Assassin's Creed Chronicles: Russia

Voor het laatste deel van de spin-offserie Assassins Creed Chronicles reizen we af naar het Rusland van 1918, vlak na de Oktoberrevolutie. Hoofdpersoon Nikolai is net als zijn voorgangers in China en India op zoek naar een bijzonder doosje dat ditmaal in handen is van een adellijke familie. Russia is het derde en laatste deel uit de Chronicles-serie.

Assassin's Creed Chronicles: Russia focust op Nikolai Orelov, een assassin enigszins op leeftijd, die tracht met zijn familie op de vlucht te slaan om uit de klauwen van de gewelddadige tempeliers te blijven. Hij moet helaas nog een laatste taak voor de assassins volbrengen, namelijk weer een geheimzinnig doosje uit de handen van diezelfde tempeliers zien te vissen. Russia is wat dat betreft qua achtergrondverhaal niet heel veel intrigerender dan ACC:China en ACC:India en ook gameplaytechnisch is de stealth platformer bij deel drie nog niet veel veranderd. Toch doet de game op andere vlakken een aantal dingen anders, in positieve zin.

De meest aangename twist ten opzichte van de andere twee delen is dat in Russia de moeilijkheidsgraad iets opgekrikt is, tot het niveau 'bij vlagen uitdagend'. Gevoelsmatig is timing in Russia een stuk belangrijker. Zo zijn er in veel delen van het spel nu bijvoorbeeld ook bewegende zoeklichten te vinden, die in combinatie met de gezichtsvelden van vijanden het de speler nog best lastig kunnen maken. Zodra je ook maar een fractie van een seconde in het licht blijft, krijg je een kogel van een sluipschutter in je harses. Ook liggen er her en der landmijnen verspreid en zijn sommige ingangen via ramen versperd met stroomdraden. Gelukkig ben je in het bezit van een speciaal soort werphaak waarmee je generatoren kunt uitschakelen. Deze generatoren voeden de hekken, lampen, zoeklichten en poorten met electriciteit en laten een pikzwarte duisternis achter als je ze uitschakelt. Bijkomend voordeel is dat het gezichtsveld van vijanden vervolgens ernstig ingekort wordt.

Het was vooral ACC:China dat om zijn kleurenpallet en grafische stijl werd gecomplimenteerd. De aquarelschilderijstijl waarmee de levels van het vijftiende eeuws China waren vormgegeven hadden een frisse uitstraling, iets wat in ACC:India ook nog aardig van toepassing was. In Russia zijn de kleurrijke, zonovergoten omgevingen echter ingewisseld voor duistere, grauw-rode levels. Het is grotendeels zwart, grijs en rood wat de klok slaat in Russia en het geeft zeker een bepaalde sfeer, maar het is even wennen na de kleurexplosies van de vorige delen. De omgevingen zijn wel uitgerust met een stuk meer interactiemogelijkheden die aanmoedigen om bedachtzaam te werk te gaan.

De snelheid van de game is in eerste instantie een stuk beter geregeld dan in voorganger ACC:India, dat op dat gebied nog wat te wensen overliet. Met dank aan de nog altijd piekfijne besturing gaat het navigeren door de verschillende checkpoints op een prima tempo. Daar moet alleen wel bij worden opgemerkt dat sommige checkpoints wat ongelukkig geplaatst zijn, zoals vlak voor een nét iets te lange animatie, of vlak voor een verplichte fetch-opdracht. Als je een beetje vaart wilt maken na doodgegaan te zijn, zijn die stukjes funest voor het opgebouwde tempo. Nu mag dat de game niet al te zwaar aangerekend worden gezien de nog altijd lage moeilijkheidsgraad.

ACC wordt ontwikkeld door Climax Studios, een Britse ontwikkelaar die vooral bekend staat om zijn ports van populaire pc-games naar consoles. De studio slaagt er met de spin-off in om bij alweer de derde iteratie nog wat variatie teweeg te brengen in gameplay. Op het eerste gezicht opvallend is natuurlijk het enorme geweer aan je schouder. Hoewel vijanden met één schot neergaan, is het meestal niet de beste strategie in verband met alarmen en bijbehorende versterking. Je geweer kun je verder gebruiken om vijanden af te leiden of om plaats te nemen in sluipschuttersnesten, die de game kortstondig veranderen in een first-person shooter. In deze modus kun je naderende of patrouillerende vijanden uitschakelen. Bijzonder fascinerend is het allemaal niet, maar toch een noemenswaardige nouveauté.

Zoals vermeld zal ook het verhaal van ACC:Russia geen grammys binnenslepen voor buitengewone schrijfkunsten, maar het is een vooruitgang op beide voorlopers. Het is de eerste keer dat de stripboekachtige tussenfilmpjes af en toe mijn aandacht vast wisten te houden. Het zijn uiteindelijk de omgevingen die van sterke creativiteit getuigen, met allerlei nieuwe hulpmiddelen om vijanden om de tuin te leiden. De omgevingen stimuleren de speler om sluipend te werk te gaan, zoals dat feitelijk hoort in Assassin's Creed.

Conclusie
Hoewel Ubisoft onlangs bekendmaakte dat er in 2016 geen nieuwe Assassin's Creed zal verschijnen, kunnen trouwe fans nog even uit de voeten met Chronicles. In de onvermijdelijke vergelijkingen met voorlopers China en India valt het op dat Russia zichzelf het meest een eigen identiteit weet aan meten. De grafische stijl is ondanks het duistere tintje nog steeds leuk om te zien en de besturing is vloeiender dan ooit. Daarbij is er met de komst van vuurwapens en electriciteit weer genoeg te experimenteren. Uiteindelijk moet nog wel steeds geconcludeerd worden dat Assassin's Creed Chronicles meer aanvoelt als een casual tussendoortje dat als mobile game een stuk beter tot zijn recht zou komen.