Randal's Monday

Randal is een ordinaire nietsnut: grof, asociaal en zo lui als het maar kan. Het verhaal begint in een kroeg waar Randal met twee vrienden zit die binnenkort gaan trouwen. Randals beste vriend gaat door de vele drank over zijn nek en is zo ziek dat hij zijn verlovingsring verliest. Randal pakt deze ring, die vervloekt blijkt te zijn, op en verkoopt hem vervolgens. Doordat de ring vervloekt is, moet je steeds opnieuw de maandag herhalen, alleen hebben de gebeurtenissen effect op spelers waardoor hij iedere keer anders is. Dit resulteert in een maffe achtbaan van gebeurtenissen. Randal moet de ring terug zien te krijgen om weer wakker te worden op een normale dinsdag.

De besturing is op twee manieren te doen. Je kan kiezen voor de klassieke besturing waarbij je eerst op het onderwerp klikt en vervolgens kan kiezen wat je wilt doen: praten, aanraken of kijken. Daarnaast is er ook de moderne uitvoering. Hier gaat alles met één klik. Je klikt op het onderwerp en kiest gelijk welke optie je wilt.

De cartoonstijl die ze gekozen hebben, vind ik persoonlijk heel erg passen bij de hele setting. Het oogt een beetje lomp en grauw, maar dat heeft in mijn ogen alleen maar meerwaarde. De voice acting is ook heel goed gedaan. Het zorgt ervoor dat je geboeid blijft, ondanks de vele nikszeggende, maar soms hilarische gesprekken die je met iedereen voert. Jeff Anderson spreekt Randall in en doet dit met veel overtuiging.

Bij point-and-click adventures draait het vooral om de puzzels. Bij Randal’s Monday ben ik wat dat betreft ook een beetje in tweestrijd of ik het nou goed vind of slecht. Aan de ene kant vind ik het heerlijk om de meest idiote dingen te proberen om verder te komen in het avontuur, maar het moet wel een beetje logisch zijn. En sommige dingen zijn totaal niet logisch. Nou kun je zeggen dat dit ook een beetje bij de sfeer van dit spel hoort, maar je kan het ook overdrijven. De puzzels zijn soms echt te onlogisch waardoor het meer aanvoelt als alles maar proberen dan echt de puzzel oplossen. Jammer, want dit is toch wel de essentie van een point-and-click adventure.

Wat ik echt helemaal geweldig vind, zijn de verwijzingen naar geeky onderwerpen en de point-and-click adventures van weleer: Threepwoodstreet, Sam & Max posters, Pulp Fiction en nog veel meer. Misschien dat het voor andere mensen over the top is, maar ik ervoer het echt als een trip over memory lane. In sommige screeenshots in de review zie je ze ook duidelijk naar voren komen.

Randal’s Monday was leuk, maar het wordt geen klassieker zoals de oude Lucas Arts-games. Jammer is wel dat het verhaal een beetje als los zand aan elkaar vastzit en dat de puzzels soms idiote oplossingen hebben. Hierdoor ben je vaak maar wat aan het doen wat totaal niet logisch is en dit leidt erg af van het avontuur waar je mee bezig bent. Al met al is Randal’s Monday een aardige game die er niet bovenuit stijgt, maar voor liefhebbers van het point-and-click genre en van dingen waar de klassieke geek ook gek op is zoals comics, games en films, zal het een paar leuke uren vermaak en hilarische momenten opleveren. Ander leuk detail: het heeft een PEGI rating van 16+.