Little Battlers Experience
Er is geen vage Japanse serie te bedenken of er is wel een vage Japanse game van gemaakt. Een van die series, die wij in het Westen niet echt kennen, is LBX of Little Battlers Experience. Na meerdere games op basis van de serie komt Level-5 nu met de eerste westerse release van Little Battlers Experience.
Little Battlers Experience speelt zich af in het jaar 2050. De wereld is overspoeld met miniatuurvechtrobots met de naam LBX. Mensen kunnen deze robotjes tegen elkaar laren vechten in een arena van verstevigd karton. Als speler kruip je in de huid van Van Yamano, een jongen die gek is op LBX maar er van zijn moeder niet mee mag spelen. Als hij op een dag van een mysterieuze vrouw een bijzondere LBX krijgt met de mededeling dat hij én de LBX de wereld gaan veranderen, dan raakt hij verwikkeld in een wereld van duistere personen. Een verloren gewaande vader en vooral heel veel LBX-robots zorgen voor een avontuur dat zijn weerga niet kent.
Als je Little Battlers Experience tot op de basis afpelt, houd je niet meer dan een basale jRPG over. Het grote verschil is dat je nu niet je eigen personage probeert te verbeteren en te upgraden, maar je LBX. Door te vechten win je geld en spullen, waarmee je in de winkel weer betere bepantsering, wapens en meer van dat soort dingen kunt kopen. Daarbij moet wel gezegd worden dat de aanpassingsmogelijkheden echt heel groot zijn. Niet alleen de bepantsering is in delen aan te passen (armen los, benen los, romp en hoofd), maar ook de interne processors van de LBX zijn volledig naar eigen stijl en inzicht aan te passen. De kans dat je verderop in de game exact dezelfde LBX tegenkomt is echt heel klein.
De gevechten zelf zijn in grote hoeveelheden in de spelwereld aanwezig. Door de verhaallijn heen heb je sowieso al een flinke kluif vijanden te bevechten, maar daarbuiten zijn er overal mensen op straat die ook een LBX hebben en maar wat graag de krachten van hun robot tegen die van jou willen afmeten. Zoals het een goed jRPG betaamt, kun je alleen met excellente skills door het verhaal komen zonder de zijgevechten aan te gaan. Je zult moeten grinden om de latere boss fights aan te kunnen, maar er moet wel gezegd worden dat het niet van een niveau is dat je van de gemiddelde Japanse RPG verwacht. Geen uren grinden, maar vaak even een rijtje snelle gevechten doen op straat en je hebt weer genoeg geld verzameld om je LBX te upgraden. Dat is misschien een minpunt voor de hardcore jRPG-spelers, maar het maakt de game wel toegankelijker voor een groter publiek.
Het grootste irritatiepunt bij Little Battlers Experience is er een die de game ook echt heel onaantrekkelijk maakt. Je hebt in de game enkel de mogelijkheid om te saven via kleine witte robots genaamd Metamo. De game zit echter vol met heel lange cutscenes en niet te skippen gedeeltes, waardoor je vaker dan je lief is zomaar een half uur bezig bent voordat je (eindelijk) kunt opslaan en je 3DS kunt uitzetten. Normaal zou dit niet eens een heel groot probleem zijn, maar 3DS-spellen speel je toch vaak ‘even’ tussendoor, bijvoorbeeld in de trein, en dan is het heel vervelend als je wilt stoppen en nog vijtien tot dertig minuten bezig moet zijn om te kunnen opslaan en afsluiten.
Naast de singleplayer kun je in Little Battlers Experience ook online aan de gang gaan. Via Street Pass kun je ontmoetingen maken en via zowel wi-fi als NFC met andere spelers gevechten aangaan. Voorwaarde hiervoor is wel dat je een battle cube in bezit hebt. Dit is een eerdergenoemde spelarena van verstevigd karton, die je gelukkig voor niet al te veel geld in de winkels kunt kopen. Zoals gezegd is dit spel nieuw op de westerse markt en het is mij dan ook niet gelukt om een online wedstrijd te spelen. Hopelijk gaat dit nog veranderen als de game aanslaat, maar veel valt er nu nog niet over te zeggen.
Conclusie
Er is een heleboel dat Little Battlers Experience goed doet. Het verhaal is leuk, het vechten met de LBX-en is een erg aangename twist en door de grote hoeveelheid aanpassingsmogelijkheden kun je echt een LBX bouwen zoals jij dat wilt en zoals er hoogstwaarschijnlijk geen andere rondloopt in de wereld. Het feit dat er erg weinig opslagmogelijkheden in het spel zitten, is dan weer een hele grote domper die er in zijn eentje voor zorgt dat je je al snel gaat ergeren. Had dit een consolegame geweest, dan had dit waarschijnlijk een stuk minder vervelend geweest, maar op een handheld wil je zoiets simpelweg niet meemaken. Lang verhaal kort, een heel leuk spel met een heel nare bijsmaak.