CD: Alcest - Shelter
In 1999 richtte de toen 13-jarige Stéphane Paut aka Neige de band Alcest op. In 2001 verscheen de demo Tristesse Hivernale waarop we nog duidelijk het black metalhart van de muzikant horen kloppen. Sedert die tijd verschenen er diverse singles en EP's, een drietal studio-albums en een live-album. Sinds kort ligt Shelter, het vierde album van Alcest, in de schappen. Hoorden we op Souvenirs d'un Autre Monde en Ecailles De Lune nog de nodige black metalinvloeden, op Shelter gaat Alcest verder op het muzikale pad dat al op Les Voyages De L'Âme werd ingeslagen. Dromerige popmuziek met een flinke dosis shoegaze.
Shelter is op meerdere manieren vernieuwend. Zo heeft dit album als eerste een Engelstalige titel en is er van de black metal elementen weinig tot niks meer terug te vinden. Neige laat op dit album duidelijk horen dat hij meer in zijn mars heeft dan door merg en been gaand gekrijs en drummer Jean Deflandre aka Winterhalter maakt op dit album geen gebruik meer van zogenaamde blastbeats. In plaats daarvan laat hij constructief en gedegen drumwerk horen.
Les vieilles ames tombées du ciel.
Se révèlent en un torrent étoilè.
Pour peupler les temples vivants.
Emplis de lueurs secrètes.
(uit: 'Opale')
Op het engelachtige intro 'Wings' horen we meteen het vernieuwende geluid van Alcest. Neige en Winterhalter worden op Shelter vergezeld door de strijkers van het IJslandse Amiina, wiens violen en cello de muziek zo mogelijk nog zweveriger maakt. Amiina werkte in het verleden ook wel eens met de band Sigur Rós, aan wie we bij het beluisteren van dit prachtige album meerdere malen moesten denken. Maar dat is ook niet zo vreemd als je weet dat dit album werd opgenomen met producer Birgir Jón Bigisson.
Na het intro gaat het album naadloos door met het catchy 'Opale'. Muzikale duizendpoot Neige zei in het verleden al eens dat hij muziek wilde maken om zo een eigen droomwereld te creëeren en wat dat betreft is hij 100% geslaagd. 'La Nuit Marche Avec Moi' is het enige nummer dat nog in de buurt van ouder werk van Alcest komt. Bij tracks als 'Voix Sereines' en 'L'éveil Des Muses' horen we hoe de groep de spanning langzaam weet op te bouwen om uiteindelijk te eindigen in een geweldige climax.
L'océan et l'éther se font face.
Communiquant silencieusement.
Sans que nous les pieds sur terre.
Ne les comprenions vraiment.
(uit: 'Voix Sereines')
Bij 'Shelter' moeten we wel een beetje denken aan de jaren tachtig, toen labels als 4AD nog de toon aangaven. Neige is een muzikant die niet vies is van pakkende melodieën en dat ie dan ook duidelijk merken op dit album. Dan te bedenken dat we het muzikale hoogtepunt nog niet eens gehoord hebben. 'Away' is een liedje dat opent als een sobere ballade, met een fraaie vocale bijdrage van Slowdive-zanger en gitarist Neil Halstead. Het liedje doet wel een beetje denken aan het werk van de legendarische band The Jesus And The Mary Chain.
Daarna zijn we alweer toekomen aan de finale van dit mooie album. 'Délivrance' is met tien minuten het langste en eveneens meest spannende track op dit album. Het is een liedje dat laagje voor laagje wordt uitgebreid om uiteindelijk te eindigen in een bombastisch en symfonisch sluitstuk. Shelter van Alcest is zonder enige twijfel één van de mooiste post-metal-albums van dit jaar!