Het Diner
Het Diner is de verfilming van de populaire, gelijknamige roman uit 2009 van Herman Koch. Het boek is het meest vertaalde Nederlandstalige werk ooit en dit is slechts de eerste verfilming. Hollywood is inmiddels ook bezig met een verfilming van The Dinner. Deze film zal het regiedebuut van actrice Cate Blanchett worden. Maar laten we ons nu focussen op de Nederlandstalige versie van de film, van de hand van Menno Meyjes.
Is dit gezellig of niet?
Het Diner gaat over twee stelletjes die samen gaan dineren in een luxeus restaurant in Amsterdam. Het leeuwendeel van het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Paul (Jacob Derwig), die denkt alle details te weten over een misstap die zijn zoon heeft begaan. Echter blijkt al snel dat zijn broer Serge (Daan Schuurmans) en zijn eigen vrouw Claire (Thekla Reuten) meer details blijken te weten dan hij zich had kunnen bedenken.
Wat direct duidelijk is bij deze film is dat je naar een boekverfilming zit te kijken. De regisseur lijkt vergeten te zijn dat een film een compleet ander medium is dan literatuur en probeert te dicht bij het boek te blijven. Dit blijkt een verkeerde keuze te zijn. De film maakt pijnlijk duidelijk dat de gebeurtenissen volkomen onlogisch zijn, waar dit op papier minder naar voren hoeft te komen. De gênante situaties zijn een hel om te bekijken. Je vraagt je af waarom deze broers, waarvan er één nota bene in de running is voor het premierschap, niet meer 'to the point' kunnen zijn maar eerst drie gangen moeten doorworstelen om ter zake te komen.
Thekla Reuten is het hoogtepunt van de film
Dan is er nog het pijnlijke acteerwerk van Jacob Derwig. Hij probeert de manisch-depressieve Paul als sarcastische zak weg te zetten, maar juist die sarcastische ondertoon mist volkomen. Neem dan Thekla Reuten, die wél de show weet te stelen. Langzaam verandert ze van een typische huisvrouw in een vrouw met vele dubbele lagen, waarbij ze je nieuwsgierig weet te maken naar de échte Claire. Kim van Kooten zet een gefrustreerde vrouw neer, maar weet weinig elan te geven aan haar personage. Daan Schuurmans speelt wederom gewoon Daan Schuurmans, maar wordt weer anders genoemd in deze film.
Als je een thriller verwacht, kom je wat bedrogen uit. De spanning wordt in het begin goed weggezet, maar de spanningsboog wordt te vroeg weggenomen door onthullingen in het midden van de film. Hierna valt de film als een kaartenhuis in elkaar waarbij je je meer en meer zal gaan ergeren aan de stupiditeiten en onlogica van acties van de personages.
Het is een veel beter idee om een keer lekker ouderwets het boek (of de e-reader) erbij te pakken en écht in de huid te duiken van deze personages, in plaats van de oppervlakkige verfilming. Regisseurs moeten niet zomaar een film willen maken van élk succesvol boek en goed nadenken wat ze met de film willen vertellen. Dan worden dit soort onnodige verfilmingen niet langer gemaakt. Hopelijk ziet Cate Blanchett dit beter in.