Marvel's Midnight Suns

Marvel is groot en na zoveel films zal het niemand verwonderen dat de game-ontwikkelaars ook een stukje van dat succes mee willen pikken. Helaas, soms komen er games uit als Marvel’s Avengers, maar gelukkig zien we ook toffe games, zoals Guardians of the Galaxy, waar de makers precies wisten waarom de gelijknamige films populair zijn. En nu komt 2K met Marvel's Midnight Suns, het duivelse team dat we nog amper op het witte doek hebben gezien.

Het meest opvallende: Marvel's Midnight Suns wordt ontwikkeld door Fireaxis, de makers van XCOM. Daar heeft het wel iets van weg. Marvel's Midnight Suns is turnbased, maar het grote verschil is dat je aanvalt met de random skill-kaarten die je per turn krijgt. Er is geen simpele aanval om op terug te vallen als je geen van de kaarten wil gebruiken, je moet maar hopen op goede kaarten.

Dat klinkt gruwelijk irritant, maar het is eigenlijk nooit dat je alleen maar slechte kaarten krijgt. Juist door die random kaarten pas je je vaker aan en speel je anders dan dat je zelf zou doen als je volledige controle had. Natuurlijk is het vervelend als je een teamlid niet kunt healen terwijl ze op sterven na dood zijn. Er zijn nog andere mogelijkheden: je ziet wel welke vijand wie gaat aanvallen in hun volgende beurt, dus je kunt proberen diegene uit te schakelen en zo je teamlid in leven houden. Of je maakt gebruik van je twee pogingen om toch kaarten in te ruilen voor nieuwe kaarten en dan hopen op een heal.

De kaarten zijn gevarieerd. Blade is vooral van het leegzuigen (lifesteal), terwijl Ghost Rider juist mensen in de hel wil laten belanden. Je kunt bijvoorbeeld in een beurt een gapend gat in de grond maken en dan laat je een andere held een vijand er in beuken met een skill met knockback-effect. Zo zijn er meer combo’s te maken, en door de random kaarten leer je al snel variëren in aanvallen en combo’s. Wel jammer is dat er uiteindelijk ook helden verschijnen die niets met donkere magie te maken hebben. Iets meer focus op de groepering zou wat minder cliché zijn.

De gameplay van Marvel's Midnight Suns is dus tof, maar ik ben minder te spreken over de presentatie van alles erom heen. In het landhuis en omgeving van de Midnight Suns kom je alle ander teamleden tegen om mee te babbelen. En er is heel veel gebabbel. Ik heb het bij het hoofdverhaal gehouden, maar als je wil kun je hele theekransjes houden. Het enige interessante is dat je soms dialoogkeuzes hebt waardoor je neigt naar light of dark. Daardoor unlock je andere skillkaarten voor je hoofdpersonage.

De ‘tuin’ van het landhuis is een doolhof met weer allerlei geheime doorgangen. Je vindt er items, dagboeken, je kunt er plekken vinden om je vriendschap met een teamlid te verhogen en challenges vinden om bijvoorbeeld nieuwe skillkaarten te krijgen. Alleen het laatste is echt nuttig. Het is te vergelijken met Mortal Kombat waar je door de Krypt kunt rennen op zoek naar van alles. Sommige plekken zijn ook nog dicht, maar naarmate je verder in het verhaal bent, krijg je de mogelijkheid daar ook rond te snuffelen.

Grafisch is Marvel's Midnight Suns ook niet je van het. Ikzelf heb het op Xbox Series X gespeeld, maar zelfs daarop kreeg ik soms framedrops in alles rondom het landhuis. En het ziet er niet uit alsof het zwaar moet zijn. De personages zien er ook last-gen uit, we zijn ondertussen beter gewend. Tijdens missies is het beter, en zie je meer lichteffecten, schaduwen en soms ook weersveranderingen. Dan heb je ook geen last van framedrops.

De combat van Marvel's Midnight Suns is gevarieerd door de random kaarten per toerbeurt. Daardoor leer je jezelf aan om aan te passen en anders aan te vallen of te verdedigen. Heel erg dynamisch dus. Helaas is je ‘basis’, het landhuis en de omliggende tuin een stuk minder leuk uitgewerkt. Er zijn veel simpele en oninteressante dialogen die net zo goed achterwege hadden kunnen worden gelaten.

Gespeeld op Xbox Series X, ook verkrijgbaar voor PlayStation 5 en pc.