The Transporter Refueled

The Transporter Refueled doet alsof de hoofdrolspeler nooit vervangen is en presenteert zich als de oppervlakkige actiethriller die kijkers van de eerdere films van dit vervolg verwachten. Dat levert een vermakelijke film op, maar niet eentje met veel originaliteit.

Ed Skreins moeilijkste taak is het publiek laten vergeten dat zijn Frank Martin, de Transporter, ooit door Jason Statham werd gespeeld. Dat is overigens ook zijn enige taak, want The Transporter Refueled verloopt in zijn anderhalf uur speeltijd niet veel anders dan de eerdere drie films uit de serie.

Martin wordt in dit verhaal, dat volgens Skrein, waarmee we een tijdje terug even over de film babbelden, geen reboot of prequel, maar gewoon een 'andere tijdlijn' is, ingehuurd door Anna, gespeeld door Loan Chabanol. Zij heeft zijn hulp nodig om wraak te nemen op een groep Russische mensenhandelaars, die haar jaren geleden als prostituee lieten werken. Ze is overigens niet alleen; met een aantal andere vrouwen, medeslachtoffers, heeft ze een plan ontwikkeld om de heren hun geld te ontnemen. Het begint als een bankroof waarbij Martin dient als getaway driver, maar het wordt al snel persoonlijk wanneer Frank Martin Sr., gespeeld door Ray Stevenson, wordt betrokken bij het plot.

Het opvallende van The Transporter Refueled is dat de film moeiteloos de verwachtingen waarmaakt die de eerdere films in de serie geschapen hebben. Het is wederom een eenvoudig verhaal, met een fijne dosis actie en mooie beelden van in dit deel weer eens de Franse Rivièra. Maar ook Ed Skrein klikt moeiteloos in het gat dat Statham heeft achtergelaten: hoewel hij misschien wat van de charmes van zijn die andere Frank Martin mist, tikt hij alle punten aan die zijn voorganger ook aangetikt zou hebben. Hij beweegt zich door het verhaal alsof het dagelijkse kost voor hem is, en dat is nou precies wat fans van de rol gewend zijn. Maar is dat een goede keuze? Door zich niet te sterk van Statham te onderscheiden en dus Martin geen eigen invulling te geven, maakt hij zichzelf ook weinig memorabel en dat levert misschien een beetje een 'meh'-gevoel op. Zeker omdat hij natuurlijk niet daadwerkelijk 'the Stath' zelf is. Dat alleen al zal voor fans van de serie reden zijn om deze film links te laten liggen, terwijl eigenlijk het verhaal daar al voldoende reden voor geeft.

Want deze terugkeer van de filmserie, na een pauze van zeven jaar, is niet bepaald ambitieus. Het draait nog steeds om gave stunts, goed gechoreografeerde actie en mooie plaatjes, en minder om een diepgaand plot en interessante dialogen. Regisseur Camille Delamarre weet het er iets interessanter uit te laten zien dan Transporter 3-regisseur Olivier Megaton, maar het ontloopt elkaar niet veel. Het verhaal heeft iets meer inhoud, iets meer achtergrond en daardoor wellicht wat meer diepte, en dat is prijzenswaardig. Echter zou het pas echt een compliment waard zijn geweest als de zevenjarige hiatus was gebruikt om eens goed na te denken over een echt boeiend verhaal om de leuke visuals mee te ondersteunen. Het is echter niet terecht om dat van deze film te verwachten, maar dat resulteert wel in het label 'wegkijkfilm', zo eentje die thuis net zo goed zal werken als in de bioscoop en waarbij af en toe even je telefoon checken niet nadelig is voor je beleving.

The Transporter Refueled is dus gewoon een volgend deel in de serie die doet wat het moet doen. Het vervangen van de hoofdrolspeler is echter een punt waar sommige kijkers moeite mee zullen hebben, en voor een deel is dat wellicht ook niet onterecht. Mocht Skrein kunnen groeien in deze rol, dan is dat een overkomelijk probleem, maar dat laat hij hier nog niet echt zien.