Sakura Wars

Pheno

De fans hebben er al heel lang om gevraagd, maar na tien jaar is er dan een nieuw deel in de Sakura Wars-reeks. In Japan is de serie zeker een succes geweest, tot het vijfde deel. En wat kregen wij in het Westen: het vijfde deel Sakura Wars: So Long, My Love. Er zijn wel wat fan-vertalingen van de eerdere delen verschenen. Gelukkig is dit zesde meteen een reboot, je hoeft de oude delen niet te hebben gespeeld om er iets van te begrijpen. Sakura Wars in een genre proberen te plaatsen is lastig. Het heeft actie, het heeft elementen van een dating-sim en het doet erg denken aan een visual novel. Combineert dat wel?

Het verhaal van Sakura Wars speelt zich af in een steampunk Tokio zo rond 1920. Jij speelt Seijuro Kamiyama, een ex-marinier die zich meldt bij het noodlijdende Imperial Combat Revue, dat we kennen uit het vijfde deel. Wat moet een voormalige kapitein van een oorlogschip bij een toneelgezelschap kun je denken. Nou, naast acteerwerk om de kosten te dekken, beschermen zij Tokio tegen een demonische dreiging met behulp van mechs. Het gezelschap is alleen niet goed in acteren en ook niet in vechten. Het gaat dus slecht en de groep dreigt failliet te gaan. Daar moet jij als nieuwe leider van de Flower Division verandering in brengen.

Sakura Wars - Cutscene (Foto: SEGA)

Na de intro wordt het tijd om kennis te maken met de volledig vrouwelijke cast. Daar merk je dat het LIPS-systeem uit de oude delen terug is. Tijdens een dialoog of bepaalde situaties kun je voor een keuze te komen staan. Je zult binnen tien seconden moeten kiezen wat je wil zeggen, anders wordt er een optie gekozen. Meestal zijn er drie opties: de neutrale, de vriendelijke en natuurlijk de perverse optie. Voor ons is het awkward om die laatste optie en bijbehorende tenenkrommende situaties te hebben in een game. Bij de eerste ontmoetingen kun je bijvoorbeeld tegen elke meid zeggen dat je wil daten. Een andere situatie: je komt in de kleedkamer van de actrices en je hoort iemand aankomen. Je verstopt je en dan krijg je de keuze hoe ver je wil gaan bij het gluren. Zucht.

Sakura Wars - LIPS dialogue with Sakura (Foto: SEGA)

In Sakura Wars hebben die keuzes invloed op het vertrouwen tussen jou en de meiden, wat weer merkbaar is in gevechten. In de eerdere delen veranderden de keuzes nog wel eens in de gegeven tijd, dat zie je nu niet terug. Soms zijn de keuzes ook niet helemaal eerlijk. Zo lijkt het in een bepaalde dialoogoptie dat ik de meiden motiveer. Maar na die zin komt er in het gesprek iets als “en als het niet lukt dan verkopen we het theater”. Daar is dan een van de meiden weer kwaad om. Dag vertrouwen. Over het algemeen zorgt dit systeem er wel voor dat je blijft opletten tijdens de dialogen.

De gevechten in Sakura Wars zijn niet turn-based zoals eerdere delen. Dat was een SRPG, dus veel meer strategisch. Nu is het realtime actie, maar dan vrij simpel. Je bestuurt een mech, en je kiest een tweede actrice in een andere mech om op missie te gaan. Je kunt wisselen tussen beide mechs tijdens de missie. Je hebt een light en een heavy attack en je kunt dashen, walldashen, springen en dodgen. Bij die laatste is de haast verplichte ‘perfect dodge’-mechanic er ook, dus een soort bullet-time zit er ook in. Ondertussen vult er een speciale meter als je een succesvolle aanval doet of items oppakt. Is die vol, dan kun je een super-aanval inzetten, die normaal gesproken wel alles en iedereen doodt, behalve tijdens een bossfight. Dat was het qua gameplay. Je kunt mechs niet vervangen voor betere, of upgraden door er nieuwe wapens en schilden op te zetten of wat dan ook. Het enige dat je kunt verbeteren gaat via de verhaalmodus: hoe meer vertrouwen er bestaat, des te beter de statistieken van je collega zijn.

Sakura Wars - Battle (Foto: SEGA)

Het is vrij simpele gameplay, maar toch heb ik er wat issues mee. Een probleempje is de grote groepen vijanden op je scherm, de dodge-knop heb je heel vaak nodig. Door die drukte wordt het perfect timen van een dodge ook lastiger wanneer er tien vijanden om je heen staan. Niet dat dat boeiend is, want je kunt onbeperkt dodgen. Dat is de oorzaak van het belangrijkste probleem: de moeilijkheidsgraad of beter gezegd, het ontbreken daaraan. Er is echt genoeg actie, maar het spel wordt nooit moeilijk omdat je altijd kunt dodgen. Het hoeft echt niet zoals een Souls-game te zijn, maar een beetje meer uitdaging had echt wel gemogen. Had een cooldown op het dodgen gezet en spelers zouden al beter moeten opletten.

Het is jammer dat Sakura Wars qua gevechten niet zo uitgebreid is. De graphics en soundtrack zijn namelijk wel erg goed. Dit ontwikkelteam van SEGA heeft eerder Valkyria Chronicles 4 gemaakt, en je kunt zien dat ze weten hoe ze dat moeten aanpakken. De ingame graphics zijn goed, maar ook de cut-scenes kunnen zo uit een anime komen. De personages zijn like-able, ieder heeft weer een eigen, soms wel erg apart karakter. En ja, natuurlijk is er moeite in gestopt om voor bijna iedere speler wel een favoriete meid te bedenken. Al heb je er bij die rugpijn moeten hebben door het gewicht van hun voorgevel.

Sakura Wars - Anastacia (Foto: SEGA)

Ik heb zo’n dertig uur gedaan om Sakura Wars een keer uit te spelen. Het spel bestaat uit hoofdstukken waar je eerst een flinke tijd bezig met het visual novel-gedeelte, daarna eindigt het in het vechten tegen demonen met op het einde een baas. Wil je er meer tijd in steken, dan kun je nog intiem worden met elke meid van de groep natuurlijk. Er zijn altijd mensen die dat graag willen doen, vast voor de “platinum trofee”. Ik heb meer tijd in een andere mini-game gestopt.

De minigame Koi-Koi zit er namelijk in, en na mijn kennismaking als mini-game in Yakuza blijf ik dat toch erg leuk vinden. Je hebt verschillende NPC’s uit Sakura Wars om tegen te spelen en met de gewonnen punten kun je weer spullen kopen zoals plaatjes om je stickerboek vol te krijgen. Voor de niet-kenners: Koi-Koi is een kaartspel met de maanden en bloemen in de hoofdrol waarmee je combinaties moet maken, zeg maar een soort poker, maar dan anders. Geheel off-topic feitje: Nintendo is in 1889 begonnen als producent van deze spelkaarten.

Sakura Wars moet de eerste reboot van een reeks worden. Ik hoop dat ze in het tweede deel vooral focussen op meer diepgang in gevechten. Nu is het gewoon niet moeilijk omdat je de dodge-knop kunt blijven spammen. De mechs upgraden of specialiseren zou al meer reden geven om een andere partner te kiezen voor specifieke missies. Ondanks dat is het een vermakelijk spel, tenminste, als je van visual novels en dating-sims houdt. Het is natuurlijk soms erg Japans, met rare plotwendingen en soms perverse situaties, maar de personages en de presentatie maken een hoop goed.

Exclusief voor PlayStation 4.