Bloodline: wat speelt er bij de familie Rayburn?
In het familiedrama Bloodline is het idee dat er 'iets' aan de hand is de grootste invloed op de spanning die heerst tussen de hoofdfiguren. Het is ook de belangrijkste reden om te willen blijven kijken.
Bloodline, vanaf morgen te zien bij Netflix, is een dertiendelige dramatische thriller over de familie Rayburn. Pa en ma runnen samen een hotel in de Florida Keys, terwijl hun vier, inmiddels volwassen, kinderen, hun eigen weg zijn gegaan. Ze zijn wel allemaal in de buurt gebleven, op de oudste zoon na. Zijn naam is Danny, en als het zwarte schaap van de familie heeft hij zich een beetje verder gedistantieerd van zijn zus en broers.
Kyle Chandler en Ben Mendelsohn (Foto: Saeed Adyani )
De serie begint voor het gemak met een samenkomst van de familie en vrienden van de Rayburns, om een jubileum van het hotel te vieren. Het is een prima introductie van de personages, waarbij al snel duidelijk wordt dat John (Kyle Chandler) de vertrouweling van iedereen is en Danny (Ben Mendelsohn) juist niet. Zijn komst naar de festiviteiten is daarom ook de grootste aandachtstrekker: hij is de afvallige, degene die altijd problemen veroorzaakt. Hij voelt zich niet helemaal welkom, en het beeld wordt gevormd dat dat misschien wel terecht is.
Het is dat beeld wat zich in de eerste paar afleveringen langzaam ontvouwt. Flitsen naar het verleden en de nabije toekomst geven de voelbare ongemakkelijkheid tussen de personages een context en maken tegelijk nieuwsgierig: wat is er met Danny aan de hand? Of is er juist iets mis met de anderen? Heeft hij zoveel fout gedaan in zijn leven? Of weet hij dingen over de anderen, wat hem een ongewenst figuur maakt?
Het is bijna een mysterie, maar dan op persoonlijk niveau. En het wordt geleidelijk onthuld. Verschillende familieleden worden afzonderlijk belicht, allen in de context van hun relatie met Danny, en hun positie ten opzichte van de rest van de familie. En ze hebben allemaal hun eigen herinneringen en vooruitblikken. Het vormt een plaatje van hoe deze personen zich tot elkaar verhouden en het maakt nieuwsgierig naar wat voor lijken er nog meer uit de kast vallen of er nog in worden geplaatst.
De serie ontwikkelt zich in een rustig tempo. Er is voldoende interessants aan de hand, maar veel ervan is slechts geïmpliceerd of gedeeltelijk weergeven. Bloodline presenteert zich als een puzzel, bedoeld voor geduldige puzzelaars. Ieder stukje heeft wat tijd nodig en intussen kijken we mee met deze familieleden, die zo hun eigen blik op de situatie werpen. En daar in het midden staat steeds Danny, de situatie complicerend, soms simpelweg door zijn aanwezigheid, soms door zijn handelen. Mendelsohn zet hem interessant neer: aan hem is te zien dat hij heel wat beleefd heeft, zich bewust is van zijn positie, maar zich daar ook machteloos in voelt. Hij is geen lieverdje, maar hij wekt de indruk dat hij dat misschien ook niet altijd kan helpen.
Ben Mendelsohn (Foto: Saeed Adyani )
De setting in de Florida Keys zorgt voor een wat afgelegen indruk: alsof het allemaal ver weg plaatsvindt, afgesloten van de buitenwereld. Het isoleert de personages een beetje en dat geeft ruimte om met hun situatie bekend te raken. Het zorgt er wellicht ook voor dat het soms lage tempo veel geduld eist van de kijker: de ontwikkelingen zijn niet saai, maar dat komt voornamelijk door de aanwezige belofte dat er later meer duidelijk wordt.
Als Bloodline zich het hele seizoen zo presenteert, stukje bij beetje, fragment na fragment, indruk na indruk, dan kan het een interessante zit zijn. Er zit iets direct onder het oppervlak, slechts wazig zichtbaar, maar er even naar blijven turen lijkt de moeite waard te kunnen zijn.