Nobunaga's Ambition: Sphere of Influence

Nobunaga's Ambition: Sphere of Influence is een ingewikkelde game. Overweldigend, groots van opzet en erg lastig om in te komen. Veel nieuwe termen, een overweldigend grote wereld en erg veel opties. De eerste uren waren dan ook een waas, maar beetje bij beetje leer je de game kennen.

Laten we bij het verhaal beginnen. Je volgt het verhaal van het Japan in de zestiende eeuw, toen het land nog niet verenigd was. De game leert je als het ware de geschiedenis achter de vereniging, van de geboorte van Nobunaga in 1534 tot en met het einde. Tenminste, als je ervoor kiest de missies in de game te voltooien. Elk scenario dat je speelt in de campagne heeft namelijk optionele missies. Voltooi je deze missies, dan volg je het verhaal zo letterlijk mogelijk, zoals het ook in het echte leven is gebeurd. Dit hoeft niet, je bent vrij om te doen wat je wil met deze optionele missies, maar het zorgt wel voor de meest interessante ontwikkelingen.

Het grootste probleem is de leercurve van de game. Het beste is om met de tutorial te beginnen, die je de basics uitlegt. Het laten groeien van je populatie, zorgen voor geld, het onderhouden van relaties en het voeren van oorlog: het komt allemaal aan bod. De tutorial duurt een kleine twee a drie uur, uiteraard erg lang, maar is wel essentieel wil je ook maar een kans maken in de game. Want het feit is: zelfs na het volgen van de tutorial voelde ik me alsnog als een verdwaald schaap. Zoveel nieuwe termen, een ingewikkeld keuzemenu, aanpassingsmogelijkheden met informatie die wel of niet getoond wordt en ga maar door. Het geheel is overweldigend.

En toch, als je rustig je tijd neemt in de eerste missie, dan blijkt dat het uiteindelijk allemaal meevalt. Wanneer je er eenmaal in bent, tenminste. Om de campagne te starten moet je één van de clans kiezen om mee te spelen. In de tutorial zijn er slechts een handjevol die meedoen en aanwezig zijn. In de campagne zijn dit er een paar dozijn, waarschijnlijk nog wel meer. Als wie moet je spelen, waar moet je beginnen? Ik besloot maar te kiezen voor de Oda-clan, waar Nobunaga de rechtmatig leider van is (wordt). 

Het belangrijkst om mee te beginnen, is de ontwikkeling van je bevolking. Door deze te laten groeien, kun je vervolgens je gebied laten groeien, nieuwe gebouwen plaatsen om zo een gezonde omgeving te bouwen. Pas hierna moet je gaan denken aan het werven van soldaten en het voeren van oorlog (als je daar überhaupt voor kiest, wellicht wil je wel alles bereiken door het behouden van goede relaties, wat ook prima mogelijk is). Waar je daarna ook mee moet gaan spelen is het ontwikkelen van je defensie, het aangaan van politieke relaties, het managen van jouw generalen en andere officiers en meer. Het zorgt voor een scala aan mogelijkheden, waar je zelf moet achterhalen wat wel en niet werkt.

Mijn strategie was simpel: begin de campagne op easy, kijk wat wel en niet werkt en ga ervoor. Al snel kwam ik erachter dat het beheren van je officieren essentiëel is. Waar werkkracht altijd maximaal is, heb je maar een beperkt aantal officieren om ontwikkelingen en diplomatieke relaties te overzien. Stuur jij één van je officieren naar een nabij gelegen nederzetting om daarmee uiteindelijk samen te willen werken, kun je hem niet meer gebruiken voor andere taken. Logisch ook, want hij zit kilometers verder zonder enige vorm van directe communicatie (je zit immers in het Japan van de zestiende eeuw). Het is dus belangrijk om de juiste officier de juiste taak te geven, want iedereen heeft zo zijn eigen specialisatie. 

Naast al het ontwikkelen en onderhouden is er ook de oorlogvoering. Het komt enigszins primitief over, maar het werkt wel. Oorlogen kunnen automatisch verlopen, maar je kunt ze ook manueel voeren. Hiermee krijg je de beschikking over al jouw legers die daar aanwezig zijn en moet je deze slim zien te positioneren. Dit houdt in: aanvallen vanaf de flanken, op het juiste moment toeslaan (of juist terugtrekken), het nuttig inzetten van de speciale vaardigheid van de generaal en ook versterkingen aanvragen bij jouw goede relaties. Er is weinig variatie in de eenheden die aanwezig zijn, maar het is leuk om te doen. 

Het mooie aan Nobunaga is dat niets nutteloos is. Elke keuze en actie, hoe klein dan ook, heeft gevolgen. Niet allemaal groot, niet allemaal indrukwekkend, maar ze zijn er wel. Neem dit samen met een groot scala aan keuzes, een uitgebreid verhaal, een grote hoeveelheid aan speelbare clans en variatie in hoe je de game kunt spelen en je hebt een mooie game. De leercurve is hoog (na ruim een week spelen heb ik nog steeds het idee niet alles te snappen) en de game heeft een wat langzame speelstijl, dus de game moet wel je ding zijn. Geef de game een kans en je kan zomaar aangenaam verrast worden.