jOBS

Stefan Walthie (StefanW)

Hij wordt door sommige mensen de Da Vinci van deze tijd genoemd. Twee jaar na zijn overlijden is het verhaal van Apple-oprichter Steve Jobs te zien op het witte doek. Van schoolverlater tot de meest creatieve geest van de twintigste eeuw krijgen we alle facetten van Steve Jobs te zien die deze ontwikkeling met zich meebracht.

jOBS begint op een moment dat inmiddels wel een licht cliché in de filmindustrie is, namelijk het moment waar de film grofweg eindigt. We zien Steve Jobs in 2001 de eerste iPod tonen aan het grote publiek. Na dit moment schiet de film terug naar 1974 waar Jobs net gestopt is met zijn studie. Vanaf dit punt volgt de film het verhaal van Steve Jobs en zijn ontwikkeling naar, volgens velen, de grootste pionier in de electronicaindustrie.

Het verhaal van jOBS laat heel goed zien hoe de man is geworden wie hij is. Door een sterke spirituele invloed en een creatief brein dat weinig gelijken kent zien we hem een computer ontwikkelen van de eerste Apple-printplaat tot de eerste iMac-versie. Tussendoor zien we hoe hij tijdens zijn werk bij Atari een samenwerking aangaat met Steve Wozniak en hoe hij met busladingen aan tegenslagen te maken krijgt. Zo kan hij in eerste instantie geen investeerder vinden voor zijn product en wordt hij op een gegeven moment weggestemd door het bestuur van zijn eigen bedrijf.

Wat regisseur Joshua Michael Stern heel goed laat zien is de gedrevenheid van Steve Jobs. Hierbij moet gezegd worden dat het casten van Ashton Kutcher als de hoofdpersoon een prima keuze is. De film weet je als kijker heel goed mee te nemen in de emoties van Jobs als iedereen denkt dat zijn ideeën nooit gaan lukken. Door de blik in Kutchers ogen krijg je zelfs op momenten het idee dat Jobs’ gedrevenheid gaat omslaan in maniakaliteit. Er moet ook wel gezegd worden dat de soundtrack hierbij uitermate goed zijn werk doet.

Jammer genoeg laat de film verhaaltechnisch gezien een paar keer flinke steken vallen. Zo zien we bijvoorbeeld hoe Jobs zijn vriendin het huis uit zet als zij zegt dat ze zwanger is. Iets later is er een korte scène waarin we Jobs de omgangsregeling met zijn dochter moet ondertekenen. Als donderslag bij heldere hemel blijkt hij later opeens met moeder en kinderen in een huis te wonen en is zijn dochter een tiener. Het hele verhaal over hoe dit dan tot stand komt, in de hele film is Jobs redelijk duidelijk in zijn zienswijze omtrent zijn dochter, wordt niet verteld en laat meer vragen achter dan antwoorden.

jOBS is in de basis een prima film. Het laat heel goed zien hoe Steve Jobs zich ontwikkelt van creatieve geest die vooral toffe gadgets voor zichzelf wil maken tot een keiharde en uiterst gedreven zakenman die in zichzelf blijft geloven, ondanks alle tegenslagen. Helaas tikt de verhaallijn een aantal onderwerpen aan die verder niet worden uitgewerkt, waardoor je met redelijk wat vragen naar buiten loopt. De film duurt twee uur, maar als de makers er 30-45 minuten bijgefilmd hadden om het verhaal compleet te vertellen, dan had het echt een briljante film kunnen worden.