CD: Hookworms - The Hum

Ze zijn met zijn vijven en komen uit Leeds, Engeland. Het zijn MB, MJ, JN, SS en JW, en samen vormen ze de band Hookworms. In het VK zijn ze al uitermate populair, middels het vorig jaar verschenen debuut Pearl Mystic. Het prijkte hoog in vrijwel elk jaarlijstje. Deze week verschijnt de opvolger, The Hum, en zal ook ‘abroad’ rijkelijk gaan kennismaken met de psychedelische noise rock van deze opmerkelijke Britten.

De laatste jaren is het genre noise weer zeer populair. Dit komt met name door een nieuwe lichting met interessante bands als Tame Impala, Goat en Wonderswan, waar gitarist SS van Hookworms overigens ook deel van uitmaakt. Deze lichting experimenteert met indie en ambient, groot gemaakt door bands als Primal Scream, en mixt dat met invloeden uit oudere stromingen als de noise, garage rock en punk, zoals we die kennen van bands als Sonic Youth en Dinosaur Jr. Het brengt een bonte muzikale mengeling teweeg, zoals Hookworms dus.

Zoals de titel al zegt, is het debuut zeer zeker mystiek. Je hoort er veel duistere ambient op terug, bijvoorbeeld de intermezzo’s ‘I’, ‘II’ en ‘III’. Op The Hum kun je de opvolgers horen, en die heten, hoe kan het ook anders, ‘IV’, ‘V’, en ‘VI’. Toch is dit tweede album in zijn totaliteit een stuk opener en levendiger, wat al meteen tot uiting komt op de eerste track, ‘The Impasse’. Het is een nummer waarop duidelijk de voorliefde voor de oude punk naar voren komt. De hysterische overstuurde stem van MB doet daarbij goed zijn dienst. Ook het tweede nummer, ‘On Leaving’, is een juweeltje. Hierop mogen de akkoorden van het naar Hammond klinkende orgeltje simpel overkomen, met de inkomende beat en begeleidende gitaar met distortion zwellen ze tot een hypnotiserend geheel aan.

Met ‘Radio Tokyo’ doet Hookworms een flink beroep op pop en soul, en dit zou je een gewaagd uitstapje kunnen noemen, maar ook hier werken de melodieën zodanig aanstekelijk dat er vanzelf wel ergens een ledemaat gaat meebewegen. ‘Beginners’ gaat met dezelfde beat verder als ‘Radio Tokyo’, maar enige vrolijkheid maakt nu plaats voor meer duistere klanken, doorspekt met new wave en punk. Het nummer kent een prima opbouw en drijft op een groovy bas. ‘Off Screen’ is het meest ingetogen, of anders: het meest psychedelische nummer van het album. Zoals het een goede noise band betaamt, laat Hookworms hier horen hoe mooi intens herrie kan zijn. Het is zowaar een regelrechte noise rock ballad. De afsluiter ‘Retreat’ is weer wat meer up-tempo met de nodige punk. Het ligt in de lijn van songs van het debuut als ‘Away Toward’ en ‘Form & Function’, maar het grote verschil met die nummers is dat ‘Retreat’, net als alle songs op The Hum, dynamischer en pakkender is.

The Hum is een plaat die klopt van begin tot eind. Het is een heerlijke reis door de wereld van de psychedelische noise. De songs, vol sterke melodielijnen, hooks en refreinen, getuigen van prima componeerwerk, wat Hookworms tot een van de betere bands in dit genre maakt. En zo kan ik nog meer de loftrompet steken over dit ijzersterke album, maar de eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat 38 minuten wel een beetje kort is. Hoe moderner de muziek, des te korter de cd, zo lijkt het wel. Maar goed, deze ergernis ten spijt, dit is een absolute aanrader!