Warriors All-Stars

Ontwikkelaar Omega Force poept hack& slash-games uit alsof ze dagelijks chili con carne eten. Een paar maanden geleden gebruikte ik de volgende alinea om ze te introduceren:

“Omega Force staat bekend om de hack- en slash-games die ze uitbrengen. Dynasty Warriors en Samurai Warriors zijn hun eigen grote reeksen in het genre, maar ze schuwen niet om allerlei andere bekende franchises te gebruiken. Square Enix heeft met ze samengewerkt voor Dragon Quest Heroes, Bandai Namco heeft Luffy en co uitgeleend voor One Piece Pirate Warriors. Nintendo mag erg tevreden zijn met Link in Hyrule Warriors en we wachten dit jaar nog op Fire Emblem Warriors. Soms zijn de games prima, soms zijn ze ook een stuk minder. Bovenstaande heb ik bijvoorbeeld kapotgespeeld, maar de games gebaseerd op Arslan en Attack on Titan trek ik totaal niet.”

Ondertussen zijn er weer een paar games uitgekomen. Berserk and the Band of the Hawk en Samurai Warriors: Spirit of Sanada zijn al uitgekomen en we wachten nog op Fire Emblem Warriors en Dynasty Warriors 9. Nu weten we van hun grote Dynasty Warriors dat ze met een nieuwe engine werken en de gameplay moeten vernieuwen. Een open wereld bijvoorbeeld. Dat maakt mijn verwachting van Warriors All-Stars al niet erg hoog. Deze maakt nog gebruik van de oudere engine die al sinds PlayStation 3 meegaat en wat mee is geëvolueerd. De gameplay zal ook weinig verrassingen geven, maar goed, laat ik niet meteen negatief van stapel lopen, en eerst eens de game spelen.

Voor wie geen enkel idee heeft waar deze game over gaat: in Warriors All-Stars zijn er bekenden uit allerlei game-franchises van uitgever Koei Tecmo opgeroepen door een magisch volk dat problemen heeft in hun wereld. De helden zijn hun laatste redmiddel, maar de spreuk is niet helemaal goed gegaan. Hierdoor zijn ze verspreid in de wereld en moet je ze tijdens je avontuur zoeken. Het is zo dat er verschillende invalshoeken in het verhaal zijn, waardoor je steeds weer wat meer te weten komt wat er eigenlijk aan de hand is en wie nu eigenlijk de schurken zijn. Het verhaal is niet de trekpleister, dat kan ik alvast verklappen.

Omdat er zoveel franchises zijn heeft de ontwikkelaar aardig wat te kiezen gehad. Dat is dan ook te zien aan het aantal speelbare personages. Onder andere Kasumi, Honoka en Marie Rose uit Dead or Alive, maar ook Ryu Hayabusa en Ayane uit Ninja Gaiden en William Adams uit Nioh. Arnice en Christophorus komen uit Nights of Azure, terwijl de meest vreemde eenden in de bijt wel Plachta en Sophie uit Atelier Sophie: The Alchemist of the Mysterious Book zijn. Er zijn nog wat andere onbekendere series zoals Samurai Cats, Toukiden en Deception, en zelfs nog een kaartdeler uit het casino in Rio. Natuurlijk zijn er genoeg personages uit Dynasty Warriors en Samurai Warriors te vinden. Leuk om zo’n uitgebreide cast te zien en niet alleen de usual suspects. Knap is ook dat ze allemaal andere stijlen hebben.

Er is dit keer een vriendschapssysteem. Je kiest voor een missie een leider en tot maximaal vier teamleden. Hoe vaker een teamleider en een teamlid samen vechten, hoe beter hun relatie wordt. Door deze genoeg te verbeteren gaat deze een level omhoog en krijgt de leider extra bonussen, zoals een verkorte bloktijd of meer kans op kritieke aanvallen. Je zult flink wat moeten spelen om iedereen met elkaar het maximale level 5 te laten hebben. Een ander systeem is het fieldlevel. Je begint elke missie op fieldlevel 1 en kunt nar level 10. Je bent dus wel level 40 met je personage en hebt de bijbehorende kracht, levenspunten etc, maar je kunt vijanden met een fieldlevel 3 of lastig aan. Een fieldlevel 10-monster is nog echt niet te doen. Door vijanden te verslaan ga je langzaam omhoog en worden de lastigere vijanden ook bereikbaar voor je. Samenwerken met je team is ook belangrijk. Door hun co-op-krachten te gebruiken kun je tijdelijk veel sterker worden of een e=sterke aanval inzetten. Een knap monster als dat de zwaardregen van Ryu Hayabusa op fieldlevel 10 kan overleven.

In het verhaal zijn verschillende eindes te vinden, waardoor je Warriors All-Stars vaker gaat doorspelen. Het fijne daarin is dat je al eerder gespeelde personages hun eigen level en hun vriendschapslevels hebben behouden. Ook de Hero Cards blijven bij ze. Hero Cards zijn kaarten die door vijanden gedropt kunnen worden, of je maakt of upgrade ze zelf. Een personage mag maar een kaart actief hebben. Deze geeft je nog meer extra bonussen, bijvoorbeeld een ijs- of vuureffect op elke aanval die je doet. De echt goede kaarten doen meerdere krachtige effecten.

Qua qraphics is het allemaal bekend terrein. Het is niet superslecht, maar het kan ondertussen zoveel gedetailleerder. Het is zo jammer dat de nieuwe engine waarschijnlijk al af is, maar dat deze als eerste gebruikt gaat worden bij een titel waar we de releasedatum nog niet van hebben. Ondanks een PlayStation 4 Pro heb ik soms wat framedrops, iets wat niet aan de kracht van de PlayStation 4 ligt, maar de onderliggende technieken in de engine. Wat een achteruitgang is in de franchise van Warriors is het gemis aan Free-modus. Ik mag niet zelf wat vrijgespeelde personages kiezen voor een missie, al horen ze niet daar te zijn volgens het verhaal. Dat heeft zo goed als elke Warrior-game wel gehad, waarom deze eruit is gehaald is me een raadsel. Warriors All-Stars schreeuwt ook co-op, maar deze of welke multiplayer dan ook is niet te vinden. Wat zou het tof zijn als je met vijf man lekker had kunnen hacken en slashen.

Nee, het enige dat de duur van deze game moet verlengen zijn de vriendschapslevels. Hierdoor krijg je buiten de gevechten om nog wat extra scenes. Zo is er een Japanse onsen in het dorp van het magische volk. Als je daarin loopt als er al iemand is dan krijg je op basis van je vriendschap een andere scene te zien. Met dertig personages betekent dat nogal wat combinaties en dus mogelijke scènes. Ook alle eindes vinden is een dingetje, maar al deze lapmiddelen om de duur te verlengen laat alleen maar het grootste probleem zien: Warriors All-Stars is nogal repetitief. Ondanks de verschillende vechtstijlen blijf je maar in een paar omgevingen met continue hetzelfde level-design en events tijdens de missie. Dat wordt al snel saai en op een gegeven moment weet je wel hoe je de missies moet aanpakken. Zo zijn er missies waarin je drie leiders of helden moet redden. Op een gegeven moment weet je gewoon in welke volgorde je dat moet doen zonder dat er maar een dood gaat of überhaupt een lage levensmeter krijgt.

Warriors All-Stars is op zich een prima idee, de uitgever heeft genoeg franchises om uit te putten. De uitwerking is alleen wat minder. Ik neem de geüpdate PlayStation3-engine niet eens mee, maar ik mis gewoon de eigenlijk standaard modi uit eerdere games. Ook het level-design en dynamiek in de levels is karig uitgevoerd. Dynasty Warriors 7 en 8 laten al zien dat je daarin prima kunt variëren, maar in deze game hebben we maar een paar omgevingen, een uit elke franchise die meedoet in deze game. Normaal wil ik nog wel een poging doen tot platinum, maar dat trek ik dit keer echt niet door de eentonigheid. Nu ken ik de meeste franchises wel, maar als fan word ik niet compleet wild om dit echt 100% uit te spelen met alle eindes en vriendschappen. Warriors All-Stars is uit op PlayStation 4 en pc via Steam.