CD: Aphex Twin - Syro
Het was alweer dertien jaar geleden dat het album Drukqs van Aphex Twin uitkwam. Goed, er verscheen een aantal opnames onder de noemer Analord en James was in 2011 ook nog als dj te zien op het Lowlands Festival maar voor de rest bleef het verdacht stil rondom de eigenzinnige Britse muzikant. Niks wees er ook maar enigszins op dat er nog eens nieuw materiaal van Aphex Twin zou gaan verschijnen en groot was dan ook de verrassing toen er in augustus van dit jaar een zeppelin boven de Britse hoofdstad werd gespot met daarop het logo van Aphex Twin.
Aan de totstandkoming van Syro werd meer dan 7 jaar gewerkt en dat komt dan ook ten goede van de diversiteit op dit album. Zoals we dat bij Aphex Twin inmiddels gewend zijn hebben de tracks op dit album ook weer onuitspreekbare titels die refereren naar de instrumentaria die voor de opnames zijn gebruikt. Het album opent met 'minipops 67 (source field mix)', een relaxt stuk experimentele electronica met de voor Aphex Twin zo herkenbare rare bliepgeluidjes en vervagende melodielijnen. Ook 'XMAS_EveT10 (thanaton3 mix)' is volgens dat recept gemaakt, al is de vervormde 303 in deze avontuurlijke compositie ook dominerend aanwezig. Het resultaat is een duister stuk ambient muziek met details die pas na enkele luisterbeurten op gaan vallen. Met 10,5 minuut is het dan ook de langste track op Syro.
Net als het voorgaande nummer horen we in 'produk 29' de nodige invloeden uit de hiphop en funkscene wat resulteert in een experimenteel stuk muziek dat ook zo uit een obscure blaxploitation-film had kunnen komen. Aphex Twin begon zijn loopbaan ooit met ambient klanken en in dit nummer horen we dan ook duidelijk dat de ouwe vos zijn streken nog niet heeft verleerd. Ook bij '4 bit 9d api+e+6' moeten we meteen weer terugdenken aan de adhd-muziek die de man in het verleden al opnam. De avontuurlijke klankvelden van de Brit worden ondersteund door kille beats die ons meteen terugbrengen naar de tijd van de acidhouse.
Met 180db_ gaat Aphex Twin vervolgens op de techno-tour en het is daarmee een fijn opwarmertje voor het prettig gestoorde 'CIRCLONT6A (syrobonkus mix)' waarin we de muzikant weer tekeer horen gaan als een op hol geslagen spelcomputer. Dit is Aphex Twin op zijn allerbest. Na het zeer spannende intermezzo 'fz pseudotimestrech+e+3' is het tijd voor alweer zo'n bombardement van vreemde melodielijnen, een zeer sturende baslijn, spooky stemmen en overspannen drumpartijen in het hypnotiserende 'CIRCLONT14 (shrymoming mix)'. Het moge inmiddels duidelijk zijn dat dit album het zeker waard was om meer dan een decennium op te moeten wachten.
In 'syro u473t8+e (piezoluminescence mix)' horen we duidelijk weer een uitspatting in de richting van de funk en jazzrock uit de zeventiger jaren. Het zou ons dan ook niks verbazen dat Richard D. James de nodige platen van Weather Report in zijn platenkast heeft staan. Vooral het swingende baswerk doet daar namelijk nogal eens aan denken, al is het dan wel in de voor Aphex Twin zo typische wijze overstuurd. In 'PAPAT4 (pineal mix)' horen we de Britse toonkunstenaar flirten met jungle-ritmes en spacende synthesizers. Een geheel andere kant van de veelzijdige muzikant. Nog meer drum-'n-bass en jungle-invloeden horen we in het freaky 's950tx16wasr10 (earth portal mix)' dat wel doet denken aan de wat experimentelere nummers van Moby en The Prodigy. Met 'aisatsana' komt vervolgens na een dik uur een ingetogen einde aan dit ijzersterke album met een prachtig stuk pianomuziek, die ons wel weer wat doet denken aan het album Drukqs.
Syro is een plaat geworden die met elke luisterbeurt weer nieuwe geheimen lijkt prijs te geven. Het geheel gaat gehuld in een uitklapbaar hoesje waarop de muzikant op enigszins sarcastische wijze laat zien hoeveel er door de platenmaatschappij in het project is gestoken. Aphex Twin is terug en daar zijn we heel erg blij mee.