The New Mutants

Peter Breuls

Als laatste stuiptrekking van het X-Men-universum brengt Disney alsnog de spinoff The New Mutants uit, met als enige argument dat de film nu eenmaal bestaat en elke film het verdient om gezien te worden. Doe dat ook gerust, maar verwacht niet dat je diep onder de indruk zult raken.

Het uitstellen van films zijn we inmiddels wel gewend, maar voordat een pandemie de bioscoopkalenders overhoop gooide werd er al veel geschoven met The New Mutants, een film die eigenlijk in 2018 door filmstudio 20th Century Fox zou worden uitgebracht, maar het slachtoffer werd van de overname van Fox door Disney. Als gevolg daarvan is de release van de film bijna zinloos geworden: in plaats van een volgende stap in wat Fox met hun Marvel-filmrechten (X-Men, Fantastic Four, Deadpool) kon gaan doen is de film nu een laatste stuiptrekking na X-Men: Dark Phoenix, de laatste reguliere X-Men-film die vorig jaar is uitgebracht voordat Marvel Studios de mutanten gaat integreren in hun Marvel Cinematic Universe en daarbij vermoedelijk de bestaande films compleet gaat negeren.

The New Mutants

Zinloos is de film omdat er niet echt sprake is van "de nieuwe mutanten", maar gewoon van een groep jonge mutanten uit hetzelfde filmuniversum als de X-Men. We kennen ze alleen nog niet en het idee was wel om ze te gaan integreren met de grotere verhaallijnen. Zinloos is de film omdat daar nu waarschijnlijk niets meer van komt. Wat Marvels Kevin Feige ook van plan is met de mutanten binnen de MCU, het zal vermoedelijk niet veel te maken hebben met wat kijkers al kennen. En dus zijn deze nieuwe mutanten niet de nieuwe, maar de laatste. Een betere titel zou misschien The Last Mutants zijn geweest.

Zinloos is de film ook omdat het uiteindelijk niet zo veel toevoegt aan het geheel. Leuk is wel dat deze film een stuk origineler is dan de meeste X-Men-films, niet in de laatste plaats omdat die groep hier slechts even bij naam genoemd wordt; de hoofdfiguren in The New Mutants zijn tieners die net hun krachten ontdekken en wie is verteld dat het waarschijnlijk beter is om die krachten te leren gebruiken in een gecontroleerde omgeving. Die gecontroleerde omgeving? Een inrichting, waar schijnbaar slechts één personeelslid, een arts gespeeld door Alice Braga, voor de gasten zorgt en erop let dat ze niet van het terrein ontsnappen. De film ontvouwt zich als een horrorverhaal, dus reken maar dat de kleine groep jonge mutanten juist graag wíl ontsnappen.

The New Mutants: Anya Taylor-Joy

En daar is waar de film wat minder zinloos wordt. Hoewel het geheel geen hoge ogen gaat gooien in de jaarlijstjes is het verhaal van een mutantengerelateerde spookbedreiging in de inrichting, die inspeelt op de persoonlijke angsten van de aanwezigen, voldoende om een leuk horroraspect omheen te bouwen. Na een wat trage karakteropbouw (nieuweling maakt kennis met de groep, maakt vrienden met de één en voelt zich bedreigd door de ander, een beetje standaard maar niet té afgezaagd) begint langzaam het spanningsmotortje te draaien en zorgen vreemde verschijningen en mysterieuze bedoelingen van de arts voor voldoende gevaar om de tweede helft van de film omheen te bouwen. Regisseur Josh Boone doet het effectief; de personages en niet de actie blijven centraal staan, maar dat betekent wel dat het grootste gevaar in de finale wat weinig bedreigend aanvoelt. Het helpt ook niet dat dat grote gevaar in principe een grote bak CGI is; ook hier niet per sé storend, maar lastig om interessant te vinden.

The New Mutants is, kortom, een prima wegkijkertje die je laat zien welke richting het Fox-Marvel universum nog had kunnen volgen. Het is ook een film die je alweer vergeten bent voordat je buiten bent, hoezeer je je ook vermaakt hebt in de zaal.