Urban Empire

Wat als SimCity en Democracy 3 een liefdesbaby zouden krijgen? Wordt het een klein wonder of blijkt het een gemuteerde mislukking? De vrijdag 20 januari uitgebrachte game Urban Empire kan misschien uitkomst brengen, met een concept dat beide spellen probeert te verenigen in een nooit eerder vertoonde city-ruler.

Ja, je hoort het goed. City-ruler, geen builder. Je bent niet bezig met het bouwen van een stad maar je legt districten neer en bepaalt of daar bijvoorbeeld een school moet komen. Het idee van het spel is dat je niet de almachtige godheid bent die zijn stad volledig kan vormen naar zijn wensen maar juist een burgemeesterdynastie gebonden aan de werkelijkheid. Dat betekent dus een gemeenteraad die in meerderheid voor je plannen (en je herverkiezing) moet stemmen maar bijvoorbeeld ook dat door de tijd heen de technologie vordert en je als burgemeester steeds weer geconfronteerd wordt met nieuwe mogelijkheden en andere afwegingen.

Het verhaal, era’s en dynastieën
Het verhaal van Urban Empire start altijd met het feit dat je door de Oostenrijks-Hongaarse keizer gevraagd bent om een stad te stichten in het fictieve gebied genaamd Swarelia. Aan het begin van het spel heb je de mogelijkheid om uit één van vier politieke dynastieën te kiezen waarmee je het hele spel zult spelen. Het spel is onderverdeeld in vijf era’s van elk ruwweg veertig jaar (beginnend in 1820) en in elke era speel je één personage van je politieke dynastie. De vier dynastieën vertegenwoordigen elk een positie in de samenleving (aristocraat, technocraat, populist en beschermer van de kunsten) en vertellen elk een ander verhaal. De aristocraten krijgen bijvoorbeeld een verhaallijn over de nationalistische sentimenten binnen de stad en kunnen daar op meerdere manieren mee omgaan. Terwijl de kunstbeschermers juist een heel verhaal hebben omtrent hun Russische achtergrond en het feit dat ze relatieve buitenstaanders zijn. Ook heeft elk personage verschillende eigenschappen, gedeeltelijk bepaald door zijn dynastie, die van invloed zijn op diverse factoren binnen het gemeentebestuur. Denk bijvoorbeeld aan relaties met gelijkgestemde partijen, een extra gevoel van veiligheid bij bepaalde inwonersgroepen of een effectiviteitsbonus voor scholing.

Het concept (en dit gaan we deze review nog vaker terug horen, ben ik bang) is prima, aan de uitwerking schort het echter. Het verhaal heeft nauwelijks invloed op het verloop van het spel zelf, en het is eerder een schattige aanvulling dan daadwerkelijk een substantieel onderdeel van het spel. Terwijl het wel zo wordt gebracht. Verder is het verschil tussen de dynastieën wat betreft speelstijl echt minimaal, wat heel jammer is omdat dit de herspeelbaarheid van het spel geen goed doet. Het era-systeem is goed bedacht, maar het werd deze reviewer vrij duidelijk dat de focus wat betreft content toch vooral naar de eerste twee periodes is gegaan. De andere era’s voelen niet echt anders aan, dat is een gemiste kans.

Politiek en economie
In Urban Empire heb je dus een gemeenteraad die zo’n beetje alle veranderingen die je aan de stad wil doen moet goedkeuren. Je begint in de eerste era met een nationalistische partij, een partij voor en een partij tegen meer overheidsinvloed, door de tijd heen zullen ze plaatsmaken voor partijen die andere (opkomende) ideologieën vertegenwoordigen. Denk aan communisten, globalisten en fascisten. Zelf heb ik gemerkt dat het hele politieke getouwtrek van de partijen overtuigen van je plannen in het spel niet helemaal lekker loopt. De balans is op het moment echt zoek. Je kunt door een beetje slim te spelen veel te makkelijk een groot budgetoverschot creëren waardoor alle partijen het zo’n beetje altijd wel met je plannen eens zijn. Voor een spel dat zich juist richt op deze interactie met politieke partijen is dit gewoon slecht gedaan, de balans aanpassen heeft echt hoge prioriteit en is echt nodig om het spel nog enigszins uitdagend te houden.

Mocht de balans hier teruggevonden worden komen we echter bij een ander probleem; het spel geeft nauwelijks inzicht in de economische status van je stad. Dat maakt niet zo heel veel uit als het geld toch wel binnenstroomt, maar als je precies wil weten wat de effecten zijn van eventuele veranderingen die je als burgemeester doorvoert is dat echt heel storend. Het spel geeft je gigantisch veel feedback over de status van je stad (gebruik van wegennetwerk, grootte van verschillende inwonersklassen of bijvoorbeeld politieke steun in een wijk), maar het is nu juist de economische informatie die je echt nodig hebt die ze niet geven. Het idee achter hun economische model is dat winkels en fabrieken een kwaliteits- en efficiëntiefactor hebben. Hoe hoger de kwaliteit hoe hoger de vraag naar hun producten en hoe hoger de efficiëntie des te minder producten hoeft een bedrijf te verkopen om rendabel te zijn. Dit gecombineerd met een factor besteedbaar inkomen (wat ze, naar mijn inziens heel abstract en onbegrijpelijk hebben gemaakt) bepaalt een beetje hoe het private deel van je stad (dat wat belasting betaalt) er economisch voorstaat. Als je dat weet kun je er in je keuzes wel rekening mee houden, maar het blijft toch vaak gokken wat er gaat gebeuren als je bijvoorbeeld wetsvoorstel X doet. Erg jammer.

Nu gaat het natuurlijk niet alleen om de economie, het is ook belangrijk dat je je burgers tevreden (en jezelf in het zadel) houdt. Dit hebben ze mijn inziens wel goed gedaan met een “wheel of life”-systeem waarbij alle behoeftes van de burgers aan bod komen. Denk aan gezondheid, omgeving, veiligheid en persoonlijke groei. Echter is de uitdaging op het moment vrijwel niet aanwezig omdat je vaak geld genoeg hebt om al hun behoeftes te bevredigen en iedereen tevreden te houden.

Tech-tree
Iets wat ook goed is bedacht is de technische vooruitgang in het spel. Het idee is dat je door het bouwen van scholen en universiteiten en het aannemen van belangrijke vooruitstrevende wetten (op bijvoorbeeld het gebied van zaken als vrouwen-, kinder- en arbeidsrechten) “brainpower” vergaart waarmee je het vrijspelen van nieuwe technologieën kunt versnellen.  Hoewel ook hier wel pijnlijk duidelijk wordt dat er veel op de eerste twee era’s is gefocust (alleen daar maakt de volgorde van wat je onderzoekt echt nog een verschil voor je stad) zit het systeem verder wel goed in elkaar.

Conclusie
Het spel heeft een geweldige potentie, maar ik ben bang dat ze hier te veel hooi op hun vork hebben genomen. De balans is zoek, het spel is niet duidelijk en veel is gewoon niet goed uitgewerkt. Als ze de balans weten te herstellen in een patch kan ik je dit spel aanraden als je fan bent van economische en politieke simulaties maar anders echt niet.