World of Warcraft: Legion

We zijn al toe aan de zesde uitbreiding voor World of Warcraft, en de inzet is nog nooit zo hoog geweest: de Burning Legion valt Azeroth opnieuw aan en wanneer we er niet in slagen ze te stoppen, zal de wereld vernietigd worden. Maar niet alleen in de game, ook voor ontwikkelaar Blizzard is de inzet ontzettend hoog: de MMO heeft veel spelers verloren in de afgelopen twee jaar na het enorme gebrek aan content in Warlords of Draenor. Legion heeft dus een flinke taak voor de boeg: het dalende aantal abonnees een halt toeroepen met een uitbreiding voor een game die toch al meer dan tien jaar oud is. Slaagt de uitbreiding daar een beetje in?

Deze review kan spoilers bevatten over class order hall campaigns en het verhaal in de verschillende zones. Lezen op eigen risico.

Een kleine mededeling vooraf: MMO's moet je naar mijn mening anders benaderen voor een review dan andere gamegenres. De reden voor dit is is dat een MMO een constant groeiende game is waar content aan toegevoegd door middel van patches tijdens de cyclus van de uitbreiding, en World of Warcraft: Legion vormt daar geen uitzondering op. Dit betekent voor de review dat ik World of Warcraft: Legion beoordeel op de content die het momenteel heeft en niet op hoe de uiteindelijke game is aan het einde van de uitbreiding. Het zou goed kunnen dat Legion net zo'n gebrek aan content heeft aan het einde van zijn cyclus zoals bij Mists of Pandaria en Warlords of Draenor, maar ik ben geen helderziende en ik kan niet weten of dat gaat gebeuren. Dus: het cijfer dat Legion nu krijgt zegt wat over de game in zijn huidige staat, niet over hoe de game uiteindelijk is pakweg twee jaar later.

Een stoomcursus van de gebeurtenissen voorafgaand aan Legion: in Warlords of Draenor slaagden spelers er tijdens de hellfire citadel raid erin om de plannen van de warlock Gul'dan te stoppen, namelijk de Burning Legion oproepen om raenor binnen te vallen. Gul'dan wordt als straf door de Burning Legion naar Azeroth gestuurd, waar hij terechtkomt op de Broken Isles. Daar opent hij de Tomb of Sargeras en opent een portaal naar de thuisbasis van de Burning Legion, die daarmee voor de derde keer een invasie beginnen op Azeroth. Spelers van de alliance en de horde pakken weer de wapens op en reizen af naar de Broken Isles, waar ze proberen de invasie te stoppen door te zoeken naar krachtige artefacten, de Pillars of Creation.

Elk van die Pillars of Creation vormt de rode draad in een van de levelzones: Aszuna, Val'Sharah, Highmountain en Stormheim. De zones scalen nu mee met je level, waardoor je ze in elke volgorde kan doen, en het grote voordeel is ook dat je nu niet meer halverwege een quetline moet afbreken omdat je te sterk bent geworden voor een zone. Over de zones zelf valt niet meer te zeggen dan dat ze er fantastisch uitzien: Blizzard gaat door met het idee dat elke zone zijn eigen unieke identiteit moet hebben, waardoor de ruige viking-architectuur in Stormheim weer heel erg verschilt van de sierlijke ruïnes van Aszuna. Verhaaltechnisch zit het ook weer prima in elkaar, met een hoop verassende plot twists en een epische cinematic om een zone af te sluiten.

Wat een grote opluchting is voor de lore van Legion is dat Blizzard zich ein-de-lijk lijkt te hebben gerealiseerd dat er meer rassen zijn dan orcs in World of Warcraft. Met Legion haalt Blizzard de andere leiders ook eens van de plank: onder andere Varian Wrynn, Genn Greymane, Sylvanas Windrunner, Tyrande Whisperwind, Malfurion Stormrage, de Bronzebeard-broers en Vehlen krijgen hun eigen moment in Legion via cinematics of quests en voor iedereen die die rassen speelt of geïnteresseerd is in hun lore, moet dat komen als een hele opluchting. 

Ook kunnen spelers aan de slag met de demon hunter, de nieuwste hero class in WoW. Deze class is terug te leiden tot Illidan Stormrage, een van de antagonisten in de allereerste uitbreiding The Burning Crusade en een geliefd personage onder veel spelers, en veel spelers hoopten al jaren dat ze eindelijk aan de slag konden met dezelfde krachten als Illidan.  De demon hunter heeft als kenmerk zijn hoge mobiliteit, en lijkt qua speelstijl veel op rogues en monks maar qua looks doet het denken aan de warlock. In tegenstelling tot andere classes hebben demon hunters slechts twee specs tot hun beschikking: vengeance (tank) en havoc (dps).  Vengeance is misschien wel een van de leukste tanking specs op dit moment, waarbij Blizzard de coolste abilities van andere tank specs zoals heroic leap van Warriors en death grip van Death Knights heeft overgoten met een aantrekkelijk demonisch sausje. Havoc is voor mij wat te simpel qua rotatie en de spec is nogal wat beperkt wanneer het gaat om het kiezen van talents, maar dat neemt niet weg dat de abilities er ontzettend cool uitzien wanneer je het gevecht aangaat. 

Naast de vliegende stad Dalaran vormen voornamelijk de class order halls de uitvalsbasis van spelers: plaatsen die vergelijkbaar zijn met garrisons uit Warlords of Draenor, maar die je deelt met andere spelers van dezelfde class. Blizzard had al eerder aangekondigd dat ze de identiteit van een class wilden terugbrengen met Legion en dat is ze naar mijn mening goed gelukt.  Bij elke hall is duidelijk te zien tot welke class het behoort: rogues bevinden zich in de ondergrondse catacomben van Dalaran inclusief een ongure bar en kluis vol kostbaarheden, shamans verkiezen een door de elementen verweerde grot die uitkijkt op de Maelstrom en druids vertoeven op een open plek in een eeuwenoud bos. Elke class order hall heeft daarnaast een unieke questline waarbij elke class op zijn eigen unieke manier zijn steentje bijdraagt in het gevecht tegen de burning legion. Daarvoor reis je vaak naar alle hoeken van Azeroth, inclusief gebieden die je al misschien jaren niet meer bezocht hebt, zoals de stonecore bij shamans en Darkshire voor rogues.

Wat ook moet bijdragen aan de identiteit van je class zijn de artefactwapens: krachtige wapens die hun sporen hebben achtergelaten in de geschiedenis van Azeroth. Er zijn 36 artefactwapens - één voor elke spec - en elk artefact heeft een questline waarin je het moet bemachtigen, die past bij de fantasie van de class. Sommige questlines zijn sterker dan anderen (die van assassination rogue vond ik beter dan die van enhancement shaman), maar ik vond het erg gaaf dat iedere vriend van mij die WoW speelt op zijn eigen avontuurtje ging om zijn wapen te bemachtigen en daarbij vaak kreten van verbazing of verrukking slaakte in de chat. Het voelt alsof je beloond wordt voor de spec die je hebt uitgekozen om te spelen, en je bent ook wel benieuwd wat voor gave quests er verbonden is aan destruction warlock, of marksmanship hunter.

Wat ik minder vind bij de artefacten is dat hun grootste troef, beroemde en beruchte wapens in de wereld van Warcraft, ook gelijk hun grootste zwakte is. Ik vind wapens zoals ashbringer en doomhammer heel tof, maar als iedereen rondloopt met een ashbringer of doomhammer doet dat toch af aan de mystiek die rond het wapen hing. Dat je nog hun uiterlijk kan aanpassen voelt als een zwaktebod. Dat gevoel wordt ook nog eens versterkt doordat ik zelf op een RP server speel, waarbij mensen nu al aan het vechten zijn dat alleen hun karakter recht heeft op de ashbringer wanneer ze aan het roleplayen zijn. Wordt nog leuk.

Wat mij ook tegen de borst stuit, is dat Blizzard met de artefacts weer op dat idee hamert dat jouw personage uniek is, een held, een speciaal sneeuwvlokje dat de enige hoop is tegen de burning legion. Maar veel spelers, waaronder ik, willen helemaal niet speciaal zijn: we willen gewoon op avontuur gaan en monsters vermoorden voor goud. Laat dat redden van de wereld maar aan mensen zoals Jaina, Sylvanas, Malfurion en Thrall over: we helpen wel als het nodig is, maar we hoeven niet de manschappen aan te voeren.

Zoals al eerder gezegd lijken de class order halls op garrisons die we nog kennen uit Warlords of Draenor, en ook de class order halls bevatten een command table waar je volgelingen met hun kenmerken moet matchen met bepaalde missies om mechanics te counteren. De garrisons waren een beruchte feature in Warlords of Draenor dus ik kan me voorstellen dat een aantal spelers al beginnen te steigeren bij de gedachte, maar (gelukkig) is het lang niet zo erg als bij je garrison.

Er zijn veel minder champions dan followers - 8 maximaal voor elke class - en de rewards voor de missies zijn een stuk minder spectaculair. Je kunt een klein beetje artifact power krijgen of een experience boost als je nog aan het levellen bent, maar daar houdt het eigenlijk wel bij op: voor de beloningen waar je echt wat aan hebt zoals gear zul je toch echt naar de Broken Isles moeten en het zelf gaan halen. Wat ook wel fijn is, want wat voor uitdaging zit er nu in om de hele tijd te niksen in je garrison totdat je followers terugkomen met geweldige gear?

De lol van Legion begint pas echter wanneer je level 110 hebt bereikt. Dan kun je beginnen met de world quests, die sterk doen denken aan de bounties van Diablo III en de vervanging zijn van dailies. In tegenstelling tot dailies zie ik de world quests niet als een karweitje, maar echt als een leuke activiteit, en wel om twee redenen. Ten eerste doordat de taken ontzettend gevarieerd zijn: naast het gebruikelijk "dood X aantal monsters" heb je ook PvP quests, profession quests, pet battles en gimmickquests zoals rijden op een tijger, en doordat sommige quests langer beschikbaar blijven dan anderen is er altijd genoeg variatie. Sommige quests moeten bovendien gedaan worden in een groep, waardoor het sociale aspect van World of Warcraft ook weer terugkomt. Ten tweede is er niet alleen variatie in de quests, maar ook in de beloningen: naast reputation met de factie in een zone krijg je ook gold, order resources, pet battle charms, gear en artefact power. 

Ook kun je vanaf level 110 starten met het verhaal van de Nightfallen in Suramar. Suramar, ooit de hoofdstad van het machtige Night Elf-rijk, is door jaren van isolatie sterk verzwakt geraakt en de leiders geven zich uiteindelijk over aan de Burning Legion, die de stad bezet.  Een verzetsgroep, geleid door de Nightfallen Thalyssra, verzet zich echter tegen de komst van de Burning Legion en jij vormt de belangrijkste schakel om het verzet van binnen in de stad aan te wakkeren.

In tegenstelling tot de vorige eindzones zoals tanaan jungle in Warlords of Draenor beperkt Suramar zich niet tot een aantal introductiequests en dan een boel dailies, maar bevat het een indrukwekkende campaign waarbij je langzaam je verzetsbeweging opbouwt en probeert de macht van de Burning Legion af te zwakken. De kracht van Suramar zit in het feit dat je constant kleine speldenprikjes uitdeelt: het laat je voelen hoe machtig de Burning Legion kan zijn en hoe moeilijk het kan zijn de inwoners te overtuigen. Een episch scenario waarbij je met zoveel mogelijk manschappen Suramar bevrijdt (alhoewel ik voorspel dat dat echt nog wel gaat komen) zou de zone echt tekort hebben gedaan.

Maar de kern van de world quests en de Suramar-campagne is toch wel dat er al zo veel te doen is in Legion, en in de uren dat ik gespeeld heb heb ik geen moment stil gezeten. De game trekt je constant aan de mouw: je moet nog gearen via dungeons! Er is PvP! Er zijn world quests! Suramar moet geholpen worden! Het verhaal van je class order hall moet nog afgemaakt worden! Ik heb het gevoel dat ik nog niet eens de helft van patch 7.0 heb gezien, en Blizzard heeft al aangekondigd dat patch 7.1 er ook nog eens binnenkort aankomt, met een nieuwe dungeon in publiekslieveling Karazhan, een mini-raid en nog meer world quests voor Suramar. Voor de komende maanden zijn de meeste spelers denk ik wel zoet.

PvP heeft ook een flinke opfrisbeurt gekregen: het oude systeem met honor en conquest points is uit het raam gegooid, maar in plaats daarvan krijgen we een gloednieuwe honor talent tree, die vergelijkbaar is met de talent tree die we kennen van PvP. Net zoals met de world quests is er hier ook ruimte voor eindeloze herhaling, want je kan je vooruitgang wanneeer je de cap hebt bereikt resetten voor cosmetische bonussen. Maar hoewel PvP dus zeker niet in de kou wordt gelaten, doet het nog wel steeds pijn dat we nog geen nieuwe battleground hebben gekregen. Sinds Mists of Pandaria wacht de PvP-community daar nog steeds tevergeefs op, en het is te hopen dat de PvP'ers straks niet weer het kortste strootje trekken wanneer het aankomt op nieuwe content.

Een terugkeer naar de gloriedagen van Wrath of the Lich King wordt Legion hoogstwaarschijnlijk niet, maar Blizzard schijnt zich ook te hebben gerealiseerd dat ze het zich niet nog een keer kunnen veroorloven om met zó weinig content te komen aanzetten zoals bij Warlords of Draenor en Legion laat World of Warcraft weer van zijn beste kant zien. De zones zelf zijn prachtig en de lore is veelzijdig, en de Demon Hunter voelt als een waardige toevoeging aan het arsenaal van classes dat World of Warcraft al heeft. Door de grote makeover van alle classes in de pre-patch qua abilities, de class order halls en de bijbehorende campaign voelt het nu ook niet meer dat ik een class speel, maar dat ik een class ben: ik voel me een shaman, ik voel me een rogue. En goede goden, Legion heeft echt een tsunami aan dingen om te doen met als paradepaardjes de world quests en het questen in Suramar.

Legion is echter niet pefect. Voor mij schiet de uitbreiding zichzelf in de voet door met artefacten te strooien, waardoor de mystiek van het wapen totaal verloren gaat. Ook wil Blizzard maar niet van dat idee af dat jij een speciale en unieke held bent waarbij jij als enige de wereld moet redden, terwijl het nota bene een MMO is: als je zo nodig de wereld wilt redden, doe het dan met je vrienden. Ook is het gebrek aan een nieuwe battleground een groot gemis voor de PvP'ers, en het is te hopen dat Blizzard zich bedenkt wanneer de uitbreiding een aantal maanden oud is. Dat neemt echter niet weg dat Legion wel zeker tot de betere uitbreidingen behoort die de game in zijn lange geschiedenis heeft gekend: in ieder geval stukken beter dan Warlords of Draenor.