Final Fantasy VII

Square Enix is hard bezig om de Final Fantasy-serie op zoveel mogelijk platforms te krijgen. Onlangs is Final Fantasy VII uitgekomen voor Xbox One en Nintendo Switch. Volgens veel mensen een van de beste delen uit de serie, maar is die het spelen nog waard ruim twintig jaar na de originele release?

In de loop der jaren heeft Final Fantasy VII de nodige versies gehad, maar van een echte remake is het nog niet gekomen. Deze is wel in ontwikkeling, maar wat we krijgen voor de Nintendo Switch en de Xbox One is dezelfde versie als die eerder voor PlayStation 4 verscheen, wat op zijn beurt praktisch dezelfde versie is die nog veel eerder weer op pc is uitgekomen. Wel zijn er een drietal extra opties, waarover later meer.

De graphics zijn door de tijd heen enigszins opgepoetst, maar brengen je direct twintig jaar terug in de tijd. Vandaag de dag kom je hier echt niet meer mee weg, zou je zeggen. Dat dacht ik in eerste instantie ook toen ik lacherig de trailer van de game bekeek, maar na het downloaden en opstarten greep Final Fantasy VII me direct weer met zijn briljante verhaal en puike gameplay.

Het verhaal van Final Fantasy VII zal voor veel mensen bekend zijn. Kort door de bocht gaat het over de kwade organisatie Shinra die alle levenskracht uit de aarde probeert te zuigen, een megalomane maniak met bovennatuurlijke krachten die uit is op persoonlijk gewin en een stekelharige blonde jongen met een serieuze identiteitscrisis. Samen met een verzameling kleurrijke en maffe personages moet hij de wereld zien te redden. Hoewel soms onnavolgbaar en veelal verteld in raadsels, staat het verhaal nog altijd als een huis en was dit de grootste drijfveer voor mij om de game voor de zoveelste keer in mijn leven door te spelen.

De gameplay bestaat voornamelijk uit gevechten die willekeurig op je afgevuurd worden. In een team van drie voer je beurtelings een aanval uit. Ik schrijf beurtelings, maar echt turn-based is het niet. Elk personage heeft een tijdsbalkje, zodra dat vol is kun je met hem of haar aanvallen. Vijanden werken met hetzelfde systeem en blijven vrolijk aanvallen terwijl jij (te lang) nadenkt over je volgende zet. Dit houdt de vaart in gevechten en dat is prettig, want vechten zul je vaak. Buiten het vechten zijn er veelzijdige minigame-achtige stukken, waarin je bijvoorbeeld op Chocobo moet racen, moet snowboarden of als een soort tower-defense een basis moet verdedigen.

Tot zover dus weinig nieuws onder de zon. Net als op de PlayStation 4 heeft Final Fantasy VII echter drie extra opties die je het leven een stuk makkelijker maken. Want die willekeurige gevechten zijn alleen maar irritant als je een keer verdwaald bent. Druk op de twee analoge sticks en voilà: geen willekeurige gevechten meer. Vind je de game te traag? Klik de linkerstick in en de game gaat drie keer zo snel. Tegenstanders te moeilijk? Met een druk op de rechterstick activeer je een soort ‘god mode’ waarin je HP, MP en Limit automatisch aangevuld wordt. Elke optie is overigens weer te deactiveren door het herhalen van de betreffende handeling.

Met deze drie opties speel je Final Fantasy VII een stuk sneller door, al hebben ze allemaal zo hun keerzijde. Met het uitschakelen van willekeurige gevechten ben je al gauw een te laag level, wat de game alleen maar lastiger maakt. De versnellingsoptie zorgt ervoor dat tegenstanders ook drie keer zo snel aanvallen – en zorgde er in mijn geval voor dat ik heel vaak weer van ladders afsprong die ik juist wilde gebruiken en het venster waar ik net op terechtkwam weer uitliep. De ‘god mode’ maakt je praktisch onsterfelijk, totdat je een tegenstander tegenkomt die in één klap je levensmeter leegmaakt. Gebeurt dat niet, dan zorgt deze optie er vooral voor dat je de diepere combat en het uitgebreide Materia-systeem links laat liggen. Prima als je alleen het verhaal wilt volgen, maar als je Final Fantasy VII wilt spelen zoals bedoeld is, zou ik adviseren deze opties met mate te gebruiken.

Voor mij is Final Fantasy VII nog altijd het beste deel uit de serie en wellicht zelfs een van de beste games ooit. De graphics zijn misschien niet goed oud geworden, maar het verhaal en de gameplay staan nog altijd als een huis. Het is jammer dat er in al die tijd nog steeds de nodige bugs en glitches in de game zitten, van het ineens wegvallen van de muziek tot het compleet flippen van character models. Al is het nergens gamebrekend, de codering van Final Fantasy VII is en blijft houtje-touwtje. Hoewel voor mij nostalgie hoogtij viert, kan ik me voorstellen dat het prijskaartje van 16 euro zo voor iemand zonder warme herinneringen aan de game te hoog is.