CD: Ozark Henry - Stay Gold
In 2006 ging de film Kruistocht In Spijkerbroek in première, naar het boek van Thea Beckman. Al tijdens de film steekt één nummer met kop en schouders uit boven de verdere muziek die te horen is in de film. Het is het nummer 'We Were Never Alone', een prachtig bescheiden nummer met een rauw einde. Uiteindelijk rollen de eindcredits en begint het al iets snellere 'Weekenders', wat één van zijn grotere hits zou worden van het album The Soft Machine. Hier gaat het natuurlijk over Ozark Henry, ofwel Piet Goddaer, de Vlaamse muziekvirtuoos. Hij schrijft, produceert en componeert veel van zijn muziek geheel zelf en zo blijft hij altijd een eigen stijl houden.
In 2013 bracht hij zijn nieuwe album uit, en onlangs werd dan ook de deluxe editie gereleased. Ook in Stay Gold wordt Goddaers stijl doorgezet door middel van de afwisseling van snel naar vlakker en hoogstemmig naar laagstemmig. Dit zorgt ervoor dat er geen moment is waar het tempo in zijn geheel afzwakt. Een nummer als 'I'm Your Sacrifice' start haast symfonisch en dit maakt het dan ook heerlijk fris, maar versnelt daarna direct weer. De versnellingen lijken door het hele album iets te zijn waar Goddaer graag mee speelt. Hij weet in veel van zijn nummers korte intermezzo's aan te brengen, terwijl de meeste nummers nog steeds langer dan zes minuten duren. Een staaltje vakwerk.
Wat geen vakwerk is, is het niet noemen van de vrouwelijke stem. Deze speelt een erg grote rol in het ondersteunen van nummers als 'I'm Your Sacrifice', 'If You Leave' en 'Plaudite Amici Comedia Finita Est'. Amaryllis Uitterlinden gebruikt haar stem haast als een instrument apart, waardoor haar zang vloeiend samen gaat met de muziek. Soms heb je niet meer door hebt dat je niet naar een instrument zit te luisteren die de mooie klanken laat horen, maar naar een stem. Dit is vooral te horen in 'Death and the Maiden', waarin alleen maar instrumentele klanken te horen zijn, samen met haar stem. Deze stem is zo krachtig maar bescheiden aanwezig, dat je je ergens anders waant wanneer je dit nummer luistert. Uitterlinden zou met haar stem zich gelijk kunnen schalen aan artiesten als Yuna en Lune. Om haar naam te vinden moet je flink zoeken in het boekje, maar uiteindelijk wordt ze genoemd op de laatste pagina.
Op disc 2 van deze deluxe editie zijn alle instrumentele versies van de nummers te vinden. Ook staan hier enkele radio-edits op, wat logisch is omdat bijna alle nummers 5 á 6 minuten duren en dit simpelweg te lang is voor op de radio. De tweede disc is dus vooral voor de liefhebbers van instrumentele muziek echt een toevoeging. Overigens komen een aantal nummers erg dicht bij het werk dat Goddaer leverde op zijn album The Soft Machine uit 2006.
Desalniettemin levert Goddaer op deze plaat mooie muziek met veel afwisseling naar verschillende stijlen. De toevoeging in de vorm van Amaryllis Uitterlinden is iets wat erg te waarderen valt. Fris en veranderlijk, zo zou Stay Gold dan ook wel genoemd kunnen worden.