie kwartier waarin zelfs klassiekers als “Punica“ en Klapvee de revue passeerden. In een afgeladen Veldhunten-tent barst het feest dan ook meteen in alle hevigheid los en wordt de eerste verzwikte enkel al na korte tijd gesignaleerd. Niet getreurd, even naar de EHBO en we zijn weer in topvorm voor The Offspring. De heren worden zichtbaar ouder en hebben ook wat moeite het publiek vast te houden. Pas wanneer na ruim een half uur “Staring At The Sun“ wordt ingezet gaat het publiek enigszins meedoen. Wanneer er een piano het podium op getild wordt en er twee ballads gespeeld worden zakt de show weer in. Na “Intermission“,“Self Esteem“ en in totaal drie pauzes houden ze het tien minuten te vroeg voor gezien. Hoewel het anders bedoeld is, staan de Heideroosjes niet in het voorprogramma van The Offspring, maar The Offspring in de afterparty van de Heideroosjes.
Dag twee, na een wat korte nacht op een regenachtige, maar erg gezellige camping waar barbecueën en een kampvuur bouwen gewoon nog mag. De aftrap wordt gegeven door The Cohens, welke een dosis powerpop ten gehoren brengt en iedereen op het festivalterrein wakkershud. Hierna is de beurt aan Roel van Velzen. Deze band is sinds kort aangevuld met Joost en Bram van Krezip, hetgeen een muzikale verrijking is voor de toch al sterke live act van VanVelzen. Het derde nummer is gelijk een primeur: Roel speelde hier voor het eerst zijn nieuwe nummer “Bigger Hunt“. Het rockt aan alle kanten en heeft zeker hitpotentie.
Roosbeef, die sinds de release van haar eerste album “Ze Willen Wel Je Hond Aaien, Maar Niet Met Je Praten“ grote sprongen heeft gemaakt wist te overtuigen met liedjes als “Te Heet Gewassen“, “Onder Invloed“ en “De Bouwvakkers“. Pete Murray -die speciaal voor dit optreden heen en weer vloog- zet in een kleine bezetting met slechts een bassist erbij een mooie, intieme show neer. Van zichzelf geen smaakmaker, toch heerlijk van smaak.
De dag vervolgt met een vol, leuk en afwisselend programma. Zo levert Haydamaky een lekker portie Balkan waarbij. Kon men weer even op adem komen met de zuivere en zwoele zang van Catch! en is Oma niet te stoppen in de Doc-Stap tent. Om half acht is het tijd voor De Jeugd van Tegenwoordig . Na tien minuten weten ze de hele tent mee te krijgen en is het feestavondje goed begonnen.
Dan stapt Danko Jones op de bühne. De niet al te volle tent is na slechts één nummer volledig afgeladen. Danko beloofde niet 100%, maar 103% procent te geven. Maar wacht, als u nu allen mee doet, geef ik 104% omdat het toch de laatste show van de zomer is! Hoewel het geluid tot vier keer toe wegvalt, weet deze ras-entertainer het publiek wederom op magische wijze te bespelen. Na ruim een uur te hebben genoten van nummers als “Code Of The Road“,“Play The Blues“ en “The Lovercall“, een kapot geslagen bekken van de jarige drummer en een tirade aan het adres van de lichtman (Piss off, these lights are bugging the shit out of me. I’m not on XTC, I’m not the Prodigy, so get lost with this technorave bullshit.) kunnen we wel spreken van het hoogtepunt van het festival.
De dag wordt afgesloten met een spetterende dj-set van Junkie XL. De show komt wat moeilijk op gang, maar als na een paar nummers de sfeer gezet is kan deze avond niet meer stuk.
Al met al een zeer geslaagde editie van het jubilerende Huntenpop. De diversiteit in het programma, de relatief goedkope consumpties en de sfeervolle camping maken het een toegankelijk festival voor iedereen.
Tekst door: Ricardo Duijser
