Bring Me The Horizon geeft publiek knallend verjaardagscadeau
Hoe kun je beter de verjaardag van je frontman vieren dan een knallend concert te spelen in de AFAS Live? "Er is geen betere manier om je 32e verjaardag te vieren dan bij jullie hier in Amsterdam. Jullie weten hoe je moet feesten." Olly Sykes en consorten deden voor hun First Love-tour de poptempel aan en gaven het publiek een inkijk in wat de band allemaal eigenlijk in zijn mars heeft. En dat daar veel in zit, bleek gedurende een knallende anderhalf uur.
De podiumindeling lijkt in het begin nog erg eenvoudig, maar wordt gaandeweg het eerste nummer, het eerder dit jaar uitgebracht "MANTRA" steeds verder uitgebreid. De lichtreling die de band omgeeft blijkt omhoog en omlaag, linksom en rechtsom te kunnen. Het blijkt een geschikte keuze te zijn om de stemming te peilen en die is uitermate goed. De AFAS Live is ditmaal niet uitverkocht, maar het biedt een uitgelezen mogelijkheid voor meer mensen om in een moshpit deel te nemen. De eerste hoeft de band overigens niet zelf te initiëren; daar zorgt het publiek zelf wel voor. "MANTRA" is een van de twee nummers van het nieuwe album amo die gespeeld worden vanavond en op dat gebied lijkt het misschien wat karig. Wat wel in ogenschouw genomen moet worden is dat de plaat pas in januari verschijnt en dat het doel van deze tour toch vooral gericht is op de trouwe fans en de mensen die in de afgelopen jaren steeds beter bekend zijn geworden met voorgangers Sempiternal en That's The Spirit.
Er wordt dus vooral heen en weer gerend tussen deze twee platen en ondanks dat het bekend is dat de stem van Sykes al jaren niet meer is wat het ooit was, is er vanavond vrij weinig op dat gebied op te merken. Natuurlijk neemt Jordan Fish nog veel van de vocalen over en wordt er effectief gebruik gemaakt van een aantal momenten waarop Sykes heerlijk kan schreeuwen. Want dat hij dat nog steeds kan, is een understatement. Dat gegeven wordt nog duidelijker als aan het publiek wordt gemeld dat er nu een aantal liedjes gespeeld gaan worden die echt oud zijn. "Een aantal van jullie was misschien nog geen eens geboren", buldert Sykes. Terwijl de gillende gitaren en de puike drums hun eigen weg gaan wordt er duidelijk dat het gaat om een medley van materiaal dat vrijwel nooit meer live wordt gespeeld door de band. "The Comedown", "(I Used to Make Out With) Medusa", "Diamonds Aren't Forever" en "Re: They Have No Reflections"; ze komen allemaal voorbij en de fans die de band volgen vanaf het begin kunnen hun geluk werkelijk niet op. Dit is toch waar concerten om draaien? Die hoop dat er toch een nummer ingezet wordt die niet te vinden is op de gebruikelijke setlist, of dat er toch die ene gastartiest aanwezig is. Dat hebben de heren uit Sheffield in ieder geval dondersgoed begrepen.
De live intro van "Shadow Moses" blijft dan ook toch weer onwijs mooi. Vanavond werkt alles en is het duidelijk dat Bring Me The Horizon een band is die live niet teleurstelt. Sterker nog, het valt ten zeerste aan te raden om tijdens die First Love-tour, zolang de stops zich nog in Europa bevinden (hint: festivals) een kijkje te gaan nemen. Waar dan waarschijnlijk geen ruimte voor is tijdens zo'n festivaloptreden, is een akoestische versie van "Drown". Tijdens die uitvoering komen er dan toch weer hints van die prachtige stem die Sykes vroeger dan wat vaker had terug. Er wordt afgesloten op de manier zoals de avond is begonnen: met veel kracht en (vocaal) vuurwerk. "Doomed" en vooral "Throne" zijn dan enigszins de makkelijkere keuzes, maar het zorgt niet voor een vermindering van het zichtbare én hoorbare plezier van het publiek. En daar lijkt het de band uiteindelijk dan ook het meeste om te gaan, namelijk die duizenden fans die zich vanavond hebben verzameld om eens flink los te gaan. Als alles dan ook nog een klopt is het een gevalletje succes verzekerd.