Shadow of the Tomb Raider

Tomb Raider diende in 2013 als reboot van de serie. We zagen Lara Croft voor ze haar naam 'Tomb Raider' aannam. Een jong, onzeker meisje dat gaandeweg moest groeien. Haar eerste moord staat nog steeds bekend als één van de betere momenten uit de serie. Rise of the Tomb Raider liet de groei van Lara zien en alles moet nu tot uiting komen in Shadow of the Tomb Raider.

In dit nieuwe deel is Lara nog steeds bezig met haar vendetta tegen Trinity, een organisatie de de krachten van mysterieuze relics voor hun eigen doeleinden wil gebruiken. Het helpt niet mee dat zij ook verantwoordelijk zijn voor de dood van haar vader. Het is dus persoonlijk en Lara en haar vriend Jonah zijn sinds Rise of the Tomb Raider bezig geweest om takken van Trinity te stoppen. Aan het begin van Shadow of the Tomb Raider kom je erachter wie de leider van Trinity is en waar je heen moet om hem te stoppen: Zuid-Amerika en specifieker: Mexico en Peru. Het duurt niet lang voor alles misgaat, heel misschien veroorzaakt Lara zelfs een Mayaanse apocalypse, en Lara moet alles rechttrekken en een ander reliek vinden om de orde terug te laten keren en Trinity definitief te verslaan.

De locatie van Peru is bijna een reboot in zichzelf. Het is niet de eerste keer dat Tomb Raider hier plaatsvindt en zeker de jungle-setting draagt bij aan een nostalgisch gevoel. De makers willen survival en de natuur twee centrale punten van de game maken en dat is zeker gelukt. Er is meer flora en fauna te vinden en zeker de dieren van de jungle maken indruk. Luipaarden, alen, capibara's, manenwolven, vogels, vissen en meer. Ze gedragen zich allemaal zoals je zou verwachten. Sommige kalm, sommige erg aggressief. Je moet het ook opnemen tegen meerdere luipaarden die het uiterste vragen van Lara.

Ook de jungle zelf dient als potentieel voor nieuwe gameplay. Zo is het mogelijk om jezelf met modder in te smeren, zodat je voor vijanden moeilijker te zien bent. Dit effect wordt versterkt wanneer je tegen bepaalde muren gaat staan waarin je beter wegvalt. Het maakt stealth net wat toegankelijker en interessanter, maar je hoeft natuurlijk niet de hele game in stealth te spelen. Lara heeft gewoon weer haar pijl en boog, pistool, geweren en kan overal opklimmen en onder sluipen voor betere positionering. In deze game kan Lara gifpijlen gebruiken, waarmee vijanden tijdelijk paranoïde worden. Ze beginnen overal op te schieten en kunnen dus ook andere vijanden raken. Overigens is combat in deze game moeilijker dan in de vorige delen, dus het is zeker aan te raden om deels stealth vijanden aan te pakken, de kans om overrompeld te raken is anders sterk aanwezig.

Overigens dient de jungle niet alleen als interessante setting, maar ook als mooie. Mooie hoge afdalingen, mooie watergebieden om te onderzoeken, verborgen stadjes die je toevallig tegenkomt, een levende omgeving van mens, dier en bos. Ruïnes heb je natuurlijk ook, compleet met tombes die je kunt onderzoeken. Hier vind je, mits je ze voltooit, skills die je vervolgens leert. Tombes zijn uitdagende puzzels en dit keer kun je de moeilijkheidsgraad hiervan verhogen. Dan verdwijnen hints en moet je alles zelf achterhalen zonder hulp van de game. Net wat interessanter voor mensen die de gedachtegang inmiddels wel kennen of voor wie simpelweg van puzzelen houdt.

Het verhaal en de setting zijn dus prima in orde. Toch is niet alles positief in de game. Dit begint bij sommige grafische aspecten, met name sommige designkeuzes. Zo vind ik Lara en andere personages er minder mooi uitzien dan in Rise of the Tomb Raider. Dit komt voornamelijk neer op designkeuzes en details, maar het valt gewoon op. Verder valt de game regelmatig in de 'singleplayer action game-'valkuilen, bij gebrek aan beter woord. Op het moment dat Lara vecht met een luipaard in een cutscene en meerdere malen in haar rug wordt gebeten, dan verwacht ik daar gevolgen voor. De enige gevolgen is dat er een verbandje op wordt geplakt, meer niet. Geen blijvende schade (zelfs de kleren zijn op magische wijze hersteld) en je klimt vrolijk verder.

Of de vele crashes die Lara meemaakt. Klim je zelf? Lara landt op haar voeten, Lara rolt verder en kan meteen door. Val je in een cutscene? Je landt op je rug, je botst tegen stenen aan, je probeert je vast te houden maar het lukt niet. Je kent de inmiddels cliché valpartijen wel. Op het moment is het niet erg interessant meer om te zien en zelf vervelend aangezien er toch geen gevolgen aan vastzitten. Gebeurtenissen hebben te weinig impact, wat de storytelling geen goed doet. Het laatste minpuntje is Lara's persoonlijkheid.

Lara is sinds Tomb Raider een beetje doorgeslagen en heeft de neiging om enkel haar doel te zien en de rest te negeren. Vlieg je door een donderstorm met je enige vriend en partner die benadrukt dat het misschien beter is om terug te keren? NEE WE VLIEGEN DOOR! Kom je een grottenstelsel tegen met een nauwe ingang waardoor je alleen moet, ongetwijfeld gevaar tegenkomt, waar ook mogelijk een andere ingang voor is? NEE IK GA! Zo zijn er nog meer voorbeelden. Lara is doorgeslagen, luistert niet naar haar omgeving en focust enkel en alleen op Trinity. Op zich is de ontwikkeling te begrijpen en moet hij getoond worden, maar het laatste deel voelt daar veel te laat voor. De beheerste Lara die geeft om het leven vind ik interessant, deze Lara een stuk minder.

Shadow of the Tomb Raider is al met al een waardige afsluiting van de herboren trilogie. De jungle biedt een interessante en veelzijdige setting en toevoegingen in de gameplay pakken goed uit. De terugkeer naar een gevaarlijke omgeving vol leven werkt goed uit. Grafische steekjes laat het team wel vallen, valkuilen zitten er weer in en Lara is soms gewoon ronduit irritant bezig. Toch speel ik de game met veel plezier door en is het voor fans zeker een aanrader.