CD: Illum Sphere - Ghosts of Then and Now

dekatophetspek

Ryan Hunn is een producer uit Manchester die al sinds 2009 zijn eigenzinnige muziek maakt onder de naam Illum Sphere. Sindsdien verschenen er diverse singles en ep's van hem op labels zoals Fat City, 3024 (het label van de Nederlandse producer Martyn), Tectonic en Young Turks. Nadat vorig jaar al een enkelzijdige maxi-single op het befaamde Ninja Tune verscheen van 'Sleeprunner', is er nu Ghosts of Then and Now, een volledig album op datzelfde label.

 Illum Sphere - Ghosts of Then and Now
Illum Sphere - Ghosts of Then and Now

Net als labelgenoot Lee Bannon maakt ook Illum Sphere gebruik van de meest uiteenlopende muziekgenres. Zo opent Ghosts of Then and Now met een stukje psychedelische muziek dat ook zo van de soundtrack van een obscure undergroundfilm had kunnen komen. Maar voordat je daar ook maar enigszins aan hebt kunnen wennen gaat het album los met 'At Night' met spooky en onverstaanbare zang van Mai Nestor. Oldschool dubstep is een grote invloed voor de composities van Illum Sphere, maar ook de ambient synthesizermuziek uit de zeventiger jaren (Klaus Schulze, Jean Michel Jarre) is duidelijk terug te horen in het werk van de Britse producer.

De muziek van Illum Sphere doet meer dan eens denken aan artiesten zoals Flying Lotus en Gold Panda. Tegendraadse ritmes en de meest vreemde geluiden die je maar uit een synthesizer kan halen worden gecombineerd met het zwoele stemgeluid van Bonnie Baxter, oftewel Shadowbox, in liedjes zoals 'The Road', 'Love Theme from Foreverness' en het oosterse 'Embryonic'. Daarnaast horen we ook freaky vervreemdende experimenten zoals 'It'll Be Over Soon', 'One Letter From Death' en 'Lights Out - In Shinjoku', die ook zo uit de pen/computer van Richard David James (Aphex Twin) hadden kunnen komen.


Ghosts of Then and Now is een album dat zowel als melancholisch als donker en dreigend kan worden ervaren. Het is zo'n album dat pas echt tot zijn recht komt als je het op het juiste volume via een koptelefoon beluisterd, om zo alle details in de overvolle productie goed te kunnen onderscheiden. Na Lee Bannon en Young Fathers alweer zo'n niet te versmaden pareltje op Ninja Tune, het is een fijn jaar voor de liefhebbers van experimentele klanken.